Burton en King – een zomerzotheid deel II
Burton en King mogen hier gewoon op het aanrecht komen. We hebben immers ook Zita rondlopen en als het katteneten op de grond zou staan, zou Zita wel heel erg dik worden. Dus, de poezels mogen hier gewoon op het aanrecht, máár… niet als ik met het eten bezig ben. De kattenbak, die anders vlakbij het aanrecht staat, zet ik dan dus midden in de keuken, en ja hoor, daar zitten de heren dan keurig op te wachten, tot ik klaar ben.
De krabpaal heeft bovenaan een heel grappig ‘rondje’. Maar zelfs Burton moet nu toch wel even nadenken hoe hij daar in en uit komt. Toen hij nog kleiner was, kon hij in de rondje omkeren, maar dát lukt hem nu zelfs niet meer. Dus je ziet hem af en toe denken: zal ik er vooruit of achteruit uit gaan?
Burton is dus een ‘Black Smoke’ katertje. Hij krijgt dus steeds meer een zilveren ondervacht, en hier en daar zilveren strepen op z’n bast. Het is zo moeilijk om dat goed op de foto te krijgen! Op dit moment zit hij wel in een soort van ‘groei’ spurt, maar z’n koppie groeit nog niet echt mee. Het lijkt dus nu alsof z’n poten te groot zijn voor z’n kop 😉 Heel grappig vind ik, maar aan de andere kant, kan ik bijna niet wachten tot ook hij de beroemde katerkop gaat krijgen! Maarja, dán past hij niet meer in dit grappige rondje natuurlijk!
Burton is nu 5 maanden en hij weegt 3380 gram! Niet te vergelijken met King, want die was op die leeftijd al veel zwaarder, maar niet elke Maine Coon wordt een zwaargewicht natuurlijk. Het nadeel is wel dat als King dus bij de poot van een bureaustoel gaat liggen, je eigenlijk niet echt op hoeft te passen om per ongeluk over hem heen te rijden, want die kanjer blokkeert met z’n 7,5 kilo echt de stoel wel. Maar als Burton dus een keer niet óp het toetsenbord ligt, ligt hij graag hier, onder één van onze stoelen.
King ligt liever ergens rustig te pitten; bij voorkeur in de slaapkamer. Helemaal opgerold in het, voor hem, veel te kleine mandje. Z’n poot hangt er helemaal naast. Wat ik heel mooi vind, is zijn staart! Prachtig toch? Maar, afgelopen week kreeg ik een enquête van PETA in de bus. Er schijnen dus echt katten doodgemaakt te worden, alleen maar voor het bont van zo’n staart!! Nu komen onze katten echt niet buiten, maar je moet er toch niet aan denken dat er zulke griezels van mensen bestaan die tot zó iets in staat zijn he?
Burton kwam mij natuurlijk achterna, toen ik deze foto van King maakte. Burton is een echte gezelschapskat: ligt bij voorkeur heel dicht bij je in de buurt. Maar je ziet hem hier bijna denken: hmmm… dat mandje is eigenlijk meer mijn maat!! En natuurlijk werd King een seconde ná deze foto, al door Burton uit het mandje gepest! En die goedzak laat dat soort dingen dus gewoon toe!
Heel af en toe neemt King echter ook wel wraak hoor! Als Burton nietsvermoedend mooi ligt te wezen op de bovenste plank van de krabpaal, sjeest King nog wel eens ‘vanuit het niets’ helemaal omhoog! Alsof hij dan letterlijk even wil laten weten, dat hij toch écht de oudste rechten heeft hier in huis! En, gelijk heeft hij 😉
Ja, haha, dát is schrikken he Mr. Burton? Gewoon even om je te laten weten dat er maar één de echte King kan zijn! Wat een verschil in grootte van kop he? Ik ben benieuwd hoor, hoe dat over een jaar zal zijn! In ieder geval ben ik bang dat de krabpaal dan inmiddels wel aan vervanging toe zal zijn, want van de week, waren ze aan het stoeien en toen kwam dat ding bijna los van het plafond! Hoog tijd om de schroeven weer even aan te draaien dus!
Want ja, die 3400 gram van Burton maakt nog niet echt indruk, maar als King aan één kant van de paal gaat hangen, dan gebeuren er toch echt rare dingen 😉 (enne, thanks Nancy, voor het meenemen van de personenweegschaal, zodat we King even konden wegen!) Burton past nog met gemak op mijn keuken weegschaal, maar King dus echt niet meer! Op de foto hier rechtsonder is trouwens wel heel goed te zien dat de poten van Burton dus wél flink groeien!
Hier dus even een foto verslag van hoe wij onze zondagen doorbrengen. Lekker rustig samen achter de pc met de beestenboel tussen ons in. Zita ligt eigenlijk altijd onder de computerplank, of aan mijn kant, of aan Lex’ kant, en de poezels regelmatig languit tussen ons in op de plank. (of op het toetsenbord, tot groot ergernis van Lex, want dan kan ie niet verder met z’n spelletje!)
Zeg nu zelf: dit is toch ‘heaven on earth’?
In diepe rust….
Prrrrrrr…. wat ben ik mooi he?
©Loes Raaphorst 07/2010