Kleine meisjes worden gro….. oud!
2016: Mijn hemel, tegenwoordig schrik ik weer als ik in de spiegel kijk! En nee, ik zag het niet aankomen. Zomaar ineens is het zover.
Tot m’n 20e was ik het beroemde ‘lelijke eendje van de familie’ (en van school).
Toen ik 30 werd, wat ik vreselijk vond, wist mijn ex heel tactvol te zeggen: kijk, het is toch nog wat geworden: dit heb ik van haar gemaakt! (de eikel)
Op m’n 40e was ik eindelijk een beetje tevreden met mijzelf en vond ik het ook echt niet erg om 40 te zijn. Hihi, er is tenslotte toch nog een Hagenees verliefd op mij geworden!
En heel politiek correct (geloof er nooit wat van als een vrouw dit beweert) zei ik dat het niet erg is om 50 te worden. Er was zelfs één iemand in mijn omgeving die dit oprecht niet geloofde… (groot was mijn ongeloof, maar oh wat heerlijk was het om te horen!)
Maar nu.. 2016…. ik ga dit jaar dus bij leven en welzijn 55 worden, vind ik het oprecht vreselijk!
Ik heb de kraaienpootjes rond m’n ogen altijd heel zorgvuldig behandeld: goed gesmeerd en zacht mee omgegaan, maar… ze beginnen toch zichtbaar te worden.
Helaas ben ik de beruchte bovenlip totaal vergeten, en als ik mijn tandenpoets, zie ik daar die afschuwelijke kleine plooitjes ontstaan die ik ook bij mijn moeder en oma zo lelijk vond.
Een paar jaar geleden bezorgden mijn handen mijn zoon al de slappe lach, maar daar wist ik tot voor kort nog wel de aandacht van af te leiden met opvallende nagellak, veel ringen en lange nagels. Helaas groeit er nu al een vinger zo krom als een banaan van de artrose. Dus ook dat is ‘beyond saving’.
Coupe soleil vanaf m’n 27e heeft tot voor kort de grijze haren nog verdoezeld, maar inmiddels is er al meer nodig dan wat blauwe cremespoeling.
Liep ik m’n hele leven al mank van een mislukte knie, nu loop ik goed dankzij het nodige ijzerwerk, maar laat m’n rug te wensen over, dus moet ik alsnog regelmatig even stil blijven staan.
Had ik vroeger een fotografisch geheugen… nu ben ik een zeef en weet ik amper wat ik gisteren gegeten heb.
Vriendinnen die ik altijd als ‘veel jonger’ heb ervaren worden dit jaar ook ineens 50!!!
Maar het aller ALLER ergste is wel dat ik mijn dochters regelmatig hetzelfde hoor zeggen, wat ik járen geleden tegen mijn moeder zei:
mam, het zit anders hoor… of,
mam, dat was vroeger misschien zo… of,
mam, ik zal het even voordoen…
Kortom, ik heb ernstig een paar complimentjes nodig. En ja, een leugentje om bestwil mag hoor, eerlijkheid wordt in dit geval ernstig overgewaardeerd!
©Loes Raaphorst 01/2016