Charlie: op ontdekkingsreis
Er blijven natuurlijk altijd mensen die niet snappen waarom wij zo graag Maine Coons hebben. Het asiel zit toch vol met zielige zwerfkatten?! Nou, ten eerste is dat niet overal zo. Vorige maand zat er hier in Zoetermeer geen enkele kat in het asiel! Maar, ten tweede… als je besluit om op vakantie te gaan en je durft niet te vliegen is Alaska niet echt een optie, toch? Nou, als je eenmaal weet hoe Coons zijn, dan is een gewone HTK kat ook geen keuze meer. Coons zijn gewoon zó anders, zo verschillend van gewone katten, dat er voor ons geen anderen meer zijn. Burton heeft de gewoonte om op mijn zij in bed te slapen. Glen plofte met zijn 10 kilo altijd bovenop Lex’ buik zodra hij op de bank ging liggen… en ook Charlie komt werkelijk vanuit het niets aanrennen en springt werkelijk meteen bij Lex op z’n zij!
Nu schijnt ook toevallig het zonnetje nog es lekker in de kamer dus de heren genieten allebei even van hun welverdiende rust!
Dat het vrouwtje stikjaloers is kan hen allebei niets schelen, zo te zien!
Hier dan meteen het bewijs dat kleine Charlie gewoon boven op de drinkfontein springt.
Wel prettig hoor, eerlijk gezegd, dat ik de losse waterbak weer weg kan halen.
King graaft zo’n waterbak minimaal 5x per dag helemaal leeg, dus het scheelt een hoop dweilwerk.
Het ouderwetse voetenbankje voor de verwarming is inmiddels ook ontdekt!
Wat een ukkepuk nog he?!
Speelgoed hebben we hier in huis altijd staan, maar ter ere van Charlie heb ik de boel weer even allemaal anders neer gezet.
Katten moet je wel een beetje bezig houden en de boel soms even op een andere plek zetten
geeft ze net het zetje om er weer volop mee te gaan spelen. Burton laat even zien wat de bedoeling is…
Het voetenbankje is redelijk laag. Onze bank is daarentegen heel hoog.
Geen probleem voor het heertje: hij spring er zonder problemen op!
Ik heb uren met het fototoestel in de aanslag gezeten,
maar het is me nog niet gelukt om een foto te maken
hoe Charlie op het bureau weet te komen.
Onze krabpaal is heel hoog en staat naast mijn bureau.
Charlie klimt sneller naar boven dan dat ik het fototoestel kan pakken
en loopt vanaf de krabpaal dus met gemak over mijn computerkast heen,
springt op mijn toetsenbord en loopt ook nog eens tussen de koffiekopjes door.
Nee, eenkennig is hij niet!!
Vanaf het bureau is het weer een gigantische sprong naar beneden, maar ook daar draait hij z’n poot niet voor om.
Hij heeft Burton zien spelen en gaat direct in de aanval. Zo schattig hoe hij met het balletje speelt!
Er zit ook een muisje in het speelgoed. Aan een elastiekje, hoe leuk is dat?!
Hij snapt er (nog) niets van waarom dat weer steeds terug naar binnen schiet.
Uren kan ik hier naar kijken….. Wat is het heerlijk om weer zo’n klein poezenkind in huis te hebben!
Er waren een aantal mensen die mij hadden afgeraden om een kitten te nemen.
Guercio bewijst weer ééns te meer dat Coons geen gewone katten zijn en heel lang speels blijven.
Dit is dus amper 48 uur nadat Charlie hier binnengekomen is he!! En kijk ze nu al eens heerlijk spelen met elkaar?!
Ik ben zo blij dat ik naar mijzelf geluisterd heb en niet naar meningen van jaloerse mensen en of betweters!
Net zoals een moeder haar eigen kinderen het beste kent, zo ken je ook je eigen dieren het beste.
Het eigenwijsje kan dus al zelf op de krabpaal klimmen!! De middelste plank is 1,20 hoog en in no time zit hij er boven op!
Van al dat klimmen, rennen, klauteren en springen word je natuurlijk hartstikke moe! Charlie heeft een fijn mandje gevonden waar hij heerlijk in kan slapen.
Of nou ja… bij gebrek aan baasjes buik of vrouwtjes borst dan… want het allerliefste ligt hij gewoon bij één van ons!
Het is nu echt bijna bedtijd. Nog even wat eten en dan hoppa, mee naar de slaapkamer. Onze slaapkamer wel te verstaan!
Charlie slaapt gewoon bij ons in bed, net als de andere poezels!
©Loes Raaphorst 03/2019