Chatten – een kunst apart
Tien jaar geleden hadden we er nog niet van gehoord: chatten! Tegenwoordig is het een bezigheid waar heel veel mensen gek op zijn. Lekker thuis in je eigen omgeving, al dan niet met de webcam aan, chatten met zoveel mogelijk mensen. De jeugd kan er helemaal wat van; hun lijsten met ‘online contacts’ zijn beeldvullend! Het is ook heel eenvoudig geworden met al die chatprogramma’s van tegenwoordig. Uit ervaring weet ik dat zelfs kinderen vanaf 10 jaar al regelmatig met hun klasgenootjes via de pc praten.
Jammer eigenlijk. Zou het niet veel leuker zijn gewoon buiten te spelen of samen een spelletje te doen? Erg veel verder dan ‘hoi, wat ben jij aan het doen’ komen ze toch nog niet en aangezien er vaak een alternatieve spelling gehanteerd wordt is het niet echt bevorderlijk voor hun taalontwikkeling. Of moeten we wennen aan zinnen als: ‘ik d8t je ff suk6 te wenzen en gdag te zeggen’ ? Om over het gebruik van d’s en t’s helemaal maar te zwijgen!
Dan is er natuurlijk nog een groep tieners die het enorm interessant vindt zich ouder voor te doen dan ze in werkelijkheid zijn met alle gevolgen van dien. Meestal vallen ze vroeg of laat wel door de mand, maar ik vraag mij echt af of er geen leukere hobby’s te verzinnen zijn.
Mensen die mij goed kennen zouden nu acuut in de pen kunnen klimmen en mij kunnen aanvallen: Loes je bent zelf dag en nacht achter die pc te vinden en ook niet vies van een conversatie via je keyboard. Kijk maar naar de letters op je keyboard: meer dan de helft is er al af! Ja, daar hebben ze dan gelijk in. Chatten kan een hele leuke bezigheid zijn, als je het tenminste serieus neemt!
Persoonlijk heb ik maar een klein aantal goede vrienden in mijn chat-lijstje staan. Iedereen die mij zonder meer lastig valt met alleen maar ‘hoi’ om vervolgens z’n mond weer te houden, wordt zonder pardon verwijderd of op ‘onzichtbaar’ gezet. Zat ik vroeger een uur aan de telefoon met een vriendin, nu besparen we de telefoontikken en kletsen bij via internet. De ADSL wordt toch al betaald. Ook het praten met vrienden in het buitenland wordt zo veel makkelijker en goedkoper dus, dan het voorheen was.
Toch is chatten iets wat je naar mijn mening moet leren. Het is veel meer dan het veranderen van je lettertype, emoticons toevoegen en alternatieve spelling verzinnen. Ik heb mijn man leren kennen via een chatroom. Haha, hoor ik iedereen al zeggen, zie je nu wel, zij doet het ook! Inderdaad, maar niet in een gewone chatroom. Het was een Elvis chatroom, maar dat maakt eigenlijk niet zoveel uit. Het was geen dating-room in ieder geval.
Maandenlang kletsten wij met een vast koppeltje bijna elke avond over ons idool. Je kent de mensen aan de andere kant van het keyboard niet, behalve hun manier van schrijven/typen. Je gaat wennen aan hun reactiesnelheid, hun humor, kortom hun manier van reageren en je krijgt daarbij best een goed idee van wat voor een persoon er aan de andere kant zit. Je hebt de ‘betweters’, die alles altijd beter weten. Je hebt de ‘negeerders’, die je gewoon nooit antwoord op jouw vraag geven. Je hebt de ‘plagers’, waar geen normaal gesprek mee te voeren valt. Je hebt de ‘overgevoeligen’, die overal beledigd op reageren en je hebt de ‘normale’ mensen, waar je je bij op je gemak voelt.
Mijn inschattingsvermogen heeft mij daarin niet in de steek gelaten. Die betweter heb ik ontmoet en het was inderdaad een vervelend, nietszeggend mens. Die negeerder heb ik ook ontmoet en was in het dagelijks leven ook iemand die alleen maar vol van zichzelf was. Mijn man heb ik ook ontmoet… en ja dat is dus goed gekomen 😉 maar dat is een ander verhaal. We hebben ruim een half jaar uitsluitend gechat, zonder ander contact. Door veel en vaak met elkaar te praten ga je elkaar dus heel goed kennen, zo goed dat je zelfs zonder elkaar echt te zien of te horen elkaars gevoel ook kan inschatten.
Heel anders is dat bij veel jonge mensen, die eerst verkering krijgen en daarna door omstandigheden niet vaak samen kunnen zijn en het dus met internetverbindingen moeten doen. Dan komt ineens de ‘kunst’ van het chatten om de hoek kijken. Als je elkaar nog niet zo lang kent in het echte leven, weet je helemaal nog niet van elkaar hoe jouw manier van converseren is. Je kunt als je bij elkaar bent vaak nog niet eens een gemoedstoestand herkennen, laat staan dat dat overkomt via fonts op je beeldscherm. Veel mensen vinden het al moeilijk om een goed telefoongesprek te voeren, omdat men ‘de ander’ niet kan zien.
Dus neem nu eens 2 jonge mensen die elkaar alleen in de weekenden zien. Ze werken allebei hard, dus komen moe thuis om vervolgens achter de pc te kruipen en nog even met hun vriend of vriendin te praten. Misschien staat het hoofd van de ene er eigenlijk helemaal niet naar en reageert hij langzaam of helemaal niet. De ander kan dan bij zichzelf denken, ach laatmaar, maar meestal gebeurt dat niet. Hij of zij gaat zich dan zitten ergeren, met het gevolg dat ze elkaar niet begrijpen en er ruzie van komt, die vervolgens weer uitgepraat moet worden tijdens een ‘duur’ telefoontje midden in de nacht.
Hetzelfde kan gebeuren wanneer de een in een melige bui is terwijl de ander een rotdag heeft gehad. Plagen kan ineens heel gemeen overkomen als de ander het niet begrijpt! Net als in het ‘gewone’ leven is het heel belangrijk dat je afspraken maakt met elkaar en duidelijk aangeeft of je wel of niet van grapjes en plagen gediend bent. Mijn man en ik ‘kennen’ elkaars reactiesnelheid, we kunnen sarcasme over en weer van elkaar herkennen, door een juist gebruik van de emoticons en ze niet te pas en te onpas in elke zin te gebruiken, maar alleen daar waar ze voor bedacht zijn.
Heel vervelend kan het worden in gesprekken waar je ook een derde bij uitgenodigd hebt. Tegelijkertijd via een ander ‘window’ met iemand privé blijven praten kan altijd en zo kan iemand heel makkelijk in de maling genomen worden met alle gevolgen van dien! Het getuigt in ieder geval niet van toewijding als iemand dat soort praktijken gebruikt. Achter iemands rug om praten doe je in het echte leven toch ook niet? Zeker niet als het om je geliefde of een echte vriend gaat.
Is het dan beter om helemaal niet te chatten? Nee, dat is denk ik het andere uiterste. Chatten met je geliefde kan ook heel fijn zijn, ALS je elkaar maar goed kent en elkaar serieus neemt. Spreek gewoon van te voren met elkaar af dat beiden duidelijk zullen zijn. Bedenk je altijd goed dat de ander je niet kan zien en zich misschien eenzaam voelt en eerder een schouder dan een grapje nodig heeft.
Reageren? Gebruik de reactieknop bovenaan deze pagina!
©Loes Raaphorst < 2005