Een Dagje Fibromyalgie – zomaar een dag in de week van iemand met Fibro
Auwwww de wekker!!! Verdorie, gisteravond m’n pijnstillers vergeten. Nou dát voel ik hoor; kan me nauwelijks bewegen; zelfs m’n handen zijn verkrampt! Blijf jij liggen, vraagt manlief? Nee hoor schat, ik kom eruit! Wetende dat ik de rest van de dag geen sterveling zal spreken weet ik dat het beter voor me is om er toch uit te gaan en samen te gaan ‘ontbijten’ voor de buis. Ik vraag nog of hij alvast de koffiepot aandrukt en strompel naar de badkamer. Note to self: pillen klaarleggen voor vanavond!
In de keuken begroet ik mijn man, die fris en fruitig z’n drinkontbijtje staat weg te werken. Ik maak een glas multivitamine voor mijzelf en pak al m’n pillen. Eén voor één laat ik ze naar binnen glijden en neem dan de koffie mee naar binnen. Even samen koffie drinken op de bank en dan is het alweer tijd voor hem om op te stappen. Ik zwaai hem uit, zoals bijna elke ochtend de afgelopen jaren.
Achter de pc drink ik de rest van de koffiepot leeg. Rondje langs de nieuwssites en onze Elvis site, m’n spel en dan komt de eerste poezel me gedag zeggen. Even knuffelen met één van m’n beste vriendjes! Oh oh, als ik die poezels toch niet had….!
De pijnstillers doen nog niet wat ze moeten doen, dus ik stel het stofzuigen nog even uit. Ik heb gisteren veel te veel gedaan. Na een weekend lanterfanteren moest ik gisteren dubbel zo lang als anders stofzuigen om alle kattenharen weer weg te krijgen. Een zwarte stoffen bank en zwarte stoffen stoelen zijn geen goede combinatie met langharige poezels! Geen haar op m’n hoofd die ook maar overweegt om ze voortaan niet meer in de slaapkamer te laten; al zou dat ook een hele hoop schelen in het stofzuigwerk. Als ik één ding vervelend vind, is het wel liggen in een bed vol haren, dus dat wordt ook dagelijks onder handen genomen.
De kattenbakken moesten gisteren ook bijgevuld worden, dus sjouwen met een 15 kg zak. Aangezien het eten in de keuken ook op was, moest ik ook met de 10 + 2 kg extra zak met voer heen en weer lopen. Gelukkig hoeft dát dus vandaag niet nog een keer. Maar goed ook, want met de kracht in m’n handen die ik vandaag heb kan ik nauwelijks een koffiekopje tillen! De kattenbakken zijn rolbakken dus dat kost me weinig kracht en is snel gedaan! Lang leve de hulpmiddelen van tegenwoordig!
Ik zie de vaatwasser staan…. en strompel toch weer terug naar binnen. Strakjes maar proberen! Ben nu nog veel te stijf om uberhaupt bij de onderste helft te komen! Nu de koffiepot leeg is besluit ik verstandig te zijn en gewoon terug naar bed te gaan om daar te wachten tot de pijnstillers hun werk doen. Na een paar uurtjes zal het vast wel beter gaan! Er springen meteen 2 katers bij mij op bed en beginnen vrolijk te spinnen. Zij vinden een dagje met fibro helemaal geen probleem….
Hehe, we zijn 3 uur verder en ik word wakker gemaakt door m’n kleine zwarte grote vriend, Burton. Hij houdt heel goed in de gaten dat ik niet té lang blijf liggen, want anders slaap ik komende nacht natuurlijk helemáál niet! Slapen is al lastig genoeg met fibro maar op slechte dagen bijna onmogelijk. Zo net na het innemen van een pijnstiller val ik vaak snel in een diepe slaap wat echt heerlijk is. Maar nu dus toch maar iets te eten maken, een eitje, wat fruit en een drinkontbijtje, niet te veel want anders groei ik helemaal dicht!
Ik weet dat ik moet blijven bewegen, juist om te voorkomen nog verder te verstijven, maar als het zo’n pijn doet kan ik dat niet opbrengen. Ik denk dat ik vandaag het ‘stofzuigen’ maar weer omdoop tot ‘sporten’, dan hebben we dát ook weer gehad! Trouwens, dat stofzuigen moet ik verdelen en nee, zo heel groot woon ik nu ook weer niet, maar alles in één keer is too much.
Inmiddels is alles wat met de hand gezogen moet worden, bank, bed, stoelen en krabpaal klaar. Ik las gewoon even een pauze in, kan mij het schelen! De uitdaging is wel om op tijd weer door te gaan zodat de poezels het niet ondertussen weer kunnen ‘beharen’. Ik hoor jullie denken, doe weg die beesten, maar ik neem er liever nog eentje bij hoor! Ik woon ver van mijn kinderen en kleinkinderen. Ik kom amper buiten nu er geen hond meer is en die poezen zijn echt m’n lust en m’n leven!
‘Toevallig’ tref ik m’n hubby even online. Gezellig, even een babbeltje tussendoor. Mijn leven is werkelijk een totale ommekeer van 20 jaar geleden. Rinkelde toen aan de lopende band de telefoon en vielen er doorlopend de nodige collega’s bij mij binnen voor adviezen en steun, nu spreek ik hoegenaamd niemand meer. Snap ik ook wel hoor, want zo heel veel heb ik niet meer te vertellen. Als je niets meemaakt, kun je immers ook weinig delen! Dus tegenwoordig probeer ik mij ook voor bepaalde sporten te interesseren, zodat ik nog een beetje met manlief kan communiceren, anders ben ik helemaal zo’n crazy cat lady!
Bij het opruimen van de stofzuiger kwam ik het toilet tegen: heel handig heb ik tegenwoordig dáár de schoonmaakmiddelen staan, zodat ik niet extra hoef om te lopen om doekjes en spullen te pakken. Ook weer gebeurd dus! Maar door dat torenhoge tempo van mij (NOT) is het nu dus alweer de hoogste tijd om te zorgen dat ik netjes gewassen en wel in de kleren en make up kom, want ik probeer er toch echt alles aan te doen om m’n echtgenoot hier zo min mogelijk van te laten merken.
Getrouwd zijn met een fibromyalgie patient is niet altijd even leuk, dus probeer ik in ieder geval m’n best te doen me wel dagelijks op te maken en aan te kleden. Ja, ook daar mis ik een hond, want als het aan mij zelf zou liggen, zou ik op dagen als deze niet eens m’n bed uitkomen hoor! Maar een warme douche is wel goed voor het stijve lijf, al wordt dat gevoel weer snel verpest omdat het nu zo warm is in huis. Vochtige warmte is echt het ergste wat er is voor mijn spieren, tel daar de opvliegers van de overgang bij op en de ellende is compleet!
wordt vervolgd
Pffftttt gelukt: in de kleren! Beetje vals gespeeld, want de haren heb ik onder een badmuts droog weten te houden. Scheelt toch een hoop extra werk voor m’n armen! Nog eventjes en het hoogtepunt van de dag wordt bereikt: manlief komt weer thuis! Dát plus het feit dat de pijnstillers hun werk doen rond dit uur van de dag is goed voor mijn humeur! Strakjes even wat eten in een pan gooien en dan het mooiste gedeelte van de dag: m’n avond! Lekker rustig zitten, spelletje doen, kopje koffie, filmpje of serie’tje kijken en dan weer slapen…. als dat lukt tenminste! Alhoewel, één ding weet ik vandaag zeker, die pil voor het slapen gaan ga ik niet weer vergeten!
©Loes Raaphorst 07/2017