Engeland – Vakantieland 2005 – waar we maar niet genoeg van kunnen krijgen
Eindelijk was het dan zover; na een hele drukke tijd een paar dagen vrij én tijd om naar Engeland te gaan. Alweer??? Hoor ik een aantal mensen vragen. Ja, sorry, ik ben nu eenmaal verliefd op dat land geworden. Dit maal geen muzikale aanleiding, maar gewoon de behoefte om weer even ’terug in de tijd’ te gaan. Op de één of andere manier geeft Engeland mij dat gevoel.
Dus donderdagochtend, heel vroeg, de auto weer ingepakt en hoppa: Hoek van Holland, here we come. Het is nog niet zo lang geleden, mei van dit jaar, dat we de boot afreden en hier zijn we dan alweer. De overtocht is als gebruikelijk en als volleerd Engelandvaarders zetten we onze horloges een uurtje terug.
Dit maal kiezen we Cambridge uit als onze eerste tussenstop. Het is een echte universiteitsstad. En jahoor… het was weer eens warm 🙂 Waar iedereen het toch vandaan haalt dat het altijd maar regent in Engeland, weet ik niet. Wij hebben zoals altijd weer enorme mazzel. Lex zegt niet voor niets: ieder krijgt wat hem toekomt. (jaja, die man van mij is spiritueler dan hij zelf weet)
Gelukkig is hij ook een enorm goede bijrijder en ziet hij kans mij naar Walcott te loodsen waar onze vrienden wonen, zonder dezelfde weg te rijden als de vorige keer. Twee jaar is best een lange tijd en we zijn dan ook erg blij elkaar weer te zien. Ze hebben notabene veel langer op ons gerekend dan de bedoeling was. Engelsen zijn uitermate gastvrij hoor! We worden twee dagen van top tot teen in de watten gelegd! De kathedraal van Lincoln hebben we twee jaar geleden ook al bewonderd, maar dit maal krijgen we een buitenkansje. Onze vrienden hebben nog werk te doen in de kathedraal op vrijdagavond en wij mogen mee! Dus gewapend met statief én camera vertrekken we naar Lincoln. Oordeel zelf maar of het de moeite waard was…
En? Niet overdreven hè? Het was net een sprookje, zo mooi. De sfeer in the cathedral was ook heel bijzonder. Heel anders dan overdag. Maar buiten was het helemaal adembenemend!
In Lincolnshire kwamen we de Temple Bruer tegen: de resten van een burcht uit de 12e eeuw, waar ooit een Engelse koning overnacht heeft. Er lag zelfs nog een grafsteen in!
Eenmaal weer buiten, werden we gespot door uitstekende knights: een roedel heuse bloedhonden! Nee, ze hoorden er niet echt bij, maar het was wel heel frappant hoe ze tekeer gingen, juist op het moment dat wij in de buurt kwamen. Toen ik uiteindelijk op m’n hurken voor ze ging zitten, hielden ze op met blaffen, maar toch heb ik ze maar niet geprobeerd te aaien 🙂 Na een overval op een geldautomaat in Sleaford weer terug naar onze vrienden voor een hele lange avond met heerlijke wijn.
Zaterdagmiddag is het dan toch tijd geworden om verder te trekken, zeer tegen de zin van onze gastvrouw in overigens. Ze had ons beloofd een picknickmand mee te geven, maar gezien het uur van ons ontbijt (één uur!!) hebben we haar over kunnen halen het tot een paar sandwiches te beperken. De enige regen die we deze week gezien hebben valt nu: onderweg naar York.
We komen trouwens over de beroemde Humber Bridge, welke heel lang (17jaar) het record van de langste spanbrug van de wereld had. Hij is constant in beweging en ook zijn hier al heel wat gedeeltes uit films opgenomen. Ze hebben trouwens uitgerekend dat het waarschijnlijk is dat deze brug 120 jaar mee zal gaan. Dus, als je interesse hebt, je hebt nog wel even de tijd 🙂 Het is trouwens inmiddels al weer droog geworden, en meer regen dan dit krijgen we dus de hele week niet meer. Heerlijk hoor!! Het wandelingetje naar de brug toe, van de parkeerplaats af, is trouwens langer dan we denken, maar het is wel fijn om even uit te waaien, tijdens zo’n lange autorit.
Nu was het de bedoeling dat we naar York zouden rijden. York, waar naar men zegt, de grootste kathedraal van de wereld staat, was het doel van onze trip. Maar ja, ik was eigenwijs geweest en we hadden thuis geen hotel geboekt, waardoor we uiteindelijk 40 mijl buiten York, in Leeds, een hotel vinden. Zondagochtend heel vroeg, midden in de nacht voor mijn smaak, vertrokken we naar York.
Het is een leuke stad maar aanvankelijk waren we een beetje teleurgesteld, want er was een dienst bezig in de kathedraal en we mochten er dus niet in. Diep in mijn hart was ik overigens om meer dan dat een beetje teleurgesteld, want na de verlichte kathedraal in Lincoln, kwam deze toch een beetje ‘minder’ op mij over. Niet helemaal eerlijk misschien, maar sorry, over smaak valt nu eenmaal niet te twisten. Blijkbaar ben ik niet de enige die er zo overdenkt, want wie het boek van Dan Brown, De Da Vinci Code heeft gelezen, zal ongetwijfeld weten dat er een film van gemaakt wordt, met Tom Hanks. En de opnames voor deze film zijn gemaakt in…. jawel Lincoln Cathedral!
Wat wel weer erg leuk was, was de stadsmuur; hij loopt echt om het hele centrum heen. Er zijn verschillende opgangen en mooie poorten. De ’tuin’ van de kathedraal is ook zeker de moeite waard. Er zijn verschillende herdenkingsplaatsen waar de gevallenen uit de oorlog herdacht kunnen worden. Ook het Castle Museum is een ‘must’ om te beklimmen. Het uitzicht is inderdaad erg mooi.
Toch was ik achteraf dus echt wel blij dat we niet in York zelf een hotel hadden. Natuurlijk is het een hele mooie stad, middeleeuws, maar ook heel toeristisch. Raar misschien, maar na een lange dag in deze stad had ik het toch wel gezien. Ik denk dat het een typisch geval is van te veel publiciteit, te toeristisch. Over plaatsjes als Helmsley en Lincoln hoor je lang zoveel niet en dan is de verrassing des te groter als je daar zulke mooie dingen aantreft. Toch zijn we later nog wel een keer teruggegaan om bij avond foto’s te maken:
Maar oordeel dus zelf maar door deze foto’s te vergelijken met die van ‘Lincoln by Night’
We besluiten dan ook de maandag door te brengen met een rondrit.
Vanuit Leeds zijn we naar het Noorden gereden, via Harrogate naar Ripon en Thirsk, waar we uiteindelijk richting het oosten een stop maken in Helmsley. Uiteraard komen we weer een begraafplaats met kerk tegen, welke ik niet kan weerstaan. De reis gaat dan verder via Castleton en Lealholm, dwars door de Moors, naar Whitby, een plaatsje aan de Noordzee!
Heel betoverend komen we dan in Robin’s Bay terecht. Vanuit Whitby gaan we dan langs de kust naar Scarborough om uiteindelijk via een ’tolweg’ door het Dalby Forest te rijden. Op de terugweg besluiten we de kathedraal van York ook nog bij nacht te fotograferen en twaalf uur later zijn we dan weer terug in ons hotel. Het was een zeer welbestede dag. Okee, wat hebben we nu allemaal gezien? Kijk zelf maar 🙂
Adembenemend toch?
Tja en dan de dinsdag hè… een hotel hebben in Leeds en dan helemaal niet in het centrum te zijn geweest kan natuurlijk niet. We verwachten niet veel, maar zijn heel verrast. Het centrum is werkelijk schitterend! Hele overdekte winkelstraten a la de passage in our hometown, The Hague. Vol met schitterende winkels, de één nog eleganter dan de ander! Gelukkig kwamen we ook nog een overdekte markt tegen, zodat ik ook nog wat geld uit kon geven 🙂
Na een heerlijke dag door Leeds gelopen te hebben gaan we weer terug naar het hotel. We logeren eigenlijk altijd bij de Travel Inn. Het zijn goede hotels; je hebt er alles wat je nodig hebt én het is schoon. Het is te vergelijken met ‘onze’ vd valk motels. Eten gebeurt meestal in het ernaast gelegen restaurant, waar ik mij dit keer enorm tegoed heb gedaan aan het voorafje: een combo voor twee 🙂
’s Avonds na een heerlijke maaltijd besluiten we ons nog even christelijk te gedragen en de kerk en begraafplaats aan de overkant te bezoeken. De maan scheen tenslotte niet voor niets 🙂 Er zijn misschien mensen die het ‘eng’ vinden, in het donker op een kerkhof, maar zonder gekheid, ga het maar eens proberen. Er heerst echt een hele serene stilte, die….. alleen verbroken wordt door een jogger!! hahaha.. ja dat is schrikken hoor… iemand die nog even aan het hardlopen is. Ik weet niet wie van ons het meeste schrok: wij van hem, of hij van ons… een paar gekke Hollanders die foto’s maken op een kerkhof 🙂
Tja en dan breekt de dag aan dat we weer huiswaarts moeten. Maar gelukkig konden we rustig aan doen en hebben we eerst nog een stop gemaakt in Sherwood Forest: hét Robin Hood bos!
De eik is ongelooflijk. Tien meter in doorsnee… 800 jaar oud… én.. nog steeds levend! Het schijnt dat hij van binnen hol is en dat Robin Hood zich daarin schuil kon houden voor zijn aanvallers. We moeten nog een flink stuk rijden om op tijd bij de boot te zijn, dus is het nu tijd om even flink door te rijden. In Braintree maken we nog een stop, maar dit was niet uitnodigend genoeg om ook iets te gaan eten, dus dat doen we dan maar op de boot, onderweg naar Nederland. Alles bij elkaar hebben we 1400 km afgelegd.
The End!
©Loes Raaphorst 09/2005