James – 20 weken
De tijd vliegt! Ik ben niet alleen een paar dagen later dan normaal met het posten van nieuwe foto’s, de kleintjes groeien ook heel snel! Helaas is James nog niet van zijn verkoudheid verlost. Ik ben dan ook weer met hem naar de dierenarts gegaan. Dat op zich vindt James trouwens best heel spannend. Het mandje waar hij in moet vindt hij niet eng, want die staan altijd klaar in onze slaapkamer. Maar, zodra ik de voordeur uitstap, is het toch wel een beetje eng. Autorijden gaat prima, maar zodra we in de wachtkamer zitten, moet en zal meneer eruit! Hij wil alles zien en zit liever op schoot dan in zijn mandje. Gelukkig was het erg rustig in de wachtkamer, dus was het geen probleem.
We troffen een andere dierenarts dan de vorige keer, maar ze hoorde toch nog steeds zijn longetjes. Dus, nóg een kuur er achteraan en ook zijn temperatuur was nog lang niet goed. Sterker nog, hij had echt koorts! Nu waren wij afgelopen weekend een nacht niet thuis, dus ik moest echt wat regelen voor James. Gelukkig wilde Astrid wel weer oppassen en James zijn medicijnen geven. Zo zie je maar weer, dieren heb je niet alleen! Zonder hulp in de omgeving kom je nergens! Ik ben heel blij met Astrid en eigenlijk nog belangrijker, de poezels ook! James deed niet moeilijk en heeft gewoon zijn medicijnen gekregen terwijl wij er eventjes niet waren.
Voorlopig is het wel weer even genoeg, want ik wil niets missen van de kleintjes. Ik weet heus wel dat ze af en toe alleen kunnen zijn, maar ik wil ze gewoon zelf niet missen! Vooral ’s nachts zoeken de kleintjes ons regelmatig op. James vindt het heerlijk om bij mij te liggen kroelen. Charlie ligt vaak tussen onze hoofdkussens in. Burton ligt eigenlijk altijd op mijn zij. Eigenlijk zoals op onderstaande foto’s dus. Lex klaagde laatst dat hij altijd zo op de foto wordt gezet door mij, als hij op de bank lag, dus het is niet meer dan fair om er ook eentje van mijzelf te plaatsen. Want natuurlijk lig ik ook wel eens op de bank, net zoals Lex! Niet zo charmant, maar wel heel erg lekker!
In bed, onder het dekbed, heb ik geen last van Burton, maar hier op de bank, met een dun jurkje aan, is het wel afzien.
Hij houdt zich min of meer vast met zijn poten op mijn bovenbeen.
De dierenarts had dus het advies gegeven om L-lysine te gaan geven aan Myrna en James.
Het kan absoluut geen kwaad als de andere poezels het ook binnen krijgen en dat is maar goed ook….
ze vinden vooral de kattenmelk erg lekker. Ik maak dus gewoon 3 bakjes klaar; 2 met en 1 zonder L-lysine erin!
Opzij opzij opzij….. maak plaats, maak plaats, maak plaats…..
Onze poezels liggen graag in de mandjes. Ze staan ook eigenlijk altijd wel open en klaar voor gebruik. Momenteel heb ik ze in de slaapkamer neergezet. En ja, soms zijn ze alledrie bezet! Het scheelt een hoop stress als ze naar de dierenarts moeten, dat ze gewend zijn om in deze mandjes te liggen.
Charlie kwam later ook nog even langs. Hij is echt zó leuk en zó grappig. Astrid wist ook niet wat ze zag toen ze voor James kwam zorgen. Zij heeft Charlie natuurlijk heel veel gezien tijdens onze vakantie, toen hij nog zo heel erg klein was en het niet eens zeker was of hij het wel zou gaan halen.
Nu blijft dat natuurlijk altijd de vraag, hoe oud een dier mag worden, maar voor nu gaat het prima met Charlie. Hij weegt inmiddels 3 kilo en hij ziet er fantastisch uit. Zijn vacht glanst en is heerlijk zacht. Tandjes zijn gewisseld en ook zijn staart wordt met de dag mooier en voller.
James groeit ook goed hoor, maar ik was wel even “gemaakt verontwaardigd”, toen de dierenarts vroeg of hij wel een echte Maine Coon is! Hij maakt inderdaad nog geen indrukwekkende indruk als je hem ziet, maar hij is ten slotte ook nog maar klein. Ja, als ik foto’s van King op deze leeftijd bekijk, is het verschil wel heel erg groot, maar… als dat dan betekent dat James ook 2x langer leeft, ben ik meer dan tevreden!
Want ja, heel af en toe ben ik toch weer bang dat er iets mis gaat. Ik dwing mijzelf om zulke gedachten meteen los te laten. Maar het is allemaal nog wel erg vers…. Ook Scheff mis ik nog dagelijks!!!
Ik heb inmiddels wel een afspraak gemaakt voor de castratie van Charlie. Hij moet ook nog gechipt worden en dat zal dan ook meteen onder narcose gebeuren. Ik ben benieuwd hoe de dierenarts zal reageren als ze hem weer ziet. Een heel groot verschil met de eerste keer, dat is wel duidelijk!
Kiekeboe!!!
Voor de mensen die niet standaard op de hoogte zijn van alle ‘Elvis’ connecties:
Charlie Hodge was een goede vriend van Elvis. Hodge speelde ook gitaar en zong mee met The TCB Band.
Wat wordt hij mooi he?!!!
Ik neem graag een voetbad. Behalve dat het lekker is, is het ook de ultieme manier om van hoofdpijn af te komen. En eerlijk is eerlijk, we verzorgen onze haren, handen en tanden met speciale middeltjes, kopen misschien af en toe nog een lekkere scrub voor onder de douche, maar de meeste mensen verwaarlozen hun voeten. Ik niet! Voetverzorging is heel belangrijk: ze brengen je overal waar je naar toe wilt, ze dragen je de hele dag, sjouwen ook die extra kilo’s voor ons mee, dus een beetje verwennen is alleen maar goed! Dus ik leg elke week de handdoeken klaar, maar als ik met een heerlijk warm badje aan kom lopen is het plekje altijd bezet! Monsters zijn het en wat hou ik veel van ze!!!
©Loes Raaphorst 07/2019