Charlie – de derde week
Afgelopen week ben ik een beetje stil geweest. Natuurlijk heb ik wel foto’s gemaakt, maar ik wist even niet zo goed wat ik moest vertellen. Kan je soms hebben he, dat het in je hoofd zo druk is, dat je de juiste woorden niet kunt vinden. Charlie bleef schommelen met zijn gewicht en het zat mij niet lekker. Dus overlegd met de baas en besloten naar de dierenarts te gaan. Pffftttt…. dat viel me een beetje tegen!
Niet het vervoeren van Charlie, integendeel, want die schat laat alles toe en bleef keurig netjes in een tochtvrij mandje zitten, tot het tijd was om eruit te komen, maar de reactie van de dierenarts had ik niet voorzien! Het was overduidelijk dat ze schrok. Tja, Charlie is natuurlijk al bijna 3 weken bij ons en wij zijn helemaal aan hem gewend. De dierenarts zag hem met een ‘verse blik’ en schrok van zijn groeiachterstand en bolle buik.
Of ik wel wist dat dit een slecht teken was, of ik mij wel realiseerde dat Charlie echt heel ziek is, of ik wel wist wat FIP inhoud…. Ja natuurlijk ken ik de voorgeschiedenis van Charlie en heb ik zelfs foto’s gezien van de rest van het nestje en weet ik hoe ziek hij is geweest. Mijn dierenarts weet dat natuurlijk niet en zag alleen maar een kitten van bijna 5 maanden die eruit ziet als kitten van 8 weken! Het ging toch even in mijn hoofd zitten….
Ik ging alleen maar naar de dierenarts om iets tegen het gesnotter te krijgen. Om aan te sterken heeft Charlie alle energie nodig die hij op kan brengen en een verkoudheid kan hij er eigenlijk niet bij hebben, dus dáárom was ik naar de dierenarts gegaan. Niet om te horen wat ik al wist van de fokker…. Op mijn rechtstreekse vraag of Charlie nu al opgegeven is, reageerde de dierenarts echter geschokt. Nee, dat nog niet! Hij verdient wel een kans!
Ja dank je de koekoek, dáárom hebben Lex en ik hem meegenomen!!! Charlie verdient inderdaad het allerbeste, juist omdat hij al van zo ver is gekomen zonder het op te geven! Gelukkig kreeg ik een antibioticakuur voor hem mee en moet ik met ontstekingsremmers beginnen. De huisapotheek die er nog staat van Jerry en Scheff kan dus toch nog gebruikt worden! Eventueel moet er hierna een echo gemaakt worden, om te kijken waarom zijn buikje zo bol is.
Maar… vanaf het moment dat we gestart zijn met de medicijnen is Charlie verder aan het opknappen. Nog beter nieuws is dat hij ook is aangekomen. Overduidelijk is het ook dat hij aan het groeien is. Hij is ook zeer actief geworden en gedraagt zich zonder meer als een kitten dat van gekkigheid niet weet wat het nog meer uit kan halen! Hij is ondeugend, bedelt als een hondje om méér, méér en nog méér eten en ligt aanzienlijk minder vaak op schoot te slapen!
Vorige week lag hij nog een beetje af te wachten toen Daisy langs kwam…
Deze week ging het al een stuk beter. Totaal niet onder de indruk stonden ze neus aan neus!
Het Ikea tafeltje, tip van de fokker, werkt fantastisch! Niet alleen weet Charlie niet hoe snel hij naar binnen moet rennen als ik met eten aankom,
de andere poezels hebben ook dondersgoed in de gaten dat daar binnen heel veel lekkers staat.
Een beetje treurig zitten Guercio en Tutt te kijken of er heel misschien toch een manier is om er ook in te komen.
Helaas lieverds, Charlie’s kleine staartje is alles wat jullie te zien krijgen!
Ome Guercio neemt zijn rol heel serieus. Er gaat geen moment voorbij of hij neemt Charlie onder zijn hoede.
Ja, kijk maar goed, betweters uit het kattenwereldje: een kater van 7 jaar is helemaal niet ’te oud’ voor een kitten!
Eigenlijk moet ik deze foto’s niet online zetten, want Charlie lijkt wel op E.T. Guercio heeft iets te enthousiast de verkeerde kant op gelikt.
Maar ik moet zelf zo lachen om hoe hij eruit ziet…. dus geniet maar mee!
Zo trots op mijn Guercio! Wat een schat van een kater is hij toch!
Hier is toch best wel goed te zien dat Charlie inderdaad aan het groeien is.
Hij is ‘langer’ dan hij was én hij is 150 gram aangekomen!
Eindelijk was het dan zover: na ruim twee weken komt Tutt zo dichtbij dat ze op één foto met Charlie past!
Ineens zagen ze elkaar. Ik heb heel stilletjes de camera gepakt om dit vast te leggen.
Het volgende moment kijkt Tutt ‘weg’… als dame moet je nooit laten merken dat je interesse in een man hebt hoor!
En als Tutt weer ’terugkijkt’ snapt Charlie feilloos aan dat het nu zijn beurt is om ‘weg te kijken’! De kennismaking is een feit!
Ha: actie! Charlie ziet Burton liggen en is vastbesloten te laten zien hoe groot en sterk hij al is.
Burton, ook al zo’n kater die zo heerlijk speels is gebleven, wacht rustig af!
ATTACK!!! AANVALLUH!!!!
Klein maar dapper ben je Charlie!
Inmiddels is het dierenartsbezoek weer een paar dagen geleden en krijg ik het vertrouwen weer een beetje terug. Okee, niets is zeker en misschien krijgt de dierenarts gelijk en gaat het niet goedkomen met het kleine ventje. Maar, wij hebben ook al meegemaakt dat twee zwaargewichten van ruim 9 kg, die eruit zagen als Hollands welvaren, op slag dood neervielen. Nooit verwacht, nooit gedacht dat zoiets kon. Dus, misschien gaat dit kleine wurm wat op zeker al 8 van de 9 levens verspeeld heeft, ons wel allemaal versteld doen staan! Hij eet, hij drinkt, hij speelt, rent, holt en is ondeugend en heeft een vastbesloten vrouwtje wat er alles aan zal doen dat hij nog heel lang plezier kan maken! Kijk nou zelf.. die oogjes… helemaal happy!
Dit is een kattentunnel en al heel lang de vast slaapplaats van King. King krijgt er zo te zien een bewoner bij… z’n beste vriend Charlie Hodge!
©Loes Raaphorst 03/2019