Alles heeft een prijskaartje. Men zegt niet voor niets: ‘goedkoop is duurkoop’ omdat het product minder lang meegaat, of je er veel meer van nodig hebt om hetzelfde effect van een duurder product te krijgen.
Nu is er nóg een gezegde waar ik persoonlijk fan van ben en dat is: je kunt wel dansen al is het niet met de bruid! Als ik dat nu vertaal naar make-up dan maak ik dus heel bewust een keuze voor prijs kwaliteits verhouding en vergelijk ik beslist niet alleen de kwaliteit van de producten.
Eerlijk is eerlijk, als geld totaal geen invloed zou hebben, zou ik wel die mascara van Dior en die lipstick van Chanel, Yves Saint Laurent en Estes Lauder in m’n toilettas hebben.
Huidverzorging vind ik heel belangrijk. Decoratieve make-up daarentegen moet gewoon goed blijven zitten, niet vlekken en betaalbaar zijn. Vloeibare make-up gebruik ik nooit! Zelfs niet toen ik het zelf verkocht!! Maar mascara, eyeliner, eyepencil, lipliner en lipstick zijn absoluut noodzakelijk voor mij wil ik mij buiten vertonen! Verklaar me voor gek, dat mag, maar ik voel me nu eenmaal lekker met wat op m’n ogen en lippen!
Nu was het voor de overgang nog niet zo’n groot probleem, maar tijdens de overgang is het voor veel vrouwen een RAMP om een eyeliner/mascara te vinden die blijft zitten waar je het neergekwakt hebt. Ik heb heel wat merken uitgeprobeerd en net zo veel ’troep’ weer weggegooid, totdat een vriendinnetje die net iets ouder is dan ik mij attendeerde op Kiko! En dat bewijst maar weer eens, wijsheid komt met de jaren, want het was een schot in de roos.
Kiko is heel betaalbaar, heeft heel veel keuze en blijft echt zitten waar het zit! De hele dag! Eindelijk een eye liner die niet in de plooitjes verdwijnt en een mascara die niet na elke opvlieger stipjes achterlaat op je oogleden!
Kiko is net als Jafra dierproefvrij, dus dat is ook een hele geruststelling. Ik heb zelf dus de perfect combi gevonden: Jafra voor de verzorging van de huid en Kiko puur voor de decoratieve accenten.
Waar ik ook helemaal blij van word, is de collectie nagellak van Kiko. Super betaalbaar en ongelooflijk veel kleurtjes!
De oplettende lezer merkt dat ik mijn lipstick nog niet genoemd heb. Dat is, nou ja, omdat ik mij er een beetje voor schaam. Ik gebruik al zo’n 20 jaar dezelfde lipstick die mijn moeder (geboren in 1923) al gebruikte. Heel ouderwets, alleen nog online te koop geloof ik, maar zó lekker makkelijk. Het blijft goed zitten, geeft niet af en voordelig. Ze hebben ‘maar’ vier kleuren, wit, geel, groen en blauw! De lippenstiften kleuren door de zuurgraad van de huid; dus, ze zijn bij iedereen anders van kleur. Eén nadeel: ze kleuren bijna bij iedereen op naar een koele tint: van lichtroze naar heel donker fuchsia!
Het is dus niet te voorspellen hoe licht of hoe donker de kleur uitpakt 😉
Diamond Painting is dus een hobby van mij. Het is helemaal leuk om iemand te verrassen met een painting. Afgelopen maanden heb ik gewerkt aan een painting van de Maine Coon van mijn vriendin.
Gisteravond heb ik haar verrast met het resultaat. Ik geloof dat ze er wel blij mee was 😉
50×50 cm
Nogmaals, foto’s maken is niet mijn ding, maar heb je zelf nu een hele mooie foto en wil je er een painting van? Vraag het gerust, ik doe het graag!
Bijna ongemerkt, door de poezels dan, loopt het jaar alweer richting het einde. Er is wederom veel gebeurd in de groep en het zou heel fijn zijn als het nu even rustig blijft. Lennon groeit goed, is nu toch echt wel goed gewend en hij begint een beetje aanhankelijker te worden. Ik denk niet dat hij ooit een knuffelkont wordt, maar hij rent in ieder geval niet meer voor me weg! Kleine stapjes… Ik heb eind November, op een droge dag, het kattenluikje open gedaan… het is Lennon’s eerste keer naar buiten op 9 hoog!
Hij vond het de gewoonste zaak van de wereld…. al was het wel ‘even’ spannend toen ik hem op de hoge tafel zette…
Snel maar weer een etage omlaag… hee, dan kan ik naar binnen kijken!!!
Toch maar weer omdraaien, want m’n oom ziet daar vast iets spannends?!
Huh? Zo kan ik op het dak kijken? Ohhhh een vogel!!!
Wow, best leuk hier! Dit is nog es wat anders dan de tuin van de fokker!
Charlie kijkt echt even op zij met een blik van: ik zei het je toch!!!
Ja jochie, als het strakjes weer lente wordt, kun je hier echt genieten van alle vogeltjes!
Oma Myrna houdt haar kroost goed in de gaten. Vorige week is de fokker op bezoek geweest en zij was meer dan tevreden over hoe de poezels het hier allemaal doen.
Wat een plaatje he?
Na het buitenspelen is het helemaal lekker om even uit te rusten en ook hier ligt Charlie weer bij Lennon.
Zo fijn dat Lennon niet meer zo bang is!
Hij gaat rustig verder met zijn wasbeurt en laat mij alle foto’s nemen die ik wil!
Wel heel makkelijk hoor, een witte kat! Foto’s maken van een zwarte kat is veel lastiger!
Onze nieuwe bank is trouwens goedgekeurd door de poezels! Ze liggen er prinsheerlijk bij!
Even goed kijken hoe James zijn poten nu heeft hoor…. maf beest!
Zeg nu zelf, dit is toch een heerlijkheid om naar te kijken?
Kijk es naar deze knapperd!!! Lennon, je wordt echt een kanjer!
Hier zit de bende een beetje beteuterd te kijken. Het eten is gisteravond weggehaald, want Burton moet vandaag geholpen worden aan zijn tandvlees en er moeten waarschijnlijk wat kiezen getrokken worden. Hij moest dus nuchter blijven en dat houdt hier in huis in dat de rest solidair moet zijn.
Belofte maakt schuld he?! Ik heb beloofd een painting voor een vriendin te maken: ik had al ‘ja’ gezegd, toen ik de afmeting hoorde: 90 x 60 cm! Ik heb het eerder gedaan hoor, maar niet eentje die zó gedetailleerd is als deze. Dit is een print van een eigen foto…
Diamond Painting
De painting is eigenlijk 90 breed, maar dan kan ik er niet goed mee uit de weg, dus daarom plak ik hem op z’n zijkant! Het nadeel is dat de symbooltjes ook op z’n kant staan… en het zijn heel veel verschillende kleuren! De eerste rij is klaar…. wordt vervolgd!
Misschien wordt er al iets zichtbaar?
Vandaag weer bijna vier uur zitten painten. Er zitten inmiddels zo’n 20.000 steentjes in….
We zijn weer een stapje verder; gelukkig is ie in het echt mooier dan op de foto!
Ik wilde eigenlijk weer een hele rij afmaken voor ik een foto zou maken, maar het is zóveel werk! Vooral die boomtoppen: geen twee steentjes van dezelfde kleur naast elkaar!
Op de helft!!!
De toppen van de bomen zijn echt heel lastig….
De feestdagen waren we best wel druk en heb ik niet veel tijd gehad om te ‘plakken’, maar ik ben nu toch wel flink over de helft heen hoor! Ik vind het zelf ook heel mooi worden, maar in ons ‘Elvis’ huis past het niet.
Het einde is in zicht….
En tadaaaa, hier is tie dan: kant en klaar! Zo’n 135.000 steentjes! Ik hoop dat er een mooie lijst omheen komt en dat ik een foto krijg zodra deze painting bij m’n vriendin aan de muur hangt! Trouwens, ik ben dus op 2 december aan dit monster begonnen en het is nu 16 januari. Toch best wel vlot gegaan! Heb je nu zelf ook zo’n leuke foto, of wil je graag een painting, vraag het gerust he!
Een tijdje geleden kwam ik op Facebook een advertentie tegen van een houten puzzel. Ik was meteen verkocht: die prachtige leeuwenkop ‘moest’ ik gewoon hebben. Hmm, een aantal dagen later zag ik dezelfde puzzel bij een andere webshop, voor de helft goedkoper. Ik was nog optimistisch toen ik dacht, ja maar ‘de mijne’ wordt deze week nog geleverd!
Nou, niet dus! Het was weer zo’n misleidende advertentie van slimme jongens die dus orders verzamelen en dan een flink aantal puzzels tegelijk bij onze grote vriend Aliexpress bestellen en die dan met flinke winst doorverkopen! Maar, neemt niet weg, ik kreeg dus uiteindelijk een dag ná 5 december m’n puzzel geleverd!
Houten Puzzel Leeuw
Ik blijf erbij, het is een schitterende puzzel, maar koop het niet via Facebook, want dan betaal je de hoofdprijs. Ik ben ze later veel goedkoper tegen gekomen.
Houten puzzel stukjes leeuw
Oops, dit belooft een regelrechte uitdaging te worden. Ik begin eerst maar eens de boel een beetje op kleur te sorteren. Maar het is bijna niet te doen. De stukjes hebben echt de meest vreemde vormen en als je goed kijkt, zie je dus dat er puzzelstukjes tussen zitten in de vorm van dieren.
Houten puzzel leeuw
Na een uur heb ik eindelijk een beginnetje. Dit is beslist geen puzzel voor kinderen! Al moet ik bekennen dat ik ook al jaren geen puzzel meer gelegd heb hoor. De tijd vliegt en voor ik het weet is het tijd om naar bed te gaan. Mijn hemel zeg, ik ben nog niet eens halverwege!
Houten puzzel leeuwenkop
Mijn 2e puzzel dag begint niet veel beter. Het is echt heel lastig. Ik weet nu niet of het gewoon aan mij ligt en ik dus gewoon niet goed ben in puzzelen, of dat het echt een lastige puzzel is. Het zou toch te zot voor woorden zijn als ik dit niet voor elkaar krijg?
Houten leeuwen puzzel
Het begint nu een heel klein beetje vorm te krijgen, maar ik moet het weer op zij leggen: de plicht roept: er is ander werk aan de winkel!
We zijn wéér een dag verder en ik heb er weer even lekker aan kunnen werken.
Houten puzzel leeuwenkop
Die paar stukjes die nu nog over waren, hebben toch nog wel even wat tijd gekost. Door de werkelijk idiote vormen is het heel lastig om het juiste stukje te vinden. Door de kleurstelling wordt het eerder moeilijker dan makkelijk gemaakt, maar het is me gelukt! Even terugrekenen denk ik dat ik er 3 uur mee bezig ben geweest. Dit is absoluut niet geschikt voor kinderen!
Het is nog lang geen lente, maar toen ik onlangs de zon op mijn gezicht voelde, bedacht ik mij wat de zon allemaal voor mij doet. Hoe vrolijk ik word van die zonnestralen en hoeveel energie het mij geeft.
Herkenbaar? Soms begint de dag somber en grijs maar zodra de zon door de wolken breekt en je de warmte weer op je gezicht voelt, voel je je weer veel beter. Toch zouden wij moeten leren dat je dit ook kunt worden door je innerlijke zonnetje. Wanneer je eenmaal weet hoe je energie uit jezelf kunt krijgen kun je de donkere wolken, verwarring en nare gedachten altijd verdrijven.
Daarom is De Zon één van mijn favoriete Tarotkaarten; juist omdat hij zo positief en vrolijk is. Elke keer wanneer deze kaart opduikt in een legging, weet ik dat het allemaal wel goed zal komen.
De Zon staat voor geluk, tijd met vrienden en mensen waar je van houdt, soms voor vakanties of feestjes. Als je op dat moment niet echt van het leven aan het genieten bent, is De Zon het teken dat je dat wel zou moeten doen!
Over het algemeen geeft De Zon ook aan dat er goed nieuws op komst is met oog op kinderen. Misschien is het zelfs een voorbode van een zwangerschap en zeker een voorteken voor gezinsuitbreiding wanneer deze kaart opduikt in een legging.
De Zon staat ook voor een goede gezondheid, vrolijke gedachten en is representatief voor de goede dingen van het leven.
Als mensen zijn wij in staat om ‘het zonnetje in huis’ te zijn en dat kan een wereld van verschil betekenen. Van nature worden alle mensen aangetrokken door vrolijke en positieve mensen. Wanneer je dus in staat bent om negatieve gedachten te verdringen door meer op je eigen ‘zonnetje’ te vertrouwen, creëer je zo een hele nieuwe energie.
Wanneer je De Zon tegenkomt in je kaartleggingen, sta er dan even bij stil hoe andere mensen je zien. Sta je positief en enthousiast in het leven? Zien andere mensen mij als een gelukkig mens?
En als je soms van die sombere, donkere dagen hebt, waarop je neerslachtig of zelfs depressief bent, kijk dan bij jezelf naar binnen en verdrijf die negatieve gedachten. ‘Tel je zegeningen’ is een heel oud gezegde, maar het is nog steeds waar!
Om maar met de deur in huis te vallen: ik heb wat met voeten! Of, liever gezegd, wat met mijn eigen lieve pootjes! Eerlijk is eerlijk, de meeste vrouwen zorgen heel goed voor hun gezicht, het overgrote deel vergeet ook haar handen niet, maar onze voeten zijn bij de meeste mensen toch een beetje vergeten gebied. Alleen in de zomermaanden wordt er wat nagellak van zolder gehaald, maar verder niks, nada, noppes.
Ik ben een beetje getikt, ik weet het, maar zodra ik in mijn bed lig en ook maar één haakje of velletje aan mijn voeten voel, word ik gek. Dat MOET eraf! Het moet glad en zacht zijn, anders kan ik er niet van slapen. Dus ja, ik ben zo’n muts die elke week met haar voeten in een badje zit, het liefst met iets lekkers in het water. Ik neem voetmaskers als ik er tijd voor heb en smeer mijn voeten lekker in. Maar je wordt ouder he.. en strammer en stijver, dus echt lekker m’n eigen voeten masseren is er al een tijdje niet meer bij. Iedereen zei al: ga nou naar een pedicure toe, dat is lekker, dat moet je jezelf gunnen!
Ik kwam er niet meer onderuit toen een vriendinnetje mij voor mijn verjaardag een duo-behandeling cadeau gaf. Daar zaten wij dan, tegenover elkaar in een behandelstoel met twee pedicures erbij. Echt een lekker gesprek voer je dan toch ook niet, met twee van die vreemde mutsen erbij, maar het was best lekker. Dus ik was over mijn drempelvrees heen en maakte een maandje later een afspraak voor mijzelf. Hmmm, niets mis mee, hier kon ik wel aan wennen, dacht ik nog toen ik in de stoel zat.
Eenmaal thuis had ik na twee dagen zulke ruwe hielen, dat ik er gek van werd. Ze had overduidelijk iets te veel eelt weggehaald en het voelde nu als schuurpapier. Ik ging dus weer los met mijn eigen spulletjes. Een maandje later ging ik nog es, met het voornemen er toch iets van te zeggen, dat ik niet helemaal happy was geweest. Maar, ‘mijn’ pedicure was er niet, ik kreeg een ander. Of dat goed was? Eh… ze was al weg voor ik iets kon zeggen.
Daar huppelde een meisje van 18 de behandelruimte in met een glimlach van oor tot oor, ik kom uw voeten doen, Oh ik ben zo blij, ik ben net geslaagd voor mijn rijbewijs. (dat van die 18 jaar had ik dus goed gezien!). Druk kwebbelend over haar nieuwe papiertje ging ze los op mijn voeten. Na amper 35 minuten mocht ik nog een kleurtje nagellak uitkiezen…. dat werd er ook in no time opgesmeerd en weg was ze…. mij achterlatend in een donkere kamer, ze had meteen het licht uitgedaan toen ze weg liep…. en daar zat ik dan…. het was midden in de winter, tegen 5 uur, dus echt al donker. Toen mijn nagels droog waren ben ik uit de stoel gekropen en naar huis gegaan… en nooit meer een afspraak gemaakt, dat snapt iedereen wel denk ik.
Maanden later toch weer op zoek naar een pedicure. Dit was een hele gezellige tante en we hadden echt een klik, maar Corona gooide roet in het eten. Toen na 3 weken ik mijn nagels zelf weer wilde knippen, schrok ik… er waren geen nagels meer over. Door het wegfrezen van m’n oude nagellak, (waarom???) waren de nagels zo dun geworden dat ze nu net boven de nagelriemen afbraken. Ik heb dus heel lang profijt van de pedicure gehad, want ik heb mijn teennagels (grote teen) ruim een half jaar niet hoeven (lees: kunnen) knippen! Ik hou van korte teennagels, maar dit was wel het andere uiterste! Voor mij geen pedicures meer, ik doe het wel weer zelf.
Dus wég met de pedicure! Nou ja, behalve dan voor mensen die echt hulp nodig hebben, maar dat spreekt voor zich!
Sinds een jaartje ben ik verslingerd aan Diamond Painting. Helaas is er geen fatsoenlijke Nederlandse vertaling, maar ik denk dat de meeste mensen er al wel van gehoord hebben. “Diamant schilderen” dekt beslist de lading niet; er komt geen verf aan te pas! Het is het plakken van hele kleine ‘diamant geslepen’ steentjes op een genummerde ondergrond. Het lijkt dan nog het meeste op ‘schilderen op nummer’, al kon ik daar nooit warm voor lopen. Je hebt een bakje voor de steentjes nodig, een speciale pen of pincet en een stukje ‘wax’. Als je een kant en klaar pakket koopt, zit dat er allemaal standaard bij.
Het leuke is dat je behalve de standaard voorbedrukte afbeeldingen ook een painting kunt laten maken van een eigen foto. Laat dát nu net hetgeen zijn, dat ik zo leuk vind! Hier een paar voorbeelden van mijn allereerste paintings.
Dit is gemaakt van een foto die Lex op een vakantie gemaakt heeft. (20 x 20 cm)
Na het plakken van de eerste paar centimeters wist ik het al: dit is super leuk én ontspannend om te doen! Dus op zoek naar nog een foto!
Uitzicht van ons vakantiehuisje in Schotland (20 x 30 cm)
Ik had inmiddels op internet gelezen dat het wel handig is om een soort van ‘lessenaar’ te gebruiken. Hierdoor hoef je niet helemaal krom gebogen te zitten en heb je minder last van spierpijn in je nek en of rug. Ik ben bijziend, dus kan van dichtbij hartstikke goed zien, maar veel mensen vinden de hele kleine symbooltjes lastig te lezen. Dus een lightpad is geen overbodige luxe!
Nog voor ik deze 2e painting af had, wist ik al dat ik een hele grote wilde gaan maken. Dus, op zoek naar iets voor op onze rode muur in de slaapkamer. Nou, dat heb ik gevonden. Geen eigen foto dit keer, maar wel een grote afbeelding.
Standaard vuurspuwende draak (110 x 70 cm)
Hier ben ik toch wel een paar weken zoet mee geweest! Maar het virus had me inmiddels goed te pakken en ik zat tijdens het plakken al te bedenken wat ik nog meer zou kunnen gaan maken. Het leuke van deze hobby is dat je dus ook met veel verschillende kleuren werkt. Het is voor mij echt een rustgevende hobby. Nu hadden wij in onze keuken nog nooit iets van ons zelf opgehangen en ineens wist ik het: het moest iets worden waar Lex ook naar wilde kijken! Hij heeft ooit van de kathedraal in Lincoln twee hele mooie foto’s gemaakt en wij hebben zelf hele fijne herinneringen aan deze plek en deze vakantie.
Lincoln Cathedral (70 x 60 cm)
Tja en toen ging Lex protesteren. Het huis was vol genoeg. Ik kreeg heel even een ‘verbod’ om nog meer te maken. Maar, toeval wilde, dat ik een buurvrouw tegenkwam en zij mij vertelde dat zij ook aan een diamond painting begonnen was, maar het vreselijk vond. Ik heb haar toen meteen aangeboden het voor haar af te maken. Dus, daar zat ik ineens “Dikke Dames” te plakken.
Dikke Dames (50 x 50 cm)
Voor ik het wist kwam Lex thuis met een painting van een collega die er ook nog eentje had liggen die gemaakt moest worden….
Dikke Dames (50 x 50 cm)
Toen kwam die man van mij zelf met een heel goed idee: hoe leuk zou het zijn om een originele LP hoes van Elvis als basis te nemen? Tadaaa, daar kon ik wel wat mee en ik ben er best een tijdje zoet mee geweest. De muur van de hobby kamer was toch nog helemaal leeg…
Elvis Presley LP’s (50 x 50 cm)
Nu ik toch zo lekker bezig was, maar meteen de hal aangepakt 😉
Single Elvis Presley Jailhouse Rock (50 x 50 cm)
Ruimte genoeg voor nog eentje aan de andere kant…
Single Elvis Presley Jailhouse Rock )50 x 50 cm)
Leuk toch? Nu ziet iedereen die bij ons op visite komt, meteen van welke muziek wij houden. Maar eerlijk is eerlijk, mijn muren zijn nu wel vol. Gelukkig waren er nog een paar verzoeknummers. Zo mocht ik een tweeluik maken van Het Noorderlicht. Ik heb nog nooit zoveel verschillende tinten blauw en groen in één painting bij elkaar gezien.
Het Noorderlicht (70 x 50 cm)
Inmiddels had ik Lex zover dat zijn oude foto’s in onze gang ook wel aan vervanging toe waren, dus ik kon weer los met Elvis. We hadden net een nieuwe vinyl box binnen gekregen en toen ik de kleuren zag, wist ik meteen: dáár moet een painting van gemaakt worden!
Elvis Presley Live 1969 (50 x 70 cm)
Jullie raden het al, ik heb nog een muurtje in de gang, dus er kon meteen nog een andere besteld worden. Deze vind ik persoonlijk één van de mooiste die ik gemaakt heb, tot nu toe. Elvis, That’s the way it is.
Elvis Presley, That’s the way it is ( 50 x 70 cm)
Ik zie nu dus ook meteen dat ik nog heel veel te leren heb. Foto’s maken is niet echt mijn ding en ik zal proberen in de toekomst betere plaatjes te maken om hier op de pagina te posten. Maar het gaat om de afbeelding en die is wel heel gaaf geworden!
Toen kwam er een flinke uitdaging. Een vriendinnetje had een painting waar ze niet meer uit kwam. Ik had al een paar keer aangeboden dat ik het wel af wilde maken en nu was het zover: 30 x 30 cm, hoe lastig kan het zijn? Nou ik heb het geweten. Als dit mijn eerste painting was geweest, was er nooit een tweede gekomen. Dit kleine ding was zo lastig, zo vreselijk moeilijk om de symbooltjes te ontcijferen, die onderling nauwelijks van elkaar verschilden, dat ik er een hele klus aan heb gehad. Maar… het is toch wel mooi geworden!
Stilleven (30 x 30 cm)
Ondertussen hebben wij in diezelfde periode afscheid moeten nemen van een aantal van onze Maine Coons. Ik wist al snel dat ik daar ook nog iets mee moest. King, onze eerste Maine Coon, hangt dan ook bij ons in de huiskamer.
King, Maine Coon, (50 x 40 cm)
Tijdens het plakken van deze painting heb ik heel veel aan King gedacht en het klinkt misschien zwaar en overdreven, maar het heeft mij geholpen bij het rouwproces. Ik ben blij dat hij op deze manier toch nog bij ons in huis is! De andere Maine Coons mochten van Lex niet in de huiskamer hangen; helemaal goed, ik had nog een plekje in de hobby kamer, waar ik toch heel vaak zit.
Hardin, Scheff, Jerry en Glen, onze Maine Coons die er niet meer zijn (60 x 40 cm)
Ook deze painting heeft mij geholpen het verlies een plekje te geven. Ik zal deze Maine Coons nooit vergeten!
Toen kwam er ‘eindelijk’ weer een verzoek om een grote painting te maken. Mijn dochter wilde er graag eentje hebben voor mijn kleinzoon: het moest Paw Patrol worden en zo groot mogelijk! Maar toen ik daar mee bezig was, kreeg ik meteen een vraag van een vriendinnetje, of ik er voor haar zoontje ook eentje wilde maken. Dus toen lagen er ineens twee grote paintings van Paw Patrol op ons logeerbed!
Paw Patrol (100 x 60 cm)
Paw Patrol ( 80 x 50 cm)
Als het goed is krijg ik hier nog goede foto’s van als ze ingelijst zijn. Maarja, mijn kleindochter wilde toen natuurlijk ook een painting. Na heel lang twijfelen werd het K3! Wel iets kleiner dan die voor haar broertje, maar ze is er niet minder blij mee.
K3 ( 50 x 50 cm)
Deze krijgt een hele brede lijst, maar ook daar krijg ik later pas de foto van. Het dochtertje van m’n vriendin wilde ook graag een painting. Het moest ook een grote worden en heel speciaal… Elsa én een regenboog. Nou, we hebben het gevonden hoor en gemaakt natuurlijk.
Elsa Regenboog ( 80 x 50 cm)
Al is deze painting dan best wel groot, hij was wel snel klaar. Het zijn steeds vrij grote vlakken met dezelfde kleur, dus dan hoef je niet zo vaak met steentjes te wisselen en dat scheelt tijd. Zo’n painting met felle kleuren vind ik echt heel leuk om te doen. Het schiet zo lekker op 😉 Dus toen ze vroeg of ik er nog eentje voor haar wilde maken… zei ik snel ja hoor, kom maar op!
Eenhoorn in regenboogkleuren ( 40 x 40 cm)
Ik heb ook tussendoor nog als verrassing voor mijn vriendin een painting van haar kat gemaakt. Netjes ingelijst en opgestuurd: ze was er heel blij mee.
Garfield ( 50 x 50 cm)
Nadat de poezen van mijn dochter overleden waren, wilde ze ook van hen graag een painting hebben. Helaas had ze geen goede foto’s van hen allebei, dus was het een beetje behelpen met een afbeelding van haar telefoon. Het is bij een painting echt zo, dat de foto zo scherp mogelijk en het liefste zo groot mogelijk moet zijn. Alleen dán krijg je er een mooie painting van. Maar, Thijs en Marietje staan er toch schattig op.
Thijs en Marietje ( 25 x 25 cm)
Zo’n hele kleine painting heb ik echt binnen een paar dagen af. De schoonmoeder van mijn dochter had er ook ooit eentje gekocht maar zag het achteraf helemaal niet zitten om het te maken. Ik heb het dus voor haar gedaan.
Boeddha ( 20 x 20 cm)
Ach, het is best aardig geworden. Ik hoop dat ze er blij mee is 😉
Vierseizoenen Levensboom ( 40 x 60 cm)
Deze painting heb ik voor een vriendin in Engeland gemaakt. Een dankjewel voor de vriendschap door de jaren heen: een vierseizoenen levensboom!
ABC van Woezel en Pip ( 30 x 40 cm)
Eén van de eerste paintings, voor mijn kleindochter. Nog eventjes en ze is hier te groot voor geworden!
Op dit moment ben ik bezig met een flinke uitdaging. 90 x 60 cm, een foto van een aantal olifanten op een rij. Lekker groot, heel veel kleuren en heel veel details. Leuk om te doen dus! Heb je nu zelf nog een painting liggen en zie je het niet zitten om het te maken, geef gerust een gil: ik doe het graag voor je!
Of misschien een hele gave vakantiefoto die je graag als painting wil? Ik maak het graag voor je, zolang je er maar geen haast mee hebt!
Bij Stichting Leeuw is het mogelijk om een dier te adopteren. Natuurlijk is dit geen adoptie in de letterlijke zin van het woord, maar veel meer het ondersteunen van Stichting Leeuw door een maandelijkse donatie. Lex en ik hebben een paar jaar geleden de Tijgerworkshop gedaan. Heel indrukwekkend was dat en als gevolg daarvan hebben wij allebei een dier ‘geadopteerd’. Ik koos voor Omar, maar hij is inmiddels terug naar Afrika. Omar’s verhaal is heel bijzonder en te lezen op de website van Stichting Leeuw.
Ik heb de adoptie toen om laten zetten naar King, een zeer schele, maar inmiddels overleden, tijger. Voor mij was het bij King liefde op het eerste gezicht. (en nee, niet alleen omdat onze eerste Maine Coon ook King heette). Helaas heeft King maar kort van zijn pensioen bij Stichting Leeuw kunnen genieten.
Gelukkig gaat het met de ’tijger van Lex’ nog steeds wel goed: Bombay. Bombay kwam tijdens de tijgerworkshop heel direct op Lex af en bleef dermate dicht bij hem dat Lex het gevoel kreeg dat hij niet anders kon, dan Bombay te adopteren.
Het grote voordeel van het hebben van een adoptiedier bij Stichting Leeuw is dat je eenmaal per jaar op adoptiebezoek mag. Nu zul je denken, ja, hallo, natuurlijk kun je naar dat park toe, maar het ligt toch een beetje anders. Ja, als donateur krijg je een jaarkaart, zodat je altijd gratis het park in kunt. Maar, ééns per jaar mag je ook achter de schermen komen! Dit houdt in dat je samen met een verzorger over het verzorgerspad mag komen. Dichterbij dan dit zul je nooit een leeuw, tijger, panter of luipaard te zien krijgen. Het is zo bijzonder dat ik zelfs bij het schrijven alweer kippenvel krijg!
We konden nu ook eindelijk kennismaken met de ‘nieuwe aanwinst’ Akilla, een zwarte panter. Het is natuurlijk in en in triest dat zo’n dier niet in zijn natuurlijk omgeving leeft, maar beter dan dit is nu helaas niet meer mogelijk. Het verhaal van Akilla is ook te lezen op de website van Stichting Leeuw. Wij hadden ‘geluk’ tijdens ons bezoek en Akilla liet zich goed bewonderen. Zo goed, dat ik voor schut ging en we haar dus ook geadopteerd hebben!
De Ontembare Vrouw – als archetype in mythen en verhalen
In elke vrouw zit een krachtige drijfveer, vol goede instincten, gepassioneerde creativiteit en tijdloos weten. Dat is de Ontembare Vrouw, die de instinctieve natuur van vrouwen representeert. Maar zij is een bedreigde soort. Hoewel de gaven van een wilde natuur ons bij onze geboorte zijn toebedeeld, heeft de poging van de maatschappij om ons te ‘civiliseren’ naar een star rolpatroon de diepe, levengevende boodschappen van onze ziel gesmoord.
In De Ontembare Vrouw sprokkelde Clarissa Pinkola Estés, ervaren Jungiaans-analytisch therapeute en cantadora (bewaarder van oude verhalen), vele stokoude sprookjes, mythen en verhalen uit de hele wereld bijeen, die onze blik verscherpen en oude, in vergetelheid geraakte bronnen van kennis ontsluiten. Ieder verhaal – van ‘La Loba, de Wolfsvrouw’ tot ‘Het meisje zonder handen’ – wordt meeslepend naverteld en vervolgens haarscherp ontleed.
Een gezonde vrouw heeft veel weg van een wolf: zij is robuust, vol levenskracht, leven-schenkend, zich bewust van haar territorium, inventief, loyaal, zwervend. Maar raakt een vrouw gescheiden van de wilde natuur, dan wordt haar persoonlijkheid schraal, zwak, schimmig en spookachtig. Als het leven van een vrouw wordt gekenmerkt door stagnatie en verveling, is het de hoogste tijd dat de wilde vrouw te voorschijn komt, dat de scheppende functie van de psyche de delta bevloeit. De verhalen in dit boek zijn gekozen om vrouwen moed te geven. De Ontembare Vrouw is niet voor niets symbool van het lichamelijk welzijn van alle vrouwen; zonder haar heeft de psychologie van vrouwen geen grond. Deze ‘wilde’ vrouw is de oervrouw – ze verandert niet, ongeacht de cultuur, het tijdperk, de politiek. Ze is wat ze is, en ze is volmaakt.
Met een recensie van Alice Walker op de voorkaft:
” De Ontembare Vrouw is niet zomaar een boek. Het is een geschenk van diepe wijsheid, inzicht en liefde. Een openbaring van iemand die de bronnen kent.”
Lisette: Ik heb dit boek jaren geleden aangeschaft in een tijd dat ik behoorlijk met van alles en iedereen overhoop lag en samen met mijn therapeute tot op de bodem ben gegaan. Het heeft mij enorm geholpen inzicht te krijgen in mijn doen en laten, soms erg confronterend, maar altijd helder wijzend naar de volgende te zetten stap(pen). Het is echt een boek voor de heb; steeds opnieuw haal ik er heerlijke kracht uit, alleen al door het krachtige en beeldende taalgebruik van Clarissa. Wat ik noem: een voedend boek voor ons allemaal!
Met dank aan Lisette; ten eerste voor het mij opmerkzaam maken op dit boek en ten tweede voor het verzamelen van deze informatie.
Fragment uit de Ontembare Vrouw
Heb je je ooit afgevraagd hoe je in zo’n vreemde familie als de jouwe verzeild bent geraakt? Als je je leven als een buitenstaander hebt geleefd, als een individu dat een beetje vreemd of afwijkend is, als je een eenzelvig mens bent dat zich aan de rand van de grote massa ophoudt, dan heb je geleden. Maar er breekt ook een ogenblik aan waarop je dat alles de rug moet toekeren, waarop je een ander gezichtspunt moet innemen, waarop je moet teruggaan naar het land van je eigen soort. Laat het afgelopen zijn met het leed, afgelopen met het proberen te verzinnen wat je verkeerd hebt gedaan. Het raadsel van waarom je geboren bent, bij wie je geboren bent is voorbij, finis, terminado, afgelopen. Rust een ogenblik bij de boek en laaf je aan de wind die uit je moederland waait. Dus het antwoord op: Waarom ik, waarom dit gezin, waarom ben ik zo anders? is natuurlijk, dat er geen antwoorden op deze vragen zijn. Toch moet het ego ergens zijn tanden op breken voordat het de dingen op hun beloop kan laten, daarom suggereer ik toch maar drie antwoorden. Je moet er ten minste één kiezen. De meesten kiezen het laatste, maar ze voldoen allemaal. Houd je gereed. Hier komen ze. We zijn geboren zoals we zijn en in de vreemde gezinnen waaruit we zijn voorgekomen 1) gewoon daarom (bijna niemand gelooft dat), 2) omdat het Zelf een plan heeft en onze kleine hersentjes te minuscuul zijn om dit te doorgronden (velen vinden dit een hoopvolle gedachte), 3) vanwege het ontheemde -zygootsyndroom (nou ja, misschien… maar wat is dat?) Je familie denkt dat je een buitenaards wezen bent. Jij hebt veren, zij hebben schubben. Jij amuseert je met ronddwalen in het bos, de wildernis, het innerlijk leven, de vrije natuur. Zij amuseren zich met handdoeken vouwen. Als het zo met jou in jouw familie gesteld is, dan ben je het slachtoffer van het ontheemde – zygootsyndroom. Je familie beweegt zich traag door de tijd, jij bent snel als de wind; zij zijn luidruchtig, jij bent rustig, of zij zijn zwijgzaam en jij zingt. Jij weet het omdat je het gewoon weet. Zij willen bewijzen en een dissertatie van driehonderd pagina’s. Dit is zonder enige twijfel het ontheemde – zygootsyndroom. Daar heb je nooit van gehoord? Nou, zie je, de zygotenfee vloog op een avond over je geboortestad en alle kleine zygootjes in haar mand zaten te wippen en te springen van opwinding. Je was inderdaad bestemd voor ouders die je begrepen zouden hebben, maar de zygotenfee kwam in turbulentie terecht en, oei, daar viel je uit de mand boven het verkeerde huis. Je viel ondersteboven, hals over kop, in de schoot van een familie die niet voor jou bedoeld was. Je ‘echte’ familie bevond zich vijf kilometer verderop. Daarom werd je zo dol op een familie die de jouwe niet was en die vijf kilometer verderop woonde. Je hebt altijd gewenst dat mevrouw en meneer Zus-of-zo je echte ouders waren. Het was waarschijnlijk ook de bedoeling dat zij je ouders werden. Daarom tapdans jij door de gang, ook al kom je uit een familie van televisieverslaafden. Daarom zijn je ouders verontrust wanneer je thuiskomt of opbelt. Ze vragen zich bezorgd af: wat zal ze nu weer doen? Ze heeft ons de vorige keer al zo in verlegenheid gebracht. God mag weten wat ze nu weer gaat doen. O jee! Ze slaan hun handen voor hun ogen als ze je zien aankomen en dat is niet omdat je hen verblindt met je schitterlicht. Jij wil alleen maar liefde. Zij willen alleen maar rust.
