Fibromyalgie – als je lijf je in de steek laat…
Na heel veel gedoe is er dan eindelijk de diagnose: fibromyalgie. Aan de ene kant is er de opluchting dat ‘het’ een naam heeft gekregen, aan de andere kant is er nu de wetenschap dat het dus niet meer over zal gaan. Heel frustrerend komen er nu allerlei dingen naar boven; goh, dus daarom kan ik niet meer piano spelen. Hmmm, dus daarom krijg ik pijn in m’n hand als ik op de ouderwetse manier een brief schrijf.
Maar eerlijk is eerlijk, daar is mee te leven; schrijven doe ik op de pc en pianospelen is allang mijn hobby niet meer. Wat vervelender is, bleek laatst… Verzot op dansen als ik ben, bleek bij een concert dat ik niet meer kon bewegen zoals ik altijd deed. Een cursus stijldansen zit er niet meer in, want ik heb vaker wel, dan niet last van mijn knie.
Werken kan ik niet meer, maar afgedankt hoef ik me niet te voelen, zegt mijn man, want het huishouden is ook werk. Ja ja… dus daarom zijn mijn ramen zo vies? Daarom kan ik niet én boodschappen doen en de was op hangen op één dag? Mijn armen ‘doen’ het niet meer zoals ik wil.
En als ik dan achter de pc kruip om een zelf een cd samen te stellen, van mijn favoriete nummers, dan blijkt dat zelfs mijn hoofd mij in de steek laat, omdat ik het niet meer kan onthouden, hoe ik het moet doen. Ten einde raad gooi ik dus zelfs deze afleiding uit, om maar even te gaan handwerken op de bank. Alles kon ik vroeger maken, maar nu kan ik dat zelfs maar 15 minuten volhouden.
©Loes Raaphorst 12/2005