A King and A Sir in England: oktober 2006
Voor sommige mensen betekent een vakantie nu eenmaal iets anders dan midden in de zomer op het strand liggen bakken; wij houden van Engeland en als je in het voorjaar en de zomer geen gelegenheid hebt om op vakantie te gaan, dan blijft het najaar over…. niet dé ideale tijd van het jaar voor een bezoek aan Engeland, zou je zeggen, maar niets was en is minder waar! Ik heb nog nooit zóveel herfstkleuren bij elkaar gezien! Van wit naar geel, groen, bruin en donkerrood… de natuur is werkelijk beeldschoon.
We hebben weer door tunnels van bomen gereden waar je overdag zelfs de autolichten even aan doet. En dan het weer!!! Wie zegt dat het in Engeland altijd regent, zou toch echt eens op zijn hoofd moeten krabben. Hier in Nederland regent het standaard als IK naar buiten ga, terwijl het in Engeland alleen ’s nachts regent én de regen meteen verdwijnt als wij alleen maar dénken om even te stoppen en de auto uit te gaan. Van de 8 dagen hebben we maar 1 dag overdag regen meegemaakt. Ach ja.. ieder krijgt wat hem toekomt nietwaar? 🙂
Er stond dit jaar een rondrit op het programma en we hebben flink ons best gedaan: 2100 km links gereden! In tegenstelling tot vorige jaren zijn we nu ónder Londen door gegaan; dus een heel groot gedeelte van de zuidkust gezien, via Stonehenge richting Cardiff, dwars door Wales naar het noorden, waar we uiteindelijk in Lincolnshire kwamen waar we vrienden nog even verrast hebben. Daarvandaan weer terug naar Harwich, naar de boot.
Maar laten we bij dag 1 beginnen: we zijn dus van Harwich uit meteen naar het zuiden ‘afgezakt’ en kwamen eigenlijk geheel onverwacht Upnor Castle tegen, wat aan de rivier de Medway ligt. We zijn daar meteen maar lid geworden van The English Heritage, een soort Engelse monumentenzorg. Voor 65 pond kunnen we nu met z’n tweetjes 15 maanden lang gratis al het moois in Engeland bezoeken…. we moeten dus wel snel nog een keer, haha!
Van Upnor Castle doorgereden naar Rochester, een hele oude middeleeuwse stad met een schitterend kasteel en kathedraal. Het zonnetje scheen er vrolijk op los en we hebben zelfs de zonnestralen door de kasteelmuur heen kunnen zien!
Daarna weer verder naar Canterbury. De kathedraal was nog niet zo lang geleden hier in het nieuws, vanwege instortingsgevaar. Gelukkig gaat The English Heritage daar nu iets aan doen!
In de kathedraal van Canterbury was het prachtig. Eigenlijk was hij al gesloten, maar via een ‘achterdeurtje’ konden we toch nog heel wat moois bekijken. Onder andere deze prachtige binnentuin! Aanvankelijk dacht ik dat het een kleine begraafplaats was, er kraste zelfs een kraai toen we er stonden te kijken, maar het bleek een kruidentuin te zijn. De sfeer was adembenemend!
Heel erg moe van deze eerste dag wilden we in Ashford overnachten, maar helaas was alles vol en moesten we nóg verder rijden. Hastings is onze eerste slaapplaats geworden; er zullen er nog vele volgen.
Al heel vroeg, althans voor mijn doen is half tien ‘sochtends normaliter nog midden in de nacht, gaan we al weer op pad. Uiteraard richting Battle, waar de overblijfselen staan van een Abbey uit de tijd van de Battle of Hastings (1066). We komen bij een monument waar verse bloemen liggen. Even zijn we verbaasd: ze liggen hier omdat het afgelopen weekend de 960-jarige slag met de Normandiërs herdacht is 🙂 En dan leef ik in het verleden??? 
Van daaruit naar ons eerste echte doel van deze reis: The Seven Sisters! Heel indrukwekkend bewaken ze daar de zuidelijke kust van Engeland! We zijn er even stil van.
We besluiten richting Lewes te rijden, waar uiteraard nog een kasteel te zien is, en dan rustig aan een slaapplaats voor de nacht te gaan zoeken. Maar dát… dat wordt een beetje een probleem! Nog nooit eerder hebben we moeite gehad met het vinden van een hotel, maar van Bognor Regis, worden we naar Chichester gestuurd, vandaar naar Winchester, om uiteindelijk in Sutton Scotney aan de A34 een bed te vinden.
Dit lijkt mee te vallen, maar als ik nu vertel dat we om 4 uur ’s middags de eerste keer: nee is vol, te horen hebben gekregen en we dus uiteindelijk om half 9 ’s avonds een keer geluk hadden, dan begrijpen jullie vast wel hoe moe én hoe hongerig wij toen waren! Dit was echter toch een beetje uit de route die we gepland hadden, maar ach, we komen er wel.
Woensdagochtend inmiddels en voor we vertrekken informeren we meteen of en waar er vannacht een slaapplaats is… Het wordt Basingstoke, de enige optie in een straal van 60 mijl! Het is wel enigszins uit de richting, maar dat hindert niet. Allereerst zetten we koers naar Stonehenge, ons 2e echte doel van de vakantie. Uiteraard is het weer mooi weer, hahaha. Midden in oktober, in Engeland off all places 🙂
Stonehenge is ruim 3000 jaar oud, en de verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen. Het is alles wat we ervan verwacht hadden! Schitterend! De atmosfeer is er heerlijk. Als ik dan toch één minpuntje moet noemen, is het wel dat er een hekje omheen staat en je de stenen (uiteraard) niet aan mag raken. Toevallig hadden we de avond ervoor op de hotelkamer nog een stuk over Druïden op Stonehenge gezien en blijkbaar mogen zij er dus wel tussendoor lopen. Hoe dan ook, de foto’s spreken voor zich, denk ik.
Na Stonehenge rijden we door naar Salisbury,
waar weer een kathedraal en een ruïne te bezichtigen zijn.
Daarna hebben we een mooie rit gemaakt door Wiltshire and Hampshire om uiteindelijk dus in Basingstoke te overnachten. Voor we de volgende ochtend weer op pad gaan besluiten we voor de zekerheid tóch maar weer een hotel te boeken; het wordt Bristol.
Donderdag is de dag van de onverwachte dingen. Allereerst maken we ons op om de lángste middeleeuwse kathedraal te bewonderen in Winchester. Winchester was aanvankelijk de hoofdstad van Engeland, vandaar dat de grootste kathedraal daar gebouwd moest worden. Dus vol verwachting vragen we aan een voorbijganger de weg. Eenmaal aangekomen zien we een opmerkelijke optocht de kerk binnengaan. Jonge mensen in paarse en rode gewaden… met de vreemdste hoofddeksels op. Jawel hoor, de kerk is ‘gesloten’ voor het gewone publiek. We hebben flink de pest in. Gelukkig is de omgeving schitterend en onverwacht komen we het huis van Jane Austen nog tegen. Daarna gaan we op zoek naar de City Hall, waar we, heel toevallig, de voorbijganger weer tegen komen. Of we het gevonden hebben? Jawel, maar het is gesloten… en dan.. ja dan reageert de brave man zoals alleen een Engelsman kan doen: hij haalt zijn schouders op en zegt laconiek: it’s October! Alsof dat alles verklaart 🙂
City Hall is ons 3e echte doel van deze vakantie, want de geruchten gaan dat daar de échte ronde tafel van Koning Arthur is. En ja hoor, in de immens grote City Hall hangt een houten tafel. Of het dé tafel van Koning Arthur is laten we even in het midden; dat het een oude tafel is, dat staat vast. 700 jaar 🙂 De stad Winchester met het standbeeld van Aelfred, de stichter van Engeland, is echt een hele gave stad.
Uiteraard zijn er ook de nodige boekwinkels en totaal onverwacht komen we daar vier (!!!) orakelsets tegen voor de prijs van één! Maar boeken zijn echt het enige wat betaalbaar is in Engeland, want voor een weekje Engeland, kun je ook drie weken lang aan de Spaanse kust liggen.
We besluiten richting Glastonbury te rijden maar halverwege komen we bordjes tegen van The English Heritage. Er schijnt boven op een berg nog een kasteel te zijn. Old Wardour Castle, waar zelfs opnames van de film Robin Hood met Kevin Costner gemaakt zijn. De bordjes wijzen ons naar boven, waar de weg al snel in een veredeld karrenspoor veranderd, nauwelijks breder dan een kruiwagen. Na werkelijk een kwartier stapvoets gereden te hebben, komen we dan eindelijk boven.
Het is de rit meer dan waard geweest! Echter, ook hier moeten we opschieten, want om 3 uur schijnt de hele tent dicht te gaan in verband met een trouwerij 🙂 Als wij terug naar de auto lopen, zien we de gasten al opgedirkt aankomen; er is geen pad, dus alle naaldhakken huppelen ongemakkelijk door het hoge gras! De jaguar met de bruid rijdt echter gewoon over het gras.
We vervolgen onze weg naar Glastonbury en al snel zien we The Tor boven op de heuvel liggen. Al snel volgt de 3e teleurstelling van de dag: we zijn net te laat; de Abbey sluit om half 5 en dat is het net geweest. Ons hotel is echter in Bristol en dat betekent toch nog 5 kwartier auto rijden.
We staan dus voor het dilemma: gaan we morgen nog terug naar Glastonbury, of geloven we het wel, en zetten we koers naar Cardiff, het ultieme doel van de reis? Gelukkig kunnen we er nog een nachtje over slapen! 
Vrijdagochtend besluiten we tóch terug naar Glastonbury te rijden. a) de Abbey moet ontzettend mooi zijn en b) er gaan geruchten dat het graf van Koning Arthur hier is. Glastonbury is een leuk klein stadje en de Abbey ligt heel centraal in het centrum. Meteen na het binnenlopen van de poort, slaat ons hart een tik over: het is beeldschoon! De sfeer die er in en rond de ruïne hangt heeft iets goddelijks, iets heel bijzonders. Was Stonehenge precies wat wij ervan verwacht hadden, Glastonbury Abbey is veel meer dan dat! Ik heb het gastenboek getekend: it is beyond words… en dát is het enige wat ik er eigenlijk over kan zeggen. Kijk zelf maar!
Begin van de middag is het dan echt tijd om richting Cardiff te gaan, én over de snelweg dit keer, want we moeten echt op tijd zijn. Het ultieme doel van de reis is namelijk het concert van Sir Tom Jones in de Cardiff International Arena, CIA afgekort. Om 3 uur komen we in ons hotel aan en vrijwel direct daarna rijden we naar het centrum, waar de hele boel opgebroken is. Het is daardoor even zoeken, maar we vinden het al snel én de parkeergarage onder de arena is nog zo goed als leeg. Perfect dus! We hebben nog tijd genoeg om lekker even te winkelen, een hapje te eten én wat te drinken. Sir Tom, here we come!
Het concert was goed, onwijs leuk om helemaal vooraan te zitten natuurlijk, maar blijkbaar heeft TJ behoefte om ook door hele jonge mensen leuk gevonden te worden en heeft hij een heel gaaf oud nummer, omgedoopt tot rapsong. Niet om aan te horen! Maar over het geheel genomen stelt hij ons niet teleur! Gezien het late uur dat we eindelijk in ons bedje liggen besluiten we zaterdagochtend voor één keer geen wekker te zetten en niet gebruik te maken van het ontbijt in het hotel, maar gewoon ergens onderweg een broodje te eten.
Vandaag moeten er kilometers gevreten worden, maar we doen het toch lekker via de kleine binnenwegen. Dwars door Wales naar het noorden… het is helemaal ‘mijn dag’ want Wales heeft mijn hart gestolen. Het is er zó mooi, zó gaaf, dat ik er iedere keer weer stil van wordt. De vergezichten, de luchten, het uitzicht, de kleuren, alles is even mooi. Echt in de middle of nowhere zien we een ‘begraafplaatsje’. Bij nader inzien zijn het denk ik geen graven, maar gedenkstenen. Wat een mooie plek om een nabestaande te herdenken!
We komen ook nog Arthur’s Stone tegen, wat uiteindelijk niets meer blijkt te zijn dan een hunebed en niets met King Arthur te maken heeft, maar ach, het was wel grappig. Uiteindelijk komen we heel laat in Derby aan, maar het was de moeite waard! Wales is nog niet van ons af: we komen zo snel mogelijk terug!
Zondag gaan we eerst richting Nottingham. Robin Hood moet natuurlijk toch even bewonderd worden. Inmiddels zijn alle gigabytes van de memoriekaart ook vol, dus meteen maar een nieuw geheugen erbij gekocht.
Daarna staat er een verrassing op het programma. Nee, niet voor ons, maar dóór ons. We hebben vrienden in Lincolnshire en zij weten niet dat we in Engeland zijn. Om te voorkomen dat ze hun hele huis weer verbouwen om ons een slaapplaats te geven, besluiten we eerst een hotel te boeken in Grantham, zodat we ’s avonds daar kunnen slapen. Het bezoek was heel leuk en we hebben moeten beloven dat we de volgende keer wel weer een paar dagen blijven. Nu is het tijd voor onze laatste overnachting op Engelse bodem, althans voor deze vakantie.
Maandag vertrekken we bijtijds uit Grantham en maken we nog een stop bij Long Sutton, bij het Butterfly & Wildlife Park. Lex is er eerder geweest en er schijnen demonstraties gegeven te worden met haviken, adelaars en andere birds of prey 🙂 Helaas… we hebben pech. Vanwege de tijd van het jaar is er nog maar 1x per dag een demo en die is pas om 2 uur, en dat is voor ons te laat, anders lopen we teveel risico om te laat bij de boot in Harwich te zijn. Maar uiteraard hebben we wel tijd om de vlindertuin te bezoeken en de vogels te bekijken!
In de vlindertuin krijg ik de schrik van mijn leven als daar een zeer beweeglijke Boa Constrictor achter glas ligt! Ik deins achteruit en ja hoor.. de verzorger heeft het in de gaten en ik krijg een heel verhaal over ‘hoe lief’ boa’s wel niet zijn en of ik hem even vast wil houden! Nu ben ik dus echt panisch van alles wat geen poten heeft, dus ik vertel hem liefjes dat ik er niet van gediend ben. Vraagt de beste man notabene of ik Amerikaanse ben!!! Sorry meneer Maltha, m’n uitspraak is blijkbaar niet engels genoeg meer 🙂 Maar 3 jaar geleden werd er nog meteen gezegd dat ik Nederlandse was, dus wat dát betreft is mijn engels er blijkbaar wel op vooruit gegaan.
We maken nog een laatste stop in een plaatsje Thetford, maar dat valt een beetje tegen. De abdij is niet veel meer dan een ruïne en de lol is er een beetje af. De terugreis komt akelig dichtbij en dat vinden we allebei heel erg jammer! Als we ooit een grote prijs winnen gaan we absoluut emigreren naar dit schitterende land, maar helaas, voor nu zit er niets anders op, dan weer op de boot te stappen! Uiteindelijk waren we om 1 uur ’s nachts weer thuis.
©Loes Raaphorst 10/2006