James – 5 maanden
Afgelopen week stond in het teken van de tweede antibioticakuur voor James. Zijn temperatuur is inmiddels normaal, maar hij is nog steeds niet verlost van zijn ‘rokershoestje’. En dát terwijl we al heel lang niet meer roken en er ook hier in huis niet meer gerookt wordt! Maar het klinkt dus wel een beetje zo. Aan de ene kant klinkt het heel zielig als hij dus hoest, aan de andere kant is James zó speels en actief, dat ik mij nauwelijks voor kan stellen dat er toch iets aan de hand is. Lunchen met twee jonge katten in huis is in ieder geval nooit saai. Eén van mijn vorige katers, Jerry, was wezenloos van druiven en zodra hij zag dat ik druiven op m’n bordje had liggen, kwam hij aangerend en bedelde hij net zo lang tot ik het lege takje druiven voor hem op de grond gooide. James lijkt ook geobsedeerd door mijn druiven….
James komt steeds dichterbij…. terwijl Charlie toekijkt…
Maar nee, James is niet op mijn druiven uit, maar op m’n eieren!!!
Charlie en James stoeien ook nog heel veel. Het gaat er af en toe zelfs flink hard aan toe.
Ze worden groter en ik krijg het gevoel dat er zeker bij Charlie ook hormonen in het spel zijn.
Hij laat zich in ieder geval niet meer op z’n kop zitten door James!
Hun staarten zwiepen flink heen en weer en zo kan ik goed zien of het allemaal nog goed gaat.
Echt dikke staarten krijgen ze in ieder geval nog niet!
Ik ben zo blij met de boefjes!
Afgelopen week ook Myrna weer eens op de weegschaal gezet.
Oma is nu 4,5 kg!!! Ze doet het heel goed bij ons!
Moeder en zoon!
Deze, of de foto hieronder, ik kan niet kiezen, is mijn favoriet van de week! Charlie kijkt hier zo lief en is zó mooi aan het worden!
*slik* Wat een plaatje he?!!!
Zijn ogen zijn nét iets minder okergeel dan die van zijn moeder, maar wie had dit ooit verwacht, 4 maanden geleden!
Ik moet iets bekennen: ik ben dus mijn leven lang al gek van hele grijze katten, dat is bekend. Hardin en Glen waren gigántisch en heel mooi. Nu ben ik stapelgek op James, vind ik hem echt een ongelooflijk lief beestje en moet ik regelmatig vreselijk om hem lachen en vrolijkt hij mijn dagen echt op, maar ik ben nog niet zo heel erg onder de indruk van zijn snuit! De pluimpjes van zijn oren beginnen wel iets te groeien, maar de typerende vierkante Maine Coon snuit is er nog niet echt. Maakt uiteraard helemaal niets uit, want hij is er absoluut niet minder lief om, maar ik ben uiteraard niet blind. Hij krijgt al wel een mooi ‘zilver’ neusje. Ik ben heel benieuwd hoe hij zich gaat ontwikkelen de komende tijd!
Heel schattig hoe hij eigenlijk altijd wel in mijn buurt ligt.
De groei zit er echt wel in nu. Hij kan ook al ‘langzaam’ kijken!
Dit bedoel ik nu met een ‘zilver’ neusje. Het is net alsof het randje van zilver is! Zo mooi vind ik dat!
Zo ligt hij dus eigenlijk elke dag wel even bij mij én zet hij minimaal 2x per dag mijn pc uit met zijn poot!
Aha, meneer hoort iets in de keuken en is direct weer wakker en alert! Kijk die poot op het toetsenbord?
Ietsje naar links en hij heeft de aan en uit knop alweer te pakken!
Nu mag het trouwens: het zit erop voor deze week!
©Loes Raaphorst 07/2019