Interview – Loes van Loon

Loes is de schrijfster van de boeken: 

Ik ben al jaren een enorme fan van de boeken van Loes en haar gids Hebenes. Eindelijk werd er onder woorden gebracht wat ik mijn hele leven altijd al geweten heb, maar zelf niet kon achterhalen. Een intens diep weten, wat eindelijk bevestigd werd! We hebben tegenwoordig geen kwartjes meer, maar bij mij viel het kwartje eindelijk op z’n plaats, bij het lezen van deze boeken.

Loes van Loon is een heel bescheiden mens en wil zelf helemaal niet graag in het middelpunt van de belangstelling staan, maar gezien de hoeveelheid e-mails die ik voor haar krijg heeft mij doen besluiten haar om een interview te vragen. En… hier is het resultaat! Ik hoop dat iedereen het met veel plezier zal lezen.

Vragen van Loesje aan Loes

De liefde tussen Heeb en jou komt heel duidelijk naar voren in al jullie boeken. Uiteraard is een mensenhart groot genoeg om van ontelbare mensen tegelijk te houden, maar toch, hoe staat jouw partner hier tegenover? 

Ik vind deze vraag grappig, want je stelt vragen aan Loes, schrijf je hierboven. Dit is dus een vraag voor mijn man, dus deze had je beter aan mijn man kunnen stellen. Maar goed, ik kan hem natuurlijk zelf ook beantwoorden, ik weet hoe hij erover denkt. Hij heeft er totaal geen moeite mee. Heeb is mijn grote vriend. Fred is mijn man, mijn partner. Dus een heel andere invulling, qua gevoel. Fred respecteert mijn band met Heeb. Fred respecteert Heeb. Fred respecteert mij. 

Jouw vertrouwen in Hebenes is allesomvattend. Komt het toch wel eens voor dat je overvallen wordt door een boodschap die hij jou wil laten doorgeven? 

Heel soms wel! Maar langst de andere kant weet ik ook dat hij me alleen iets laat zeggen als het nodig is, dus volg ik hem daarin. Het is niet aan mij om zijn boodschappen ‘op te poetsen’. Waarom zou ik ook, Heeb weet beter wat een mens aankan dan ik, hij voelt mensen immers in. Een vervolmaakte ziel kan ons prima invoelen en doen dat ook. Is het dan, naar onze begrippen, shockerend, dan zullen ze ( de gidsen) het toch nodig gevonden hebben om door te geven. En ook weten dat de persoon op zich, het toch (wel) aankan. Ik vertrouw op zijn inschattingsvermogen, maar dat wil niet zeggen dat ik er altijd blij mee ben, wat hij beslist. Toch volg ik hem onvoorwaardelijk. Mopper er wel over hier en daar maar dat zegt wat over mij, niets over hem. Ik moet dan even ontladen, meer niet. 

Je ‘mag’ mee naar alle niveaus van Boven; heb je zelf enig idee waar je zelf ’thuis’ komt? 

Ik denk niet dat dit belangrijk is, voor anderen. Het maakt niet uit van welk level ik kom. Wat uitmaakt is hoe ik in het leven sta. 

Het is ‘bekend’ dat je slecht tegen onrecht kunt, vooral als dat gericht is op kinderen en dieren. Zijn er nog andere dingen die je in je werk met Boven tegenkomt, waar je boos over kunt worden? Zo ja welke? 

In mijn werk met boven niet. Maar hier op aarde zijn er genoeg dingen waar ik me druk over maak, wat me verdrietig maakt. Iedere vorm van bepaling, onderdrukking, misbruik, respectloos gedrag. Zoals woorden van ‘hel en verdoemenis’, en alles wat daarmee te maken heeft, vind ik heel moeilijk om te dragen. Ook verering (=afscheiding) egotripperij ten koste van anderen, zijn dingen waar ik het moeilijk mee heb. Kortom, ál het onrecht doet mij verdriet. En aangezien ik niet zoveel geduld heb kan ik me daar dan behoorlijk over opwinden. Ik zal er nooit mee om kunnen gaan als de ene ziel ten koste van een andere ziel, zich verrijkt. Ik ben tegen dat concept. 

Kun je je opwinden over het onbegrip over jouw/jullie werk wat er helaas nog steeds is? 

Nee! Totaal niet. De mens heeft het recht op zijn of haar vrije mening. Waar ik me wel over op kan winden is, indien men een ander respectloos behandeld. Maar dat heeft niets met mijn werk te maken, maar met mijn mens zijn. Ik verwacht niet van de mens dat zij ons mediums en ons werk ‘maar’ moeten vertrouwen. Laten we wel zijn, er wordt veel afgeprutst in ons landje. Een medium geeft door, gaat geen gesprek met je aan, om je uit te horen. Indien dit wel gebeurd heeft dat niets met mediumschap te maken. Toch wordt er veel benoemd onder de noemer ‘doorgekregen’. Dat berokkent in misbruik, meer kwaad dan goed. Respectloos naar gidsen indien men daar in misbruik mee omgaat, maar ook respectloos naar onze naasten. Heeb zou zeggen: Schoenmaker, blijf bij je leest. 

Waar ik me wel druk over kan maken is, indien een medium wil bewijzen. In mijn opinie zegt dit iets over het ego, van de mens áchter het medium. Ik kan niet voor anderen spreken maar naar mijn mening was en is de opdracht van een medium: Om door te geven. Niet om mensen over de schreef te trekken; met als doel om te bewijzen, dat men zelf zo mooi ‘doorkrijgt’. Dat is een behoefte van het mens, achter het medium. Boven is men niet bepalend, en in respect voor ieders vrije wil. Dus prakken en duwen heeft niets met liefde te maken, maar met het ego van de mens zelf, die zich hier schuldig aan maakt. 

Hoe ga je met die gevoelens om? 

Net als ieder mens. Potje janken, even erover mopperen, en dan gewoon weer doorgaan. Gevoelens zijn er om doorleeft te worden. 

Je geeft, op avonden in het land, duidelijk aan dat je ‘alleen maar staat te faxen’. Als mens zul jij echter ook de nodige mensen ‘verloren’ hebben. Kun je zelf met hen in contact komen of gaat ook dat altijd alleen via Hebenes?

Ik roep ze niet, ze komen heel af en toe zelf teuten. Mijn vader weinig, want die vindt dat ik al de hele dag met boven praat door mijn werk. Toen ik nog niet werkte kwam hij veel vaker. Hij gunt mij ook mijn rust en dat respecteer ik in hem. Mijn eerste man spreek ik af en toe. Mijn oma zie ik vaak en ook met haar spreek ik af en toe. Door de band genomen denk ik dat ik met ze spreek zo eens in de vier maanden, iets van die strekking. Soms wat meer, soms wat minder. En eerlijk gezegd vind ik dit zelf ook meer dan genoeg. Ik praat al de hele dag met mensen van boven, door mijn werk. Het moet wel functioneel blijven, geen bevoorrechting. 

Veel mensen vragen zich af hoe zij zelf in contact met hún gids kunnen komen. Is daar een manier voor? 

Ook al volg je 1000 cursussen, men kan niet om planning heen. Mediumschap is gepland, niet -mediumschap ook. Indien het gepland is dan maakt je gids wel zelf contact met je. Het is niet af te roepen. Doorkrijgen in vertrouwen. Maar niet doorkrijgen, dan ook vertrouwen hebben in wat je gids beslist. Doorkrijgen is geen ‘elitebaan’. Het geeft je niet meer waarde, dan mensen die niet doorkrijgen. Het is gewoon een capaciteit die benut wordt, meer niet. Ieder mens heeft capaciteiten, en die zijn heel verschillend. Gelukkig maar! Zo is de een goed in regeren, zo is de ander goed in luisteren, en anderen hebben weer een creatief vermogen. Ieder zijn ding. Samen, in samenwerking. 

Pijnlijk onderwerp: hoe sta jij tegenover Yomanda? 

Blanco. Het is niet aan mij om een mening te vormen over andere mensen. Ik ken haar niet persoonlijk. Ik sta niet tegenover haar, of wie dan ook. Zij is, net als ieder ander mens, een naaste. Je vraagt, geeft aan, dat je wil weten hoe ik over haar denk. Door alle publiciteit, die negatief over haar is. Ik kan daar niet op antwoorden, nogmaals, ik ken haar niet. Ik kan wel antwoorden op een concept, als ik ergens op tegen ben. Ik ben nooit tegen de mens, maar ik kan wel tegen een handeling of een actie zijn, van een mens. Dan ben ik tegen de handeling, niet tegen de mens. Wie ben ik om een ander mens te veroordelen!?! 

Een ziel bepaalt zelf in overleg met zijn zielengroep of en wanneer hij een volgend leven aangaat, toch? 

Ja, vrije wil. 

Uit jouw boeken is bekend dat de tijd Boven, anders is dan hier beneden.. 

Eerst dit, het zijn mijn boeken niet, ik ben de typiste maar. Ik volg, het is een onderdeel van mijn werk. Het zijn de boeken van het team boven, niet van mij. 

Is het technisch mogelijk dat men een ziel twee keer tegenkomt in dit leven. 

Ik ben de grote kenner niet. Ik weet net zoveel als een ander mens, het meeste wat ik weet, is door Heeb al in de boeken beschreven. Dat voorop. Maar ik weet dat dit voorkomt. HEEL sporadisch gebeurt dit wel, inderdaad. 

Van wie zou jij graag een interview online zien? 

Van ieder mens. Ieder mens heeft een levensverhaal. En men kan leren van ieder mens; dus niemand in het bijzonder, maar van iedereen. Want iedereen is bijzonder. Ik kan met een gerust hart zeggen, ik vind ieder mens speciaal. Mijn hart gaat uit naar mensen in nood. En op mijn eigen kleine schaal, doe ik wat ik kan doen. Waar ik het meest verdriet om heb is, dat er nog mensen zijn die zich eenzaam voelen. We zijn met zo velen, niemand zou zich alleen moeten voelen. We hoeven alleen ons hart en onze voordeur open te houden, meer niet. 

Daar hoef je geen medium voor te zijn, daar hoef je alleen maar menselijk voor te zijn. Het woord Naaste, heeft voor mij ook een letterlijke vorm. NAAST elkaar staan, daar waar nodig. Dan behandelt men een ander als Naaste. Iemand anders een naaste noemen, heeft niet zoveel betekenis. Een naaste ZIJN, daar gaat het volgens mij om. Zonder afbreuk te willen doen aan ieders, eigen keuzes. Ik kan, wederom, alleen voor mezelf spreken. 

Zo wil ik in het leven staan, ik kies daarvoor. Maar ik heb respect voor ieders vrije wil. Dat wil niet zeggen dat ik overal achter sta. Maar toch vind ik dat ieder mens het recht heeft om eigen keuzes te maken. En daar, waar men nog voor de haat kiest, of het misbruik, dan hoop ik dat er mensen naast hen staan, die ze dan bewust maken van het feit, dat het ook anders kan. Toch weet ik, alles heeft een reden. Alles heeft een oorzaak. Alles draait om respect. Het is soms moeilijk. Maar we kunnen het op zijn minst proberen. Gelijkheid, is voor mij het sleutelwoord. 

veel liefs. loes 

Loes, dank je wel voor de openhartige antwoorden. Ik denk dat ik namens een heleboel lezers spreek, als ik zeg dat we met verlangen uitkijken naar het zesde boek van Hebenes en jou. Mensen die de boeken nog niet kennen, wil ik aanraden om toch echt met het eerste boek, ‘Door Licht Verbonden’ te beginnen. Hieronder directe links naar de boeken. 

 

 

 

 

 

 

 ]]>

Bron Email©Loes Raaphorst 07/2009