Demeter
Mythologie
Demeter, hetgeen ‘poort van het mysterieus vrouwelijke’ betekent, werd aanbeden als de Grote Moeder lang voordat de patriarchale Grieken de haar vererende volken van het huidige Griekenland overwonnen en hun het Olympische, door mannen overheerste pantheon oplegden. Demeter of ‘moeder aarde’ heeft de landbouw in het leven geroepen en de sociale orde ingesteld, en is ook bekend om haar mysteriën van Eleusis.
Op een mooie lentedag werd haar dochter Persephone ontvoerd door Hades, de god van de Onderwereld. Demeter, ondergedompeld in verdriet, trok haar levenskracht van de aarde terug en de winter viel in. Zeus haalde Hades over om Persephone naar Demeter terug te brengen. Maar iemand die eenmaal het voedsel der doden had gegeven, kon niet meer weg uit de Onderwereld. Om Persephone nu voorgoed bij hem te laten blijven, gaf Hades haar een granaatappel en zij et er zes zaden van. Daarom mocht ze zes maanden van het jaar bij Demeter zijn. De overige zes bracht zij door bij Hades in de Onderwereld.
Betekenis
Demeter komt je bijlichten op je weg door het duistere en uitdagende labyrint van gevoelens/ emoties. Je moet nu je heelheid gaan voeden door je gevoelens te accepteren, te erkennen en te uiten. Je gevoelens zijn datgene wat je voelt. Je emoties zijn je reactie op je gevoelens. Gevoelens die je niet uit, stapelen zich op en kunnen ziekte veroorzaken: ze nemen ruimte in waar anders gezonde energie zou stromen.
Misschien werd er toen je klein was niet naar je gevoelens (en naar jou!) geluisterd, waardoor je er meer energie in moest steken om toch een soort reactie te krijgen. Misschien ben je bang dat je gevoelens en/of emoties je kwetsbaar maken, dat ze je overrompelen of je naar plaatsen brengen vanwaar je niet meer kunt terugkeren.
Hoe beter je je gevoelens kunt accepteren en erkennen, zegt Demeter, hoe minder vaak ze met je aan de haal zullen gaan en hoe meer energie je overhoudt voor je leven. Naarmate je beter leert je gevoelens te respecteren, kan je ze ook veiliger uiten.
Ritueel
Kies een moment dat je goed uitkomt. ‘Vertellen waar het op staat’ kun je in alle afzondering alleen doen, vlak na een emotionele gebeurtenis of op het emotionele moment zelf. Haal diep adem en maak contact met jezelf. Adem diep in, tot in al je cellen. Adem in en uit via je huid. Neem alle tijd om je heel geconcentreerd één met je lichaam te voelen.
Stel je dan open en vraag: wat voel ik nu? Luister of je een antwoord hoort. Als er niks boven komt drijven, vraag je: ben ik boos, gelukkig, droevig, vrolijk, nerveus, geschokt, bang enzovoort? Vraag je lichaam om een antwoord. Als je een stijve nek hebt, kun je je nek vragen wat hij voelt. Benoem je gevoel: ik voel me boos, ik voel me geschokt, ik voel me gekwetst enzovoort. Misschien blij je het telkens voor jezelf herhalen. Dit is de kern van ‘vertellen waar het op staat’: in contact komen met het gevoel en dat duidelijk benoemen.
Soms laten onze gevoelens zich niet zo gemakkelijk onderscheiden. Misschien wil je een bepaalde gebeurtenis herbeleven en het gevoel dat erbij hoort blootleggen. Soms hebben we het gevoel dat er niks klopt, alsof alles opeens onzeker is. Door dat gevoel tot op het bot bloot te leggen kun je de emotionele lading ervan ontkrachten. Door bijvoorbeeld telkens: ik voel me boos of ik voel angst te zeggen, voorkom je dat het gevoel uitgroeit tot emotie.