Ik houd van jou – makkelijk gezegd 

Onvoorwaardelijke liefde, het is iets waar we vaak onze mond vol van hebben, maar het is en blijft een hele kunst om het echt uit te voeren. Het begint al met onze kinderen. We houden van ze, maar daar zijn meestal allerlei voorwaarden aan verbonden. Ik houd van jou als jij doet wat in mijn ogen belangrijk is. Praat niet met volle mond, eet niet met je vingers, wees beleefd en spreek met twee woorden. Zeg altijd netjes dank je wel en geef netjes een handje aan grote mensen (ook al vind je ze niet aardig). 

Ik houd van jou als je goede cijfers op school haalt en je netjes gedraagt, als je je handen wast voor het eten en je kleren niet kapot en vies maakt. Ik houd van je als jij iets gaat worden in dit leven, want het is toch belangrijk in deze maatschappij om een goede carrière op te bouwen. Ik houd van jou als ik me niet voor je hoef te schamen, als je je netjes gedraagt in gezelschap, niet te veel alcohol drinkt en geen deuk in mijn auto rijdt. 

Ik houd van jou als jij datgene wilt doen, wat ik altijd heb willen doen, maar wat mij op de een of andere manier niet gelukt is. En ik verlang van je dat je dankbaar bent. Je krijgt alles wat je nodig hebt, materieel gezien, ik geef je de mogelijkheid om te studeren, ik offer me voor je op, dus ik wil graag dat je dankbaar bent.

Ons houden van is gebaseerd op angst voor verlies. We hebben een relatie en zijn bang die te verliezen. Dus zijn we jaloers als onze partner in onze ogen te veel aandacht besteedt aan een ander, want dat betekent op z’n minst ‘dat hij niet genoeg van mij houdt’.  Het is moeilijk, misschien zelfs onmogelijk, om van een ander te houden als je niet hebt geleerd van jezelf te houden. 

Vergeet nu even je omgeving en zet de eerste stap op weg naar onvoorwaardelijke liefde: laten we naar onszelf kijken en er mee beginnen onszelf te accepteren zoals we zijn. Laten we ook eens met liefde naar dingen in onszelf kijken die we misschien niet zo leuk vinden. Verwen jezelf eens met iets lekkers, creëer een fijne sfeer in huis, ook voor jou alleen, want waarom vind je het nodig dat wel voor een ander doen en niet voor jezelf? 

Langzaam maar zeker ga je beseffen dat je jezelf ruimte aan het geven bent. Dat je jezelf kunt accepteren met al je leuke en minder leuke kanten. En tot je verbazing merk je dat je buitenwereld jou ook gewoon accepteert zoals je bent, terwijl je altijd gedacht had dat het de buitenwereld was die allerlei eisen aan jou stelde en jou wilde veranderen. Het was je eigen angst, het niet accepteren van jezelf, waardoor je deze reacties in je buitenwereld opriep. 

Tot je verbazing zul je gaan merken dat je met heel andere ogen naar je kinderen aan het kijken bent. Dat zij meer ruimte krijgen en zij niet meer zo nodig die leegte op hoeven te vullen. Want dat heb je inmiddels zelf gedaan. Daardoor krijgen zij de ruimte om hun leven te gaan invullen zoals zij dat willen, al is dat op een heel andere manier dan jij dat gedaan zou hebben. 

Maar dat maakt niet uit, want het is hun leven en hun ervaring. Ook al zul je soms veel van jezelf in hen herkennen en hen misschien willen beschermen, alleen door ervaring zullen zij de lessen van het leven leren, net zoals jij. Niemand kan jou gelukkig maken. Ook je partner niet. Als je niet eerst die basis voor jezelf neerlegt, zul je steeds afhankelijk van de buitenwereld blijven; boos en jaloers zijn als je behoefte niet ingevuld wordt. 

Vanaf het moment dat jij van jezelf gaat houden en jezelf gaat accepteren en ophoudt met het willen verzorgen (betuttelen) van je gezinsleden, vanaf dat moment haal je jezelf van het voetstuk af en zie je hen als gelijkwaardig. Vanaf het moment dat je eerst voor jezelf zorgt en zorgt dat je niets tekort komt, ben je op weg naar onvoorwaardelijke liefde. 

Want als je dingen doet die jou gelukkig maken en in jezelf investeert om jezelf vorm te geven, doe je niemand iets te kort. Integendeel. Dan ben je gewoon helemaal jezelf en kun je genieten van je kinderen én van je partner, ook al zij ze totaal anders dan jij bent. Dan ondersteun je elkaar in elkaars ontwikkeling en mag iedereen zichzelf gedragen op zijn eigen manier. 

Dan zie je, misschien zelfs duidelijker dan voorheen, elkaars onhebbelijkheden. Maar je zult dat nu in liefde tegen de anderen zeggen als dat nodig is en niet met de bedoeling de ander te veranderen. De ander mag zelf kijken of hij daar iets mee wil doen op dit moment. Dan zie je gewoon elkaars zwakke kanten, maar je bent gericht op het positieve in de ander, dat is het verschil. 

Net als bij je kinderen, stel je dan geen voorwaarden meer aan het houden van elkaar. De ander mag helemaal zijn zoals hij wil zijn. Doen wat hij wil doen, dragen wat hij wil dragen en gaan waar hij wil gaan. Eindelijk komt dan het ware besef, dat het om het innerlijk gaat en niet om de schijn van de uiterlijke verpakking. 

Dan is het ook niet meer nodig om allerlei dingen voor de ander in te vullen; je kunt dat rustig op elkaar afstemmen. Dan geef je niet alleen jezelf een kans om te groeien, maar iedereen in je omgeving zal dat als ruimte ervaren. Dan kun je open en eerlijk en zonder angst genieten van je partner, zonder bang te zijn hem te verliezen. 

Geluk is niet iets wat je krijgt. Geluk is iets wat je jezelf geeft, omdat je vindt dat je er recht op hebt, elke dag opnieuw. Onvoorwaardelijke liefde betekent geen angst, geen jaloezie en geen afkeuring meer, alleen maar liefde en vertrouwen!

Geïnspireerd door Y.Verschure

©Loes Raaphorst < 2005