Internet Relaties – vriend

Aanvankelijk gebruikte ik de computer alleen voor wat emailen en internetten. Na mijn eerste goede ervaring in een nieuwsgroep begon ik ook interesse te krijgen in de andere mogelijkheden van communicatie op de pc.

Ik ontdekte de chatrooms! Laat ik wel eerst even uitleggen dat ik absoluut geen trek had in die algemene “love-boxen” die er volop zijn, maar dat ik meer per toeval een chat room tegen kwam op een van mijn favoriete Elvis-sites. 

Nadat ik eerst een tijdje alleen maar meegelezen had, begon ik mij toch al snel te mengen in de discussies online. Het praten met andere fans was iets wat ik tot die tijd nog niet kende, omdat er eigenlijk niemand in mijn omgeving Elvis kon waarderen.

Maar eerlijk is eerlijk, over allerlei onderwerpen zijn er specifieke chat rooms. Voor iedereen met een hobby is er wel een mogelijkheid om met “lotgenoten” online te overleggen.

De voertaal is meestal Engels en alhoewel het wel wat lastig was in het begin, wende het erg snel. Al snel werd ik een regelmatige bezoeker van de Elvis chat en ging ik de meeste mensen een beetje kennen.

Elvis was niet langer meer het verplichte onderwerp en er werden soms hele bomen opgezet. Het vreemde was echter wel dat er maar heel weinig vrouwen aan mee deden en ik ben heel lang de enige vrouw online geweest. 

Er was echter iemand, waar ik mij vreselijk aan stoorde; hij plaagde mij onophoudelijk, nam mij in de maling en trok mijn oordeel over Elvis aan alle kanten in twijfel. Nu ben ik niet echt op mijn mondje gevallen (dus ook niet op mijn keyboard), en werd het al snel een flinke woordenstrijd. Het grappige was echter dat ook voor hem Engels niet zijn eigen taal is. 

Wij probeerden elkaar dus met woorden in een vreemde taal af te troeven en ik kan wel zeggen dat mijn Engels er zienderogen op vooruit ging. Vanaf dat moment begreep ik ook dat de “kikker”, want zo noemde hij zichzelf, echt gevoel voor humor had en langzaam aan zeker werden we vrienden.

Steeds vaker ging ik hem in vertrouwen nemen en merkte dat hij mij ook oprecht advies gaf. Samen namen wij ook andere mensen van de chat wel eens op hak. Tot er op een gegeven moment een Elvis meeting in Nederland zou komen en wij het eigenlijk wel leuk vonden elkaar daar te ontmoeten!

Met een select groepje spraken we af, en ook de “kikker” zou naar Nederland komen hiervoor. Op de ochtend van de meeting kreeg ik echter een telefoontje dat hij verhinderd was. Ik was diep teleurgesteld. 

Eenmaal binnen op de meeting werd ik ineens op mijn schouder geklopt… en 2 mannen stonden samen te overleggen: ja, ze heeft blond lang haar, ja ze heeft ook veel ringen om en ja, ook zwarte nagellak… het moet onze Lizzie zijn.

Ik keek heel verbaasd om en zag tot mijn grote verrassing daar iemand staan met een “kikker” T-shirt aan. Hij was toch gekomen!!! Net als met mijn emailvriend uit Engeland, klikte het met de “kikker” uit Frankrijk net zo goed! We hebben enorm gelachen samen. 

Vanaf dat moment veranderde er iets. Mijn huwelijk wat al nooit goed was, werd steeds slechter en slechter. Vooral omdat ik inmiddels ook verliefd op iemand anders was geworden. Ik heb mijn “kikker” toen in vertrouwen genomen. Het was heel prettig om mijn hart uit te storten via internet bij hem.

Hij kende mij inmiddels best goed en kende ook mijn geheime liefde. De beslissing om weg te gaan en de sprong te wagen heb ik natuurlijk helemaal zelf genomen, maar de “kikker” heeft er wel heel veel mee te maken gehad. Hij bezit de eigenschap alles heel simpel voor te kunnen stellen. 

Op een gegeven ogenblik vroeg hij hoe oud ik was. Ik gaf eerlijk antwoord: 40. Toen vroeg hij mij of ik gelukkig was. Weer een eerlijk antwoord: Nee. Daarna vroeg hij of ik nog 40 jaar zo door wilde gaan??? Het “kwartje” viel bij mij toen helemaal op zijn plaats en ik besefte dat als ik nog een beetje geluk in mijn leven wilde, ik zelf iets zou moeten ondernemen.

Ik heb het gedaan. Ik ben weggegaan en inmiddels woon ik samen met mijn grote liefde. En de “kikker”? De “kikker” komt volgende week naar Nederland om mijn getuige te zijn bij mijn huwelijk! 

😉

©Loes Raaphorst < 2005