James – 18 weken
Het gaat goed met de nieuwe generatie! Charlie en James komen nog steeds elke week wat aan en over het algemeen doen ze het prima. Soms steekt bij mij de twijfel, de angst en het wantrouwen weer even de kop op: eten ze wel genoeg, waarom is die poep nu weer slap, zou hij zo hoesten van de ventialoren of omdat hij ’s nachts buiten mag blijven? James is best wel klein voor zijn leeftijd (vind ik) en Charlie is natuurlijk helemaal geen vergelijkingsmateriaal als het om groeien/grootte gaat. Ik merk aan mijzelf dat het verliezen van zoveel, voor het oog gezonde, katten, er flink heeft ingehakt. Het is bijna weer zoals heel vroeger: als er een baby te lang sliep… maakte ik herrie op de gang om er zeker van te zijn dat ze nog leefden. Huilend wakker schrikken was altijd nog beter dan wiegedood! Ja, ik ben erg, ik weet het…. ik ben bang dat ik er niet meer vanaf kom in dit leven. Maar het is best warm de laatste dagen en het balkon is helemaal catproof, dus met de deur dicht slapen is echt te zot voor woorden als ik het zelf steeds zo warm heb. Maar, zoals ik al zei: James kucht en hoest op dit moment regelmatig, dus dat hou ik weer angstvallig in de gaten!
Kijk Jut en Jul nu eens zitten!!!
Wij wonen helemaal bovenaan, dus er zit ongetwijfeld een duif of vogel in de dakgoot…
Die smoeltjes!! Om op te vreten… hihi, nee niet die vogel, daar kunnen ze gelukkig niet bij!
Eindelijk maakt Lex weer eens een foto van Charlie terwijl hij bij mij zit!
Het is nu net alsof ik hem moet dwingen, maar hij zat al een hele tijd bij me terwijl ik met m’n hobby bezig was.
Als ik iemand moet dwingen, is het Lex wel, om een foto te maken!
Ik ben zo ongelooflijk gek op dit kleine mannetje!
Ik hoor de dierenarts nog zeggen: hou er rekening mee dat deze kitten ernstig ziek is hoor!
Gelukkig lag het iets anders, hij was ernstig ziek gewéést, maar overduidelijk niet van plan om op te geven!
Alles groeit nu goed: zijn staart is dikker geworden, zijn hoektanden zijn gewisseld en zijn vacht wordt ook met de dag mooier!
Echt, als Charlie mij met deze mooie ogen aankijkt, ben ik verkocht en het is maar goed dat hij niet kan praten, want ik zou hem niets kunnen weigeren!
Tja, en dan Mama Myrna. Ze is nog wel verkouden en ik denk dat het echt nooit meer overgaat,
maar ik mag gelukkig haar snotneus regelmatig schoonmaken.
Beetje lauw water op een watje en dan kan ik alles netjes schoonmaken.
Met een beetje mazzel mik ik ook nog wat zoutwater in haar neusgaten en klaar is ze weer.
Misschien heeft zij dan toch ook James aangestoken???
Wat een verschil tussen een poes en een kater he? Guercio heeft echt een flinke katerkop en een brede neus
Hij kijkt een beetje dwaas, maar dat kwam omdat hij wakker schrok van de flitser!
Burton heeft niet zo’n grote kop, maar wel de typerende vierkante snuit, waar de Maine Coons bekend om staan.
James ligt meestal bij Charlie in de buurt, maar vanmiddag was hij op het bed gaan liggen, tussen Burton en Guercio in.
James, knul, je moet toch echt nog even flink gaan groeien, wil je ook maar een béétje in de buurt van de grote mannen komen hoor!
Ik vind het zelf heel jammer dat Guercio altijd een beetje in elkaar gedoken zit. Nu King er niet meer is,
is Guercio absoluut de grootste in huis en ik zou het leuk vinden als hij zich ook zo zou gaan gedragen.
Maar nee hoor, hij blijft sullig in elkaar gedoken zitten. 9,5 kg, daar mag je trots op zijn hoor kanjer!
Guercio is ooit als kitten door Hardin ‘geadopteerd’ en opgevoed. De kleuren zijn hetzelfde, maar de rollen zijn omgedraaid!
Myrna is gek op Lex én op water. Misschien ook omdat ze weet dat Lex altijd de kraan even voor haar open doet!
Ik vind het zo leuk om naar te kijken: zo’n grote vent, met zo’n kleine poes!
Maar nee, Lex houdt helemaal niet van katten hoor, helemaal niet!!! *grin*
Wel ben ik hem nog altijd zielsdankbaar dat er hier zoveel poezels rond mogen lopen!
©Loes Raaphorst 06/2019