Engeland 2009 Wales – Dag 7 Dinsdag 5 mei 2009
Vandaag is het tijd om het eiland Anglesey te ontdekken. Het is wel droog, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Op Anglesey ligt de stad met de langste plaatsnaam van Europa:
Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch.
Dit is Welsh voor “De kerk van Maria in de laagte van de witte hazelaar nabij de hevige draaikolk en de kerk van Tysilio bij de rode grot”. Deze plaatsnaam is zó lang dat hij in atlassen, op wegenkaarten en dergelijke vaak niet volledig afgedrukt wordt. Heel grappig zijn de wegen door het natuurreservaat: een soort van tolweg.
Maar we vinden uiteindelijk dus toch de kust. Eindelijk krijg ik Lex zover dat hij foto’s maakt van die gele bloemen die overal langs de wegen in bloei staan. Gorse heet het dus, zoals ik al eerder verteld heb. Natuurlijk ‘vind’ ik op het strand weer een mooie steen: Sil de Strandjutter noemt Lex me!
Het eiland wordt in het zuidoosten van het vasteland gescheiden door een smal water, genaamd de Menaistraat. In het zuidwesten ligt de Caernafonbaai en in het noorden en noordoosten ligt de Ierse Zee. Het eiland is aan het vasteland door midden van spoor- en wegbrug, Britannia Bridge genaamd, verbonden. De brug dateert uit 1850, maar na de brand in 1970 werd de brug verbouwd, zodat nu alleen de steuntorens van de oorspronkelijke Britannia Bridge overblijven. Verder is er nog een luchthaven met slechts één verbinding, namelijk naar Cardiff, en een aanlegplaats voor de ferry’s met verbindingen naar Dublin en Dún Laoghaire.
Ons doel is Holy Head met z’n vuurtorens. We hebben ooit een film gezien, the Light House, die zich hier afspeelt. Helemaal gék werden we, omdat we niet op de naam van de hoofdrolspeelster konden komen. Lex zei: Sharon Stone, dus ik reageerde: nee schat, die vrouw die met Bruce Willis getrouwd is geweest. Lex weer: ja, Sharon Stone dus. Nee schat, die vrouw die in GI Jane de hoofdrol speelde. Natuurlijk zei Lex weer: dús Sharon Stone! Neeeheeee, die vrouw die in die film speelde Indecent Proposal bedoel ik! Ja, dat was Sharon Stone dus volgens die man van mij.
Ik ben toen in mijn hoofd het alfabet maar afgegaan en kwam al snel op Demi Moore; het moraal van dit verhaal? Mijn man valt dus toch op blondines, ook al zijn ze ouder!
Maargoed, na 7 doodlopende weggetjes geprobeerd te hebben, komen we bij South Stack. Laten we het er maar op houden dat het DE vuurtoren lijkt te zijn. Maar het plaatsje Holy Head zelf vinden we maar een dooie boel!
De kust maakt echter heel veel goed. Ik blijf de Engelse kustlijn fantastisch mooi vinden, en eigenlijk kan het me niet eens schelen dat het vandaag best wel bewolkt is.. én… hartstikke koud! We waaien hier echt bijna omver!
Op een andere vakantie, toen we bij Land’s End en Lizard Point zijn geweest, hebben we al kunnen genieten van de heide in het paars. Nu zijn de kliffen dus okergeel gekleurd. Het is echt om even stil van te worden.
En dan zo’n plaatje… ik kon het niet over m’n hart verkrijgen om deze foto klein af te beelden, dus ‘sorry’ mensen met een langzame internet verbinding, maar dit ‘moet’ gewoon even!
Via de andere brug verlaten we het eiland weer en redelijk vroeg zijn we vandaag terug in onze cottage! De teller staat inmiddels op 1220 km!
]]>
Bron©Loes Raaphorst 05/2009