Abiona
Ik heet Abiona! Dat is een Afrikaanse naam die zoveel betekent als ‘op reis geboren’. Die naam is zeer treffend, aangezien ik graag onderweg ben. Dus heb ik me bij de artiesten aangesloten. Zij geloven namelijk dat de aanwezigheid van een fee hun gelukt brengt. ik hou van het leven in het circus – je leert steeds weer iets nieuws, komt overlas, het is nooit saai! Als er ergens een spannend avontuur lokt, ga ik daar graag op in. Mijn lievelingsnummers hier in het circus zijn de dompteurs met hun roofdieren en de goochelaars. De dompteur zet bij elk optreden opnieuw alles op het spel en als goochelaar kan men steeds weer verrassingen uit zijn hoed toveren. Bij gelegenheid kan ik overal een kijkje achter de coulissen nemen. Het zou immers zo kunnen zijn dat men iets over het hoofd ziet, net als bij een tovertruc naar de verkeerde hand gekeken wordt. Net zoals het mogelijk is dat iemand een andere mening is toegedaan dan men zelf heeft, omdat men verschillende tegen de dingen aankijkt. Maar dat leert men in te schatten als men zoveel onderweg is. Vaak echter zou ik graag wat langer op één plaats blijven. Nieuwe ervaringen opdoen en bezig blijven brengen iemand alleen verder als dat wat men meegemaakt heeft in alle rust verwerkt kan worden. In het circus is de winterstop, als de dieren uitrusten en de artiesten aan nieuwe acts werken, daarvoor de beste tijd. Voor mij is het goed dat deze pauzes er zijn, aangezien discipline niet mijn sterkste kant is en ik absoluut zo nu en dan zou vergeten rust te nemen!
Vaak slaat mijn hang naar avontuur om in lichtzinnigheid. wat dat betreft kan ik een beetje met Roodkapje vergeleken worden: een klein meisje dat erop uitgestuurd werd om haar zieke grootmoeder een mand vol lekkernijen te brengen. Haar moeder had haar van tevoren ingepeperd om in het donkere woud het pad niet te verlaten. Roodkapje deed dat echter toch, en – om eerlijk te zijn – ik zou het waarschijnlijk ook gedaan hebben. Ik moet bekennen dat ik de meest interessante ontdekkingen gedaan heb door me niet helemaal aan de voorschriften te houden. Daarbij zijn een gezond menselijk verstand en opmerkzaamheid van belang om zichzelf niet onnodig in gevaar te brengen. Net als ik, toen ik op een nacht alleen in de tijgerkooi naar binnen wilde gaan, of als Roodkapje die door de wolf verrast werd. De dompteur heeft mij nog net op tijd gered en de jager Roodkapje. Maar op zoveel geluk kun je je niet altijd verlaten. Bovendien houd ik liever zelf grip op de situatie – ook als ik mezelf daarbij moet afremmen.
©Loes Raaphorst 05/2005