Burton & King – Mini & Maxi
Met zo’n klein katje in huis, zouden we haast vergeten dat King ook nog lang niet uitgegroeid is. King is nu ruim zeven-en-een-halve maand en ik schat zo’n zeven kilo. Burton daarentegen is de afgelopen week wel keurig 2 ons aangekomen: bij hem zit de groei er nu dus ook in. Maar oh oh, wat een verschil tussen de beide heren.
De eerste paar dagen wilde King niet echt van één bordje eten, maar gezien het feit dat Burton toch echt vaker te eten krijgt, dan hij, heeft hij zich maar over dat dilemma heen gezet 😉 Pakken wat je pakken kunt, toch?
Het is een schattig gezicht hoor: die grote kop en dan dat kleine koppie ernaast. Maar denk maar niet dat Burton het kaas van z’n broodje laat eten: eh… het vlees voor z’n bekkie weg laat kapen dus. Hoe klein hij ook is, hij duwt rustig z’n koppie tegen King’s kop aan, en pakt wat hij wil!
Als King echt kwaad zou willen zou hij Burton gewoon als toetje kunnen opeten! Maar ja, deze katten hebben niet voor niets de bijnaam: Gentle Giants! King doet eer aan beide woorden! Hij is zo ontzettend lief, helemaal niet jaloers, integendeel zelfs. Burton moet nog regelmatig gewassen worden, wat hij uiteraard niet echt leuk vindt, en dan zit King er werkelijk bovenop. Hij ‘helpt’ me dan om Burton weer droog te wrijven en is oprecht bezorgd als hij em hoort piepen.
Maar was ik dus net min of meer ‘klaar’ met de opvoeding van die reus, nu moet ik wel weer helemaal overnieuw beginnen met Burton. Letterlijk ALLES moet onderzocht worden; aarde van de planten is geen voeding voor planten, nee, dat is speelgoed waar je in kunt rollen! Prullenbakken worden vakkundig leeggehengeld, omver gegooid en dan kun je er een draaimolen mee na doen. Ja, Burton is voor alles ‘in’ hoor!
’s Ochtends is het vaste prik: als ik het bed nét heb opgemaakt, dan beginnen de heren met hun dagelijkse stoeipartijtje. Het lijkt allemaal heftiger dan het in werkelijkheid is hoor. Inmiddels verdenk ik Burton er trouwens ook van dat hij wel heel snel piept als hij het even niet meteen kan winnen.
Want eerlijk is eerlijk, die nageltjes van Burton zijn nog wel heel erg scherp. En vlak voordat Burton bij ons kwam wonen, heb ik King’s nageltjes voor het eerst geknipt. Ik heb namelijk nu zoveel littekens op m’n lijf, dat ik werkelijk voor het leven getekend ben. En King is nu zo groot dat hij zich zonder scherpe nagels ook wel kan handhaven hier in huis.
Wat een verschil in grootte he? Die poten van King…. geweldig toch? Vanmiddag betrapte ik hem erop dat hij alleen maar z’n poot over de rug van Burton legde.. en Burton maar spartelen om eronder uit te komen. Maarja.. King is nu eenmaal groter en sterker en dat weet heel goed te gebruiken!
Zoals hier bijvoorbeeld: King ligt gewoon helemaal stil, terwijl Burton zich een ongeluk ligt te trappen tegen King’s kop. Onbegonnen werk nog kereltje: nog even wachten tot jij ook wat groter bent; wedden dat je het dan ook wel eens zult winnen? Vooralsnog moet je gewoon leren dat kleine katjes nog een heleboel moeten leren.
Twee roze tongetjes… echt een lucky shot dus. Soms liggen ze zo over elkaar heen, dat je gewoon moet zoeken waar het koppie van Burton is. Maar prachtig om te zien wat een lef zo’n klein beestje dan al heeft he?
Het is hier nu even niet te zien op de foto’s, maar heel vaak komt Zita even kijken als de heren zo bezig zijn. Het is net alsof ze het dan even in de gaten wil houden! King en Zita spelen trouwens ook af en toe nog flink met elkaar. Wat King bij Burton doet, probeert Zita dan bij King 😉 Koekje van eigen deeg krijgt die kanjer van mij dan!
Hihi… ja King: Burton is nog wél een echte kerel! Jaloers??? Maar zo spelen ze dus elke ochtend even. Eerst eten, dan even op de vensterbank naar buiten kijken, en dan stoeien op bed en dan lekker slapen, tot de volgende maaltijd wordt opgediend!
Tja en dan loop je dus als huisvrouw niets vermoedend even de keuken in, en dan zie je dit: King die heel stil blijft liggen, om Burton vooral niet wakker te maken. Lief he?
En JA, iedereen zal zeggen van deze foto, jammer dat z’n oor er niet helemaal op staat, en jammer dat ie een beetje te donker is, maar ik vind King hier zó mooi, dat ik hem dus toch online zet!! Die ogen van em!!! Dan smelt ik dus he!!
En waar het King geen barst kon interesseren wat ik at, zo’n bietser is Burton. Waar hij ook ligt te slapen, als ik een eitje wil pellen, moet ik hem werkelijk bijna van me af slaan. Hij zou het uit m’n mond jatten!!! Hij probeerde het ook bij de appel, maar daar is ie van teruggekomen: dat ruikt lang zo lekker niet natuurlijk!
©Loes Raaphorst 05/2010