Charlie & James – geen kleine kittens meer

Charlie & James – geen kleine kittens meer

Charlie is inmiddels 9 maanden en James ook al weer ruim een half jaar. Het gaat hard! Ondanks dat deze nieuwste poezels duidelijk van een kleiner slag zijn dan onze vorige Coons, groeien ze goed. We maken ook al grapjes: nee het zijn geen Maine Coons, maar Mini Coons! Charlie en James kunnen echt een potje bij me breken hoor. Charlie omdat hij zo ontzettend ziek is geweest en zó klein heb ik nog nooit een kat in m’n armen gehad en James omdat hij zo ontzettend ondeugend én grijs is. Ik doe mijn best om hen nog een heel klein beetje opvoeding mee te geven, maar ik vrees dat het vergeefse moeite is. Het is net als bij kleine kinderen die iets doen wat eigenlijk niet mag, waardoor je stiekem moet lachen en alleen maar ‘doet’ alsof je boos bent. Kijk én dát werkt dus niet bij katten. Die zijn slimmer en voelen precies hoe het echt zit! Hier was er nog niets aan de hand en lag James alleen maar ‘mooi te wezen’ op Lex’ computer….

Maar je kunt er dan op wachten dat hij kattenkwaad uit gaat halen hoor…

En wanneer je er iets van zegt, kijkt hij natuurlijk schijnheilig naar het plafond….

Maar zeg nu zelf… op zo’n mooi katertje kun je toch niet boos worden?!

Nee hoor, ik ‘weeg’ m’n katten echt niet te vaak: ze slapen gewoon altijd in de slabak op de weegschaal!

Ik liep hier nog met de bibbers in mijn lijf: de dag hierna moest Charlie onder het mes….

Op een donderdagochtend was het dan zo ver: Charlie moest gecastreerd worden en ik was op van de zenuwen. Absoluut niet vanwege de ingreep hoor, oh nee, beslist niet. Ik heb een castratie nu al zo vaak van heel dicht bij meegemaakt, dat ik dat bijna zelf zou kunnen. En uiteraard heb ik ook nu weer geregeld dat ik bij Charlie mag blijven en hem niet alleen in een hokje hoef achter te laten. Hij zal in mijn armen in slaap vallen en weer in mijn armen wakker worden, zoals ik met alle poezels heb gedaan! Nee ik was zo nerveus omdat hij zo ziek is geweest en de dierenarts onlangs zelfs een hartruis had geconstateerd. Onder narcose gaan met een hartruis, kán gevaarlijk zijn. Ik heb een tijdje geleden besloten het niet te laten onderzoeken, puur omdat mijn gevoel mij vertelde dat het goed gaat met Charlie. Hij groeit, z’n vacht zit er prachtig uit en hij gedraagt zich volkomen normaal! Toen de dierenarts dan ook met de stethoscoop naar zijn hartje luisterde, had ik het niet meer. Ze was heel verbaasd maar kon geen enkele ruis meer horen! Charlie is gewoon hartstikke gezond en hij doet het fantastisch!!! De ingreep zelf was echt een fluitje van een cent, maar om Charlie niet in verlegenheid te brengen heb ik geen foto’s gemaakt van het knip en knoop werk! Eenmaal thuis gekomen bleef hij heel rustig in het reismandje liggen, ondanks dat het deurtje er al uit was. Hij heeft daar meteen z’n roes verder uitgeslapen en kwam er pas uit toen hij al weer goed kon lopen! Slimme kat, die Charlie!!! Alles bij elkaar heb ik nog nooit eerder een kat meegemaakt die werkelijk zó weinig last van een ingreep heeft gehad als dit keer. Hij heeft het echt perfect gedaan!

Lekker een avondje film kijken… en dan let je even niet op en ligt James gewoon bovenop m’n glazen bollen!!!

Het stelt helemaal niet zo veel voor hoor, maar ik vind die glazen bollen nu eenmaal leuk… en die zijn niet voor de poes!

James verrekt z’n nek bijna, want hij ligt hier dus ook gewoon naar de TV te kijken!

En nu zelfs een poot op m’n kristal???

Hij merkt inmiddels wel dat ik het tegen hem heb….

maar ik maak weinig indruk op hem 😉

En ja hoor, meneer verschuift de boel eventjes, zodat hij lekkerder kan liggen!

Hmmm, het is duidelijk: m’n poezels mogen heel veel!

Charlie heeft inmiddels nergens meer last van en de andere poezels hebben helemaal niet gereageerd op zijn ’transformatie’!

Het is soms niet helemaal duidelijk, wie wie nu wast….

Het was niet helemaal de bedoeling en er hangt natuurlijk wel een prijskaartje aan,
maar echt, ik zou iedereen aanraden 2 kittens tegelijk te nemen.
Of in ieder geval 2 kittens die niet veel schelen qua leeftijd. Het is zó leuk om dit mee te maken!

En wanneer je dan als ‘bonus’ de oma/mama poes mag opvangen, is de cirkel helemaal rond!

Myrna is echt helemaal op haar plek bij ons.
Ze gaat lekker haar gangetje en geniet overduidelijk van haar rust!
We hebben ook mandjes waar ze in kan liggen hoor…
Ze kiest er zelf voor om in de speelgoedkist te gaan liggen…
Bovenop alle knuffeltje en balletjes!

Ahum.. ze is ook best wel veel aangekomen trouwens!