Bronte
Mijn naam is Bronte en betekent ‘donder’. Mensen die mij goed kennen, menen dat die naam komt van het onweersgedonder dat ik ten beste geef als iets niet gaat zoals ik wil. Ikzelf zie mijn naam eerder als benaming voor een donderklank nadat ik iets gezegd heb. Het is efficiënter als iemand de leiding op zich neem en anderen leidt, en eerlijk gezegd ben ik graag die persoon. Zonder regels of discipline vertrouwen op het gelukkige toeval als men iets wil bereiken, zou mij niet voldoende zekerheid bieden. Ik kan eenvoudigweg niet aanzien hoe een veelbelovend project in de chaos ondergaat, zuiver en alleen omdat er geen slim plan gevolgd werd. U kunt hier in elk geval op vertrouwen: als ik een plan heb, zal ik er alles aan doen het ook te realiseren.
Ook wordt er over mij gezegd dat mijn voornemens met vooruitziende blik gepland zijn, en daar ben ik trots op. Ik jaag een visioen van een ideale wereld na. Dit visioen beschermt mij ertegen vast te lopen en stoer te worden, want daaruit put ik mijn inspiratie en fantasie, het onzekere element in mijn logische wereldvisie. Vanuit het vermogen een visionaire droom te dromen, ontstaan mijn beste ideeën. Deze kunnen echter slechts met discipline ook werkelijkheid worden.
De hele wereld bezit een innerlijke structuur. Kijk maar eens naar de wetmatigheden ervan: de afwisseling tussen eb en vloed, de loop van de maan, of de richting waarin water stroomt. Men zou deze wetmatigheden als beperkend kunnen ervaren, maar ik zie dat anders: de structuur erkennen en aannemen in elk ding, elke relatie en elk leven geeft mij kracht en is mijn fundament in de meest zuivere betekenis van het woord. De stevigheid van dit fundament dient echter niet alleen mij bescherming te bieden, maar ook degenen voor wie ik verantwoording draag – bijvoorbeeld de onervaren, hulpeloze en lichtzinnige feeën van mijn clan.
Zij zijn vaak niet sterk genoeg om zich in onze wereld te handhaven, of ze hebben geen helder doel voor ogen dat ze systematisch kunnen najagen. Dat is overigens een eeuwig onderwerp van gesprek met de feeën van het Water en de Lucht, die van mening zijn dat er zonder enig dwaalspoor geen ontwikkeling zou zijn en zonder irrationaliteit geen intuïtie. Wat mij betreft, ik vertrouw liever op regels. Die vormen een essentieel bestanddeel van mijn wereldbeeld en dienen altijd eenduidig en opvolgbaar te zijn.
Regels die nergens anders voor dienen dan het demonstreren van iemands eigen macht, zijn nutteloos. Ik ken geen regels zonder doel en geen autoriteit zonder legitimatie. Ik meng me niet in andermans zaken. Een van de moeilijkste opdrachten voor mij is om te erkennen dat er oom meningen bestaan die van de mijne afwijken en die ondanks een gebrek aan logica gerechtvaardigd zijn, ja zelfs tot een hogere autoriteit kunnen worden waarvoor ook ik moet buigen. Wie het evenwel lukt mij te overtuigen, kan altijd op mij en op mijn volledige steun rekenen.
©Loes Raaphorst 05/2005