Een Agressieve Schoonvader en Opa – het verhaal van Lilian.
Lilian was een vaderskindje; haar leventje draaide sinds zij zich kon herinneren om haar vader. Die man was dan ook stapelgek op zijn kleine meid. Misschien wel logisch als je bijna 50 bent en je nog een dochtertje krijgt. De man had zijn leven lang heel hard voor zijn gezin gewerkt en was als zelfstandige baas veel van huis. Sinds de geboorte van Lilian kwam daar verandering in. Hij probeerde ondanks zijn drukke agenda altijd om zeven uur thuis te zijn, zodat hij en niemand anders zijn kleine meid naar bed kon brengen.
Tegenwoordig zou men misschien meteen ‘bijgedachten’ krijgen, maar gelukkig in die tijd niet en het was ook niet nodig. Lilian hield zielsveel van haar vader, die overigens zeer regelmatig best een ‘ouwe knorrepot’ was. Gelukkig waren die buien altijd van korte duur en konden ze het goed vinden met elkaar ondanks het grote leeftijdverschil, dus ook generatieverschil. Juist doordat de liefde tussen vader en dochter zo duidelijk was, accepteerde ze elkaars verschillen en kwam Lilian haar vader tegemoet als haar dingen verboden werden; ze wist dat het zuiver bezorgdheid was.
Maar er kwam een kink in de kabel. Lilian raakte haar vader kwijt, toen zij pas 22 was en zwanger van haar eerste kindje. Hoogzwanger kunnen we wel zeggen en 2 weken voor de bevalling stond zij met haar dikke buik in het uitvaartcentrum, waar overigens haar schoonvader niet bij wilde zijn. De tijd erna was moeilijk; de ene dag heel blij met haar dochtertje, maar vol met schuldgevoel omdat ze niet kon huilen om haar vader. De andere dag zo ontzettend verdrietig om het gemis, dat het schuldgevoel de kop weer op stak omdat zij niet goed voor haar dochtertje zorgde.
Het verschil tussen haar eigen vader en haar schoonvader was schrijnend aanwezig. Was haar eigen vader altijd de eerste geweest om de baby’s van Lilian’s zus te knuffelen en te troosten, haar schoonvader wilde zijn kleindochter nog niet eens even vasthouden. In gedachten herleefde Lilian de kerstdagen van vroeger weer, toen haar zus de nodige baby’s had meegenomen naar het ouderlijk huis, waar ‘opa’ dan uren met de kleintjes op zijn arm liep om ze stil te houden. Lilian is het zelf maar gaan doen; net zoals haar vader maakte ze er een gewoonte van met haar baby door de kamers te lopen en zachtjes te neuriën. Maar het gemis bleef!
Drie baby’s later, was Lilian eraan gewend, dat haar schoonvader dus beslist niet van die kleintjes hield. Hoewel de man niet echt zachtaardig was, kon Lilian redelijk met hem overweg, tot groot ergernis van zijn eigen dochters. Dat dat een oorzaak had, wist Lilian toen nog niet. Wel wist Lilian dat haar schoonvader erg opvliegend was en het was dan ook geen verrassing dat de man een flink hartinfarct kreeg en zelfs geopereerd moest worden. Lilian’s eigen vader had ook een hartkwaal gehad en Lilian wist hoe moeilijk die patiënten het zelf hebben. Na zoiets weer vertrouwen op je ‘rikketik’ is heel erg griezelig.
Dus in het ziekenhuis probeerde Lilian haar schoonvader weer uit zijn bed te praten. Twee keer per dag trotseerde zij de files om of zelf op bezoek te gaan of haar schoonmoeder te brengen. Tja, als je de enige bent met een rijbewijs binnen een familie, is dat vanzelfsprekend natuurlijk. Haar schoonvader knapte gelukkig weer op. Hij kwam weer thuis en zijn eigen dochters namen ‘het nalopen’ weer over. De man bleef echter moeilijk in de omgang en steeds vaker ging Lilian merken dat er wel erg agressief gereageerd werd op normale dingen. Uiteindelijk kwam Lilian achter de waarheid: haar schoonvader had vroeger zijn kinderen flink geslagen. Niet zomaar een opvoedkundige tik, maar geslagen en geschopt tot bij hem het licht uitging.
Lilian werd voorzichtiger met oppas vragen voor haar kinderen. Toch gingen de kleintjes graag naar opa toe, en het leek erop dat er niets meer aan de hand was. Vooral de jongste, de kleinzoon, ging heel graag uit logeren op de camping bij opa en oma. Tot op een gegeven moment Lilian een telefoontje kreeg dat haar zoontje naar huis wilde, zomaar zonder reden! Uiteraard is Lilian hem meteen gaan halen en zij heeft geprobeerd zonder het kind woorden in de mond te leggen erachter te komen wat er gebeurd kon zijn bij opa op de camping. Ze is er nooit achtergekomen.
Kort daarna, op een verplicht zondagmiddag-bezoekje, liet Lilian weten dat ze niet veel voelde voor de uitnodiging van haar schoonouders voor de komende feestdagen. Lilian had andere plannen, en opgescheept zitten met haar schoonzusters was niet haar ideale beeld van kerst vieren. Dit had zij beter niet kunnen zeggen, want wat er toen gebeurde is echt voer voor psychologen. Haar schoonvader werd compleet woest, begon Lilian’s man te slaan en te duwen, waar de kinderen bij waren! Lilian probeerde de kamer uit te komen met haar kinderen, maar haar schoonvader versperde haar de weg en sloeg toen Lilian, waarna een vechtpartij ontstond.
Compleet overstuur is het gezinnetje naar huis gegaan en Lilian nam zich voor dat haar kinderen nooit, maar dan ook nooit meer contact met die bruut van een opa zouden hebben. Haar eigen vader had nooit zijn hand opgeheven naar Lilian en verafschuwde geweld. Lilian stond erop dat alle contact met de ouders van haar man verbroken werd. Lilian’s zoon was al onder behandeling van een kinderpsycholoog vanwege ADHD, en het gebeuren is uitgebreid besproken met de deskundigen. Men was het er over eens; dit jongetje moest uit de buurt van deze opa gehouden worden. Lilian’s zoon was op dat moment negen jaar en flink in de war van het gebeuren. Lilian’s dochters waren al iets ouder en daar kon toch iets beter mee gepraat worden, maar ook voor die dames was het advies duidelijk: geen contact meer met ‘opa’.
Nu, 4 jaar later, is Lilian gescheiden en wonen haar kinderen nog bij haar ex, die het contact met zijn ouders weer heel snel hersteld heeft na het ‘verdwijnen’ van Lilian. Ook de kinderen worden weer meegesleept naar opa en oma. Lilian kan hier niets meer aan doen. Haar eigen ouders leven allang niet meer en zo ver verwijderd van haar eigen kinderen is de invloed van Lilian nihil geworden. Zij zal erop moeten vertrouwen haar kinderen voldoende ‘gezond verstand’ meegegeven te hebben, zodat deze jonge mensen zelf kunnen beoordelen of deze agressieve opa hun vertrouwen weer verdient.
*Persoonlijk denk ik dat niemand het recht heeft anderen te slaan en dat er hier een grens overschreden is, die nooit overschreden had mogen worden. Dat de vader van deze kinderen zo blind is dit niet te zien en zelfs het contact hersteld heeft getuigt van zeer weinig inzicht.*
©Loes Raaphorst < 2005