In Memoriam King – 10 oktober 2009 – 7 april 2019
Ik zit al een uur naar deze foto te staren… de blik in King’s ogen: zo mooi!
De juiste woorden kan ik nog niet vinden. Hoe leg je uit hoeveel je van iemand gehouden hebt? En al helemaal als die iemand een kat is/was?
Er zijn van die mensen die dan zeggen: tja, dan moet je niet aan dieren beginnen, want je wéét dat je er weer afscheid van moet nemen.
Natuurlijk weet ik dat!
Maar dan wél op een mooie hoge leeftijd alstublieft dank u wel!
Ik heb altijd katten gehad. Altijd! Nou ja, een hele korte tijd niet, maar gelukkig kon ik Lex toch betrekkelijk snel overtuigen dat ik toch echt katten nodig heb. We waren het echter wel eens: het moest dan wel een bijzondere kat worden. En dat lukte: King, onze eerste Maine Coon. Mensen hebben het over het ‘Coon-virus’ en dat bestaat inderdaad. Coons zijn geen gewone huis tuin en keuken katten. Coons zijn écht anders! King heeft zich altijd gedragen als de grote vader van allemaal. Hij heeft alle kittens en katten die erbij kwamen zonder enige twijfel geaccepteerd en de zorg voor hen op zich genomen. King was degene (als enige mag ik wel toegeven) die mij mijn bed uit wist te krijgen. Als er in een bakje voer ook maar een millimeter van de bodem zichtbaar was, hield King niet op met zeuren tot ik het weer bijgevuld had. En niet voor zichzelf!!! Maar voor één van de andere poezels die dan toevallig trek in een brokje had. King werd zelden boos. Als de rest onenigheid had liet hij het ze meestal zelf oplossen. Behalve als het te gortig werd: dán deelde hij een precisie mep uit om de orde te herstellen.
Als je binnen een half jaar van 3 grote katten afscheid moet nemen, heb je niet zo veel woorden meer over. Er is een stuk uit mijn hart geslagen. Het voelt echt alsof ik van binnen stuk ben. Hoe lief de anderen ook zijn op dit moment, hoe aanhankelijk Charlie ook is, King heeft een stukje uit mijn hart meegenomen en dat blijft altijd van hem!
Ik vind dat het ik aan hem verplicht ben om toch nog even uit te leggen hoe het allemaal gegaan is, maar eigenlijk doet het er ook niet echt toe. Hij is er niet meer en ik wel…. en moet verder. Maar misschien kan ik er toch nog wat van leren…. en het vertellen is wel het minste wat ik King verplicht ben! King heeft tot hij een jaar of vijf was een hele mooie vacht gehad. Ineens begon hij er wat plakkerig uit te zien. Bovendien rook hij nogal naar uit z’n bekkie, dus besloot de dierenarts dat het tijd was voor een gebitsreiniging en moest hij een paar kiezen missen. King knapte zienderogen weer op. Tot vorig jaar zomer hij ineens onder de klitten zat. Ik ben toen met hem naar een trimster geweest en King is toen van zijn klitten verlost, maar er bleek toen wel dat hij weer een tandvleesontsteking had. Heel logisch dus dat hij last van zijn vacht had gekregen. Met pijn in je bek kun je natuurlijk niet zelf je vacht goed verzorgen en speeksel wat niet gezond is, is geen goede haarverzorging. Dus weer een afspraak bij de dierenarts gemaakt en daar is bijna zijn hele gebit getrokken. Gelukkig waren zijn hoektanden nog wel in orde.
Inmiddels was al wel duidelijk dat King geen 9+ kilo meer woog, zoals in zijn top jaren. King was een stuk afgevallen en we dachten allemaal dat dat toch met zijn slechte gebit te maken had gehad. Ik ben hem toen wel gaan bijvoeren met ‘nat’ voer. Gewoon om hem een beetje te verwennen. Helaas had ik ook de tip gekregen om de katten ‘graanvrij’ voer te gaan geven. Het hele concept stond mij wel aan… katten zijn nu eenmaal vleeseters, en geen graankauwers, dus ben ik overgestapt op graanvrij voer. Ze deden het er allemaal prima op…. behalve Jerry…. maar zijn overlijden had werkelijk niets met voer te maken. Alhoewel…. toen een paar weken daarna Scheff ziek werd, begon ik toch wel te twijfelen. Maar blaasgruis kan elke kater krijgen. Scheff moest toen wel op ander voer, dus meteen gestopt met het graanvrije voer en overgestapt op dieet voer voor katten met een gevoelige blaas. Scheff kon immers niet meer met de rest mee-eten, maar de rest wel met Scheff. Zo ook King….
Het heeft niet lang mogen duren en ook Scheff was er niet meer. Dieetvoer is altijd duurder dan ‘gewoon’ voer, dus toen weer terug naar de originele brokken. Inmiddels had King diarree gekregen. Best wel heftig zelfs en ook zijn vacht zag er werkelijk heel slecht uit. Overleg met de dierenarts: waarschijnlijk was het een combinatie van het vele wisselen van eten en de stress hier in huis van het verdriet van het verliezen van Jerry en Scheff. Advies: King niets anders meer geven dan de brokken waar hij het voor alles begon, goed op deed. Helaas bleek toen ook weer dat hij nog verder afgevallen was. Tijdens de gebitsreiniging en trekken van zijn kiezen is er ook bloedonderzoek gedaan. Bovendien nog een blaaspunctie om ook suikerziekte uit te sluiten. We wisten dus al dat het dáár niet aan kon liggen. Het enige wat de dierenarts nog kon doen, waren uitgebreide darmonderzoeken. Het behandelplan werd opgesteld: eerst een antibiotica kuur in combinatie met diarree remmers, dan een antiparasiet kuur.. en als er dan nog gen verbetering zou zijn, een echo van de buik.
Zover is het dus niet eens gekomen. Toen King afgelopen weekend, ondanks de diarree remmers en ondanks aanvankelijke verbetering, weer twee koeienvlaaien had geproduceerd, zagen we hem ook wankelen op de poten. Ondanks dat het zondag was… hogere kosten dan normaal….. wilde ik persé niet wachten tot maandag. Het ging gewoon echt niet meer en hij was aan het uitdrogen, ondanks een hele dikke opgezwollen buik. Het enige wat hij nog deed was wankelend naast de fontein zitten om water te drinken… en te drinken.. en te drinken…
Uiteindelijk is King als in slaap gevallen op een halve dosering slaapmiddel…. ook heeft hij niet de volle dosis van het laatste middel nodig gehad… hij is rustig ingeslapen.. zonder pijn… maar wel extreem vermoeid…. We hebben gedaan wat we konden, maar het was niet genoeg. Lieve King, ik weet even niet hoe het nu verder moet. Charlie is ook nog niet uit de gevarenzone en we moeten binnenkort ook op vakantie. Na de vakantie komt James bij ons wonen. Het zal een beetje helpen om verder te gaan. Het zal niet helpen om je te vergeten, want vergeten zal ik je nooit! Je zit voor altijd in mijn hart!!!
©Loes Raaphorst 04/2019