James – 14 weken

James – 14 weken

Het allereerste ontdekken en wennen zit er inmiddels op. James weet perfect waar hij alles in huis kan vinden en is ook gewend aan de verschillende geluiden. Hij rent, klimt, sjeest en klautert dat het een lieve lust is. De stofzuiger is geen probleem meer, de bel belooft gezelligheid in plaats van spanning en elke deur is een uitdaging om doorheen te komen. Ik heb de keuken een beetje veranderd in de hoop de drie ‘nieuwe’ poezels duidelijk te maken wanneer ze wél en vooral wanneer ze NIET op het aanrecht mogen. Dat laatste is nog wel een ‘dingetje’. Ik weet heel zeker dat katten heel slim zijn en heel veel kunnen leren, maar vooralsnog hebben ze maling aan mij en is mijn aanrecht in hun ogen nog een leuk speelterreintje! Oma is watergek en wijst met haar poot regelmatig naar de kraan met in haar ogen de dringende vraag: kraan, open en wel NU! Als het tijd is om eten te maken, schuif ik de kattenbakken van het aanrecht af en kunnen de kleintjes niet meer bij het aanrecht komen…. dacht ik… want als je de vaatwasser aan het uitruimen bent, is er altijd wel eentje die de sprong toch waagt…

Charlie groeit gelukkig als kool! Hij ontwikkelt zich prima en
ik heb voor volgende week dan ook eindelijk een afspraak voor zijn kittenentingen gemaakt.
Het is en blijft een wondertje dat dit lieve beestje het gehaald heeft.
Van het hele nest heeft alleen Charlie het overleefd;
zelfs tegen de verwachtingen van dierenartsen in!

James is zo aandoenlijk en zo lief en grappig…. uiteraard ook heeeeeel stout
en zijn voorliefde voor snoertjes moeten we nog wel even inperken!

Ja knul, sorry, maar het is gevaarlijk als je in die snoertjes gaat liggen bijten!

Visite!!! Suzanne kwam kennismaken met James, maar die had zich even verstopt dus eerst Charlie gedag zeggen.
Zij had Charlie vrijwel meteen gezien nadat wij hem kregen en ze geloofde haar ogen niet.
Is dit hetzelfde beestje van een paar weken terug? Ongelooflijk!!!

Het is nog geen weer om de hele dag de balkondeur open te laten staan, maar de poezels mogen wél weer elke dag lekker via het kattenluik naar buiten.
James heeft het kattenluik al wel gezien, maar heeft volgens mij ook al door dat ik degene ben die het voor de poezels open doe als ze naar buiten willen.
Ja, I Know, ik ben een beetje gek, maar laat mij nou maar lekker mijn poezels verwennen: ik doe het zo graag!

James vindt het heerlijk buiten!

Na het spelen is het heerlijk om lekker een dutje te doen. Charlie en James liggen steeds vaker bij elkaar te slapen.
Dat is misschien wel het enige nadeel van het hebben van 2 jonge poezels: ze zoeken elkaar vaker op en liggen dus minder bij mij!
Maar, eerlijk is eerlijk, ik kan natuurlijk ook niet de hele dag een kat op schoot hebben…. eh… toch?

Eindelijk is Tutt ook weer even in beweging gekomen.
Sinds King overleden is, valt het mij op dat Tutt toch ook wel heel erg veel slaapt.
Ze komt alleen nog van haar slaapplek af om te eten en te drinken en naar de bak te gaan.
Maar gelukkig verleidt het zonnetje haar ook om weer eens naar buiten te komen.
James is Guercio aan het uitdagen en sjeest het hele balkon over.

Guercio heeft het opgegeven en zich verstopt in de schaduw. Charlie en James zitten nu ook even lekker van de buitengeluiden te genieten.
Het is zo grappig om die koppies dan steeds dezelfde kant op te zien gaan. Wij wonen bovenaan, dus vogels die in de dakgoot zitten,
kunnen de poezels goed horen en soms zien ze ook net een paar vleugels of staartje bewegen.
Vooral Burton is er goed in om de kleinste beweging langs de goot op te merken.

Kittens zijn altijd schattig, maar Charlie is nu al ruim een half jaar en is amper groter dan James.
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar dit mannetje heeft werkelijk mijn hart gestolen!
Soms lopen de dingen heel anders dan je verwacht of gedacht had….
wie er ook voor gezorgd heeft dat Charlie hier bij mij terecht is gekomen: mijn dank is grenzeloos!
Na het overlijden van Jerry en Scheff, had ik het echt wel even helemaal gehad.
Charlie zorgde voor de broodnodige afleiding… en toen ook King kort daarna overleed,
was het Charlie die me daar doorheen geholpen heeft!

Geluk loopt over een smal randje…. zo heb je het en zo ben je het weer kwijt.
Ik geniet nu dan ook met volle teugen! En neem niets meer als vanzelfsprekend aan.

Al ben ik met ik weet niet wat bezig… als ik één van m’n poezels iets grappigs zie doen, moet ik er een foto van maken!
Of… gewoon even bij gaan zitten en genieten van wat ik zie!

Jahaaaa…. de twee opoe-tetten samen op het balkon!
Twee oma’s die nogal op zichzelf zijn, op één foto!
De wonderen zijn de wereld nog niet uit!

Myrna is Black Silver…. King was Blue Silver…
Heel soms, als ik mijn bril niet op heb, denk ik vanuit mijn ooghoek King te zien ipv Myrna….

Maar dat is helemaal okee! King zit in mijn hart en ik weet dat ik alles voor hem gedaan heb wat mogelijk was.

Nu ik toch aan het mijmeren ben geslagen… ik mis Scheff nog wel heel erg!
Misschien komt dat ook omdat we toch wel heel lang goede hoop hebben gehad
dat hij het wel zou gaan redden! Met Jerry’s dood heb ik wel vrede.
Hij kon echt niet meer beter worden.

Scheff heb ik echter ook als heel klein katje al bij me gekregen
(eigenlijk net zoals met Charlie) en
Scheff en ik hadden ook een hele speciale band.
Maar het is wat het is en er zijn er toch weer drie voor teruggekomen!
Myrna, Charlie en James: 3 generaties!

Petra van de Cattery van de DinkelWeide is een schat van een vrouw! Ze wilde mij persé een kittenpakket geven.
Maar, als je zoals wij, al zo lang katten hebt, ken je de standaard kittenpakketten wel. Petra heeft dus iets heel bijzonders bedacht.
Ze heeft een foto, van zowel Charlie als James, op steigerhout laten printen! Hoe leuk is dat!
Nu staan die hier al een paar weekjes op de kast, maar ineens kreeg Guercio die van James in de gaten.
Hij liep heel doelgericht naar de kast en begon er aan te snuffelen. Het leek alsof hij even dacht dat James zelf ‘op de kast zat’.