In Verwachting… van een ander soort baby 😉
Het is zover…. eindelijk komt er gezinsuitbreiding! Nee, niet een baby… maar een hondje! Iedereen die Duitse Herders – Gezinshond bij Uitstek! heeft gelezen, weet hoe gek ik op die viervoeters ben en er komt er weer eentje. Geen oudere hond dit keer, maar een hele ‘nieuwe’ 😉
Aanvankelijk was het nog niet de bedoeling. We zouden wachten totdat we gepensioneerd waren. De stap daarna was: als de katten er niet meer zijn. Maar inmiddels is dat gelukkig ook geen belemmering meer en hebben we dus over een paar weken, na de vakantie, weer een kameraad op vier poten in huis. Zo eentje met van die trouwe bruine ogen, maar die wel van een potje stoeien houdt. Zo eentje die het niet erg vindt dat er de hele dag tegen hem aankletst wordt, maar al die aandacht juist heerlijk vindt. Zo eentje die altijd blij is als ie je ziet, en waar je op kunt vertrouwen. Ach, ik kan nog wel uren doorgaan, want ik ben dol enthousiast!
Vanavond gaan we al bij twee fokkers kijken. De ene heeft nog 1 teefje over, van nu 11 weken. Het beestje was in principe verkocht, maar die mensen zijn niet op komen dagen. Het voordeel is natuurlijk wel dat ze al wat ouder is en dus waarschijnlijk snel zindelijk en al wat zelfstandiger. Het nadeel vind ik toch dat er geen keus mogelijk is, dus geen vergelijking en iedere pup al snel vertederend is. De andere fokker heeft nog 3 teefjes van bijna 4 weken. Dus er is keus genoeg, denk ik zo. Deze hondjes zouden half juli weg mogen, dus dat komt perfect uit, wat zou betekenen dat er dus een heel klein ondeugend puppy in huis komt, wat werkelijk nog niets snapt 😉
Ach, we gaan vanavond kijken, nemen het fototoestel mee, dus iedereen die nieuwsgierig is kan morgen de foto’s bewonderen!
wordt vervolgd….
Op Kraambezoek – bij een zesling!
Meteen na het eten in de auto gestapt op weg naar het eerste adres, waar een teefje van 11 weken op een nieuw baasje zit te wachten. Het feit dat wij nog op vakantie ‘moeten’, houdt echter wel in dat dit hondje dus al 13 weken zal zijn, als wij haar eventueel in huis krijgen. We waren dus heel erg benieuwd. Mijn 2e herder was ook 13 weken, en in mijn herinnering was dat nog best klein. Maar toen de deur open ging kwam daar een kanjer van een pup op mij afgerend: een schitterend beestje, vol temperament. Ook de moeder was aanwezig en die was zonder meer ongelooflijk zachtaardig en lief. Via de site van de Vereniging van Duitse Herdershonden, had ik wat extra tips gekregen omtrent de keuze van een puppy en ik heb inderdaad wat testjes gedaan. Dit puppy kwam er met vlag en wimpel doorheen!
Maar wij hadden nog een afspraak! Met pijn in ons hart afscheid genomen van onze potentiële gezinsuitbreiding en op weg naar het volgende adres. In tegenstelling tot het vorige, werden we hier met luid geblaf begroet. Twee enorme exemplaren zaten in een kennel voor het huis. Toen wij door het hek langs het huis naar de achterkant liepen, kwamen wij bestelauto’s, stationwagens en speciale hondenwagens tegen, met het nodige ‘leven’ erin. De meesten lagen heerlijk te doezelen en kwamen niet eens van hun plek om ‘aan te slaan’. Kom maar verder hoor…. werd er geroepen…. ik zal de pups even gaan halen voor jullie…. let er niet op hoe ze eruit zien, want ze hebben net gedronken…
Hallo, dacht ik…. ik let er juist wel op hoe ze eruit zien… daar kom ik toch voor??? Even later kwam er vier kleine hoopjes aangeschommeld en ik kon niets anders doen dan mijn ogen uitkijken en ben maar op de grond gaan zitten. Wat een dotjes! Jeetje, hoe moest ik hier in hemelsnaam een keuze uit maken? Eentje trok mijn aandacht, waarom weet ik nog steeds niet, maar haar koppie stond mij heel erg aan. En… ik mocht haar zonder problemen of gepiep oppakken; sterker nog, mevrouw scheen het heerlijk te vinden! Terwijl haar zusjes druk aan het spelen waren, de kokosmat onder handen namen, en ‘opa’ gingen plagen, keek zij vanuit mijn armen nog eens omlaag, om vervolgens haar koppie heerlijk in mijn nek te leggen.
Werden hier de zaken omgedraaid? Het leek er wel heel erg veel op dat deze kontkrummel van 4 weken had besloten dat dit haar wel aanstond: lekker geknuffeld worden! Inmiddels waren wij van buiten naar binnen gegaan, naar de woonkeuken en alhoewel de pup het duidelijk heel erg warm kreeg, bleef ze onverstoorbaar in mijn armen liggen. We waren verkocht! Toen ik op een gegeven moment haar weer op de grond had gezet, omdat ze wel heel erg was gaan hijgen van de warmte (ja ik ben nu eenmaal warmbloedig), ging zij in een hoekje van de keuken een plas doen. Tijd voor een sigaretje dus….alhoewel…. er werd zachtjes doch overtuigend aan mijn broek gekrabd…..mevrouw was weer teruggekomen en wilde weer op schoot!!!
Ik kon mijn ogen niet geloven! Terwijl de rest aan het stoeien waren, kwam deze tante Cato weer terug bij mij!!! De keus was gemaakt! Zonder enige twijfel zijn wij even naar het dorp gereden om te pinnen voor het handgeld, en zaten wij binnen een kwartier weer in de woonkeuken bij de fokker. De pups waren allemaal in slaap gevallen, her en der verspreid door de keuken op de grond. De moederhond lag er ook heerlijk bij en vond het wederom meer dan prima dat wij binnen kwamen. Ook opa van ruim 11 jaar begroette ons weer met een knipoog. O jee…welke was het nou? Even was er twijfel welk ‘hoopje haar’ er nu van ons zou worden…. maar gelukkig kent een fokker haar honden op haar duimpje.
Nu maar eens even bij je toekomstig baasje op schoot, vond ik, dus ik heb haar aan Lex gegeven. Even vond ze het prima, maar toen begon mevrouw te piepen 😉 Ze wil bij jou, was Lex’ conclusie. Ik durfde het bijna niet te geloven, maar toen ik haar van hem overnam, nestelde zij zich weer heerlijk in mijn armen en viel in slaap!
Na onze vakantie gaan we terug om nog een paar keer te kijken, maar de keuze staat vast, Zita komt bij ons wonen. Vanaf half juli mag ik voor haar gaan zorgen en aan haar reactie te zien, vindt zij dat net zo fijn als ik! Kijk zelf maar eens wat een schatje ze is!
Nou, heb ik overdreven of niet? Het mag voor iedereen denk ik duidelijk zijn waarom wij toch voor deze pup gekozen hebben. Over twee weken is de eerste pup dus al 13 weken; Zita net aan 7 weken. We zouden dus ruim 6 weken van de ontwikkeling gemist hebben, als we voor die andere hadden gekozen. Ik geloof er stellig in dat het voor de band tussen baas en pup goed is zo jong mogelijk aan elkaar te wennen, mits het beestje zelfstandig genoeg is dat het bij de moeder vandaan kan uiteraard. Zita wordt mijn zesde Duitse Herder, en zo te zien, alles wat ik in een hond zoek. Natuurlijk is het afwachten, maar vooral gezien de karakters van de ouders, hebben we daar alle vertrouwen in! Meer weten over deze fokker?
wordt vervolgd….
De Stamboom – Pa en Ma!
Natuurlijk kan ik iedereen vertellen wie de echte pa en ma zijn: Cary v. Fiemereck (SCH III, geb.22.4.95) en Latoya aus Famke’s Zauberwald (SCH I, geb.6.6.98) en dan weet jullie precies wie ik bedoel…. toch? Voor het geval dit toch niet helemaal duidelijk is toch maar weer even plaatjes kijken 😉
De linkerfoto is moeder Latoya, rechts en in het midden vader Cary.
wordt vervolgd….
De Kleuterklas – al 6 weken op deze wereld.
Terug van vakantie was het dan eindelijk zover dat wij weer naar de pups konden kijken. De hele week in Engeland heb ik aan iedereen die het maar wilde zien de foto van Zita laten zien die ik geprint had. Zo had ik haar toch alvast een beetje bij mij. Het was weer een volle bak bij de fokker. Er liepen weer de nodige honden op het erf die ‘even op visite’ waren en terwijl wij nog bezig waren de grote honden te begroeten kwam de fokker met Zita op haar arm al aanlopen. Lieve hemel, wat groeit zo’n pup toch hard! Stonden ze vorige keer nog wanhopig te kijken bij een keukendrempel… nu hobbelen ze met gemak het hele erf rond. De vrijheid en alle nieuwe dingen hebben een ongelooflijke aantrekkingskracht op deze kleuters. Moeder Latoya wordt sinds een paar dagen op een afstand gehouden, om te voorkomen dat de pups nog bij haar blijven drinken. Immers, nog een klein weekje en dan zullen alle viervoetertjes naar hun nieuwe baasjes gaan. Het vaste voedsel wordt nog een beetje geweekt in water, maar het zal niet lang meer duren en dan is dat echt niet meer nodig. De tandjes zijn al flink scherp en de nagels bijna dodelijk op dit moment 😉 Het knuffelen ging Zita dit keer snel vervelen, en het was maar goed dat ik Betadine in huis had, want mijn schouders werden aardig toegetakeld door madam! Er is ook zoveel te ontdekken en dat is natuurlijk veel leuker dan vastgehouden worden terwijl je helemaal niet moe bent! Deze week krijgen de pups de benodigde inentingen en worden ook gechipt zodat niets hen meer in de weg staat om naar hun nieuwe baas te gaan. Alle pups hebben inmiddels een goed tehuis gevonden en het zal de fokker wat meer tijd geven om zich voor te bereiden op de wereldkampioenschappen waar een aantal van haar honden weer hoge ogen zullen gooien. Gelukkig is dit een kennel waar men met liefde met de honden bezig is en waar de honden op de eerste plaats komen. Wij hebben inmiddels de nodige voorbereidingen getroffen: de etensbak en waterbak staan al klaar, het speelgoed ligt schoon en fris te wachten en er hangt al een riem(pje) aan de kapstok 😉
©Loes Raaphorst < 2005