Boos – een nadenkertje

Boosheid kan iedereen overkomen. Er gebeurt iets, iemand zegt iets, iemand doet iets, waar je boos om/door wordt. Heel belangrijk is het om op dat moment ook even naar jezelf te kijken. Hoe ga je met die boosheid om? Ga je hem negeren, hem wegstoppen, door misschien de oorzaak bij je zelf te zoeken? Je maakt dan een tijdbom van jezelf, die vroeg of laat toch zal ontploffen. 

Of ontplof je meteen, begin je te schelden, te schreeuwen en laat je geen spaan heel van de ander of van de situatie? In sommige gevallen lucht dit misschien op korte termijn even lekker op, maar in de meeste gevallen zal het geen oplossing zijn.

Of onderzoek je je boosheid en probeer je tot een gelijkwaardige oplossing te komen? Ga je het gesprek aan, als dat mogelijk is? Weet dan heel goed van te voren van jezelf, welke concessies je nog wel, en welke je niet meer kunt/wilt maken. Op het moment dat je tot een dialoog kunt komen met de ander of over de situatie, is er een oplossing mogelijk waar alle partijen zich in kunnen vinden.

Maar wat te doen als bij onderzoek van je boosheid blijkt dat je helemaal niet boos bent? Dat het veel dieper ligt? Dat je teleurgesteld bent? Door de ander, of door de situatie? Terwijl boosheid een vluchtige emotie is, is teleurgesteld een gemoedstoestand die veel langer duurt. Waar ook 1-2-3 geen oplossing voor is. Door een bepaald verwachtingspatroon van jou zelf ben je tot de conclusie gekomen dat de ander, of de situatie, je teleurgesteld heeft. Je hebt teveel verwacht, teveel gehoopt, zonder reëel te zijn misschien. 

Natuurlijk kun je de verantwoordelijkheid hiervan afschuiven op anderen, of je omgeving. Dit is echter geen oplossing waar je lang mee verder kunt. Je zult bij je zelf moeten kijken of je dit gevoel weer los kunt laten, want alleen dan zul je in staat zijn verder te gaan met het leven. Neem je eigen verantwoordelijkheid en stel je verwachtingspatroon bij, zodat je niet snel weer teleurgesteld kunt worden. Het beste wat je voor een ander kunt doen is goed voor jezelf zorgen, maar oh jee, wat is dat soms toch moeilijk!

©Loes Raaphorst < 2005