Burton alweer 4 maanden
Time flies when you’re having fun! En plezier hebben we hoor, met onze twee Maine Coon’s in huis. Burton is nu dus alweer vier maanden, en al lijkt hij hier op de foto’s toch nog wel heel erg klein, toch begint hij nu ook lekker te groeien. Natuurlijk mág hij niet op de kookplaat zitten, maarja, er mag zoveel niet he? En als je nog zo klein bent, is het moeilijk om al die regeltjes te onthouden.
De rommel die hier op de grond ligt, is dus van de plant die ze met pot en al van het tafeltje hadden gegooid. Ze waren echter nog niet uit geraasd, dus heb ik maar even gewacht met opruimen. De radiatormandjes had ik aanvankelijk dus voor King gekocht, maar Burton ligt er dus ook graag in. Tot groot ergernis van King, die alle mogelijke moeite doet om die kleine rakker eruit te pesten.
Uiteraard heb ik voor King voor zwarte mandjes gekozen: daar zou hij mooi in afsteken… niet wetende dat ik dus amper 5 maanden later Burton in huis zou krijgen. De meeste foto’s lijken wel zoekplaatjes als het om Burton gaat! Maarja, om nu wéér de vensterbanken er af te slopen, alleen maar om een andere kleur mandje op te hangen gaat wel een beetje erg ver he?
Uiteraard mogen de katten niet op tafel. Maar als het hondenkussen dus op de tafel ligt, zodat ik het makkelijker kan schoonzuigen, dan zitten ze niet óp tafel he? Katten zijn echt slimmer dan we denken hoor! Maar op onderstaande foto’s was Burton dus écht net wakker, en hij zat letterlijk te schommelen van de slaap 😀 Zo schattig!
Wat wordt hij mooi he? Ik heb goede hoop op een prachtige zilveren kraag; het begin is er in ieder geval! Maar het allermooiste zijn toch wel zijn oogjes! Hij kijkt werkelijk recht bij mij naar binnen, recht in m’n hart en ziel. Ik kan mij helemaal verliezen in die prachtige gele kattenogen hoor! King’s ogen zijn iets donkerder, meer oker: ook al zo fantastisch! Dus tot nog toe ben ik nog steeds de enige met de beroemde groene kattenogen hier in huis ;-P
Hihi, hij viel zowat om van de slaap! Ik moest hem echt roepen, anders had hij met z’n oogjes dicht gezeten! En tja, dán is zijn smoeltje helemaal zwart en moeilijk te zien op de foto natuurlijk! Had ik al verteld over die schattige pluimpjes aan z’n oortjes? En die flufjes tussen z’n teentjes? Ja, ik voel me echt een pas bevallen poezenmama hoor! Ik raak niet uitgekeken naar al dat snoezigs!
Soms spreken beelden voor zichzelf…..
We zijn weer een dag verder en omdat het nu redelijk warm is in huis, hebben we dus alle deuren open staan, zodat het een beetje door kan tochten. (uiteraard zit de balkondeur nog potdicht, want het tuigje wat ik voor Burton heb gekocht, de allerkleinste maat, is nog te groot!) Maar de heren liggen nu dus overdag ook graag op bed. Terwijl King al bijna de hele handdoek in beslag neemt, als hij weer eens zeer mannelijk wijdbeens ligt te pitten, zo kan Burton nog min of meer verdwalen op het bed.
Dus dan maar een close-up he?
Supercalifragilisticexpialidocious, om maar even met Mary Poppins te spreken…
©Loes Raaphorst 06/2010