Burton – 3 maandjes jong
Dinsdag 18 mei 2010 was het ineens zo ver:
De fokker belde me op met de mededeling dat Burton opgehaald kon worden. Er zijn echter nog wel wat haken en ogen. Hij is een beetje ziek geweest en moet nu lekker gaan aansterken.
Burton heeft dus een inhaalslag te maken en ik ben best een beetje trots dat de fokker dus zonder aarzelen zei: oh, dát zit bij Loes wel goed! Uiteraard krijgt Burton hier weer alleen rauw vers vlees te eten en wordt ie min of meer handgevoerd 😉
Gelukkig is Burton een heel makkelijk katertje: hij vindt letterlijk alles goed! Hij spint dat het een lieve lust is, en ligt bij voorkeur op schoot te slapen. (nu echter onder mijn wakend oog in het mandje van de krabpaal, slechts 50 cm bij mij vandaan.
Gisteren ben ik met Burton op m’n arm naar binnen gegaan. Zita had het het eerste door. Ze bleef tegen me op springen om maar te kunnen snuffelen. King had toen nog niets door.
Dus eerst maar gaan zitten, vlakbij de krabpaal, met Burton op schoot. Zita duwde meteen haar neus tegen hem aan, een paar grote likken over dat kleine koppie en toen was het al goed. Burton is honden gewend, dus dat scheelt natuurlijk toch wel een slok op een borrel.
Toen ging King’s neus de lucht in, en ja hoor: hij ging hoog boven mij op de krabpaal zitten kijken. Langzaamaan kwam hij dichterbij… Eerst met een pootje, om even te ‘voelen’ en toen met z’n snuit! Ik zal maar eerlijk zeggen: ik moest er gewoon van huilen, zó lief en voorzichtig deed die grote kerel van mij! Niet blazen, niet grommen, niet krabben, niets!!
De rest van de avond hebben we in grote aanbidding voor Burton doorgebracht. Uiteindelijk dus om half 3 maar een keer naar bed gegaan: ja, net als altijd, alles gewoon op één bed. Veel geslapen heb ik niet, want het was wel heel onwennig natuurlijk, en om half 5 stond ik Burton alweer te voeren in de keuken, maar het gaat goed!
Vanmiddag zullen ze even voor het eerst een uurtje alleen in de kamer moeten blijven, want er moet nog even gewerkt worden vandaag. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat goed gaat. Voorlopig zullen de dagen weer gevuld worden, met slapen-voeren-spelen en dan weer slapen. Ik probeer nu nog elke 2 uur Burton een beetje te laten eten, want er mogen best wel wat grammen bijkomen natuurlijk!
terug naar King – terug naar Burton – wordt vervolgd
©Loes Raaphorst 05/2010