My TCB Band – geen kleuters meer?
Het besef dat Glen er echt niet meer is begint langzaam bij mij in te dalen. We hebben nu echt een volwassen groep en geen ‘kleintjes’ meer. Alhoewel Jerry toch echt een mini coontje is, net als Burton, vergeleken bij de rest. Jerry doet het goed hier. Hij is erg aanhankelijk en komt heel regelmatig even bij mij buurten. Natuurlijk altijd als ik nét even bezig ben op de computer. Jerry is ook wat ‘onhandig’. Suzanne had me er al voor gewaarschuwd, maar het klopt helemaal. Hij springt regelmatig bovenop brillen, mobieltjes, pennen en snoertjes en gaat er ook gewoon bovenop liggen, precies vóór mijn monitor.
Tja en dan moet King natuurlijk wél even in de gaten houden wat die nieuweling doet bij het vrouwtje!
We houden allemaal natuurlijk van de Lente en ook de poezels hebben in de gaten dat er mooi weer in de lucht hangt.
De slaapkamerdeur staat weer regelmatig open en wat is er nu lekkerder dan op bed in het zonnetje liggen.
Burton komt uit precies dezelfde ‘lijn’ als Hardin en Glen. Burton is in zijn leventje al een paar keer heel ziek geweest en hij is nooit helemaal uitgegroeid tot de beloofde grootte van een Coon, maar deze haarbal is nu wel zeven jaar! Bijna iedereen denkt dat hij de jongste is, maar integendeel dus! Burton is by far de meest aanwezige poezel in huis. Een klein terroristje, die mij bijna 24/7 bezig houdt! Soms, heel soms, ligt ook hij heel rustig te slapen. Maar ook dát doet hij met overgave!
Wij hebben hangmandjes aan de krabpaal hangen. Het linkermandje was Glen’s mandje! Het is zelfs zo erg dat dát mandje dus heel erg doorbuigt. Glen was immers de zwaarste Coon van het stel. Guercio heeft het plekje echter meteen weer opgevuld. Niet handig, want ook hij is min of meer topzwaar. Maar ach, alle hobby’s kosten geld, dus binnenkort maar eens kijken of er een nieuw onderdeel te bestellen valt. Heel voorzichtig aan is Guercio ook bezig om een plekje hoger in de rangorde te komen. Hij doet qua formaat amper meer onder voor King en met zijn ruim 5 jaar heeft hij zich nog niet helemaal neergelegd bij zijn rol in de groep. Het is ook heel grappig om te zien dat King nu ook weer regelmatig in het bovenste mandje ligt, iets wat hij al een hele tijd niet meer nodig vond. Baas boven Baas, zal King denken, letterlijk dus!
We zullen nooit weten hoe het precies zit in de kattenwereld. Herkennen katten ‘familiebanden’? Ruiken poezels uit hetzelfde nest misschien hetzelfde? Hebben katten een geheugen wie bij wie ‘hoort’ of zien ze bijvoorbeeld dat broertjes op elkaar lijken? Hoe dan ook, de komst van Jerry heeft absoluut niet tot enige verbazing geleid! Het interesseert Guercio in ieder geval helemaal niets en hij springt rustig naast Jerry in het mandje als de stofzuiger de kamer in komt. En al is Jerry dan een stuk ranker en slanker dan Scheff, zijn broer, volgens mij ruiken de heren dus hetzelfde. Ik kan mij werkelijk geen andere reden voorstellen dat ze zo snel en zo rustig samen in één mandje gaan liggen: twee volwassen katers bij elkaar. Dan moet er haast wel geurbekendheid bestaan!
Ondanks de ‘naamswijziging’ kijkt Jerry toch al even op als ik hem roep om deze foto te nemen!
Zeg nu zelf, Jerry Scheff.. de naam van één bassist, verdeeld over twee broers… Jerry en Scheff 🙂
This is my life; zeggen we dan! Als je zoals ik niet meer werkt, ver van je kinderen en kleinkinderen woont, hoegenaamd geen vriendinnen in de buurt hebt, dan is het belangrijk dat je het in je eigen huis naar je zin hebt. En daarom heb ik katten! Daarom heb ik véél katten! Ze vullen mijn dag, houden me bezig, geven me aandacht en afleiding als ik weer eens te veel zit te piekeren. Ze vullen mijn hart en daar leef ik voor! En ik denk oprecht dat ze het slechter zouden kunnen treffen!
Soms is het zó jammer dat ik zo slecht ben in filmen. Normaal gesproken doe ik het kattenluik open als het weer goed genoeg is, zodat ze lekker naar buiten kunnen. Vanochtend had Lex dat gedaan en ik hoorde hem nog zeggen: nee ik ben niet zo gek als jullie vrouwtje dat ik het voor jullie open houd: doe het zelf maar! En inderdaad, zo gek ben ik dus: als ik het open doe, dan blijf ik dus even wachten tot alle poezels er door zijn gegaan. Scheelt hen weer duwen met hun neusje en ach, ik sta dan toch al gebogen! Maar vanochtend liep het dus anders. Toen ik in de loop van de ochtend aan één stuk door het luikje hoorde, dacht ik aanvankelijk dat Jerry weer aan het ‘oefenen’ was. Hij snapt nog steeds niet helemaal hoe hij er in één vloeiende beweging door kan lopen. Maar het geluid bleef wel erg lang aanhouden. Dus toch maar weer opgestaan en naar de balkondeur gelopen. Hihi, wat bleek nou? Lex had het luik wel open gedaan, maar dan op de stand: eenmaal buiten, niet meer naar binnen! Dus toen ik het luik opendeed, renden er zes poezels totaal in paniek naar binnen: drie sjeezden naar de kattenbakken en de andere drie naar het eten en drinken! De arme zielen hadden wel twee hele uren buiten gezeten, zónder eten, drinken en kattenbak! Deze foto maakte ik dus direct nadat ze binnen waren gerend!
Ken je die mensen? Die altijd maar klagen dat hun kat van alles stuk maakt? Ze hebben één of hooguit twee katten en het enige wat ze doen is klagen over hun nagels, haarballen en gekrab. Tja, katten hebben nu eenmaal nagels; niet voor niets, ze hebben ze ook nodig! Ik heb altijd veel katten gehad, ik wil ook heel graag nog een kitten erbij, maar daarover later meer, nu even over dat geklaag wat ik vaak hoor. Iedereen vindt het doodnormaal dat je een kind speelgoed geeft. Een baby komt om in het speelgoed als het in de box ligt, krijgt het nodige aan ander speelgoed zodra het de box ontgroeid is en zelfs volwassenen spelen nog graag een spelletje op z’n tijd. Katten zijn niet anders hoor! Als je je meubels graag heel houdt en goed voor je poezenvriendjes wilt zorgen, geef ze dan speelgoed!
Vooral binnenkatten zul je bezig moeten houden! Ze moeten hun energie kwijt, ze moeten hun nagels scherp kunnen houden (wat weer belangrijk is bij hun vachtverzorging én verdediging), ze moeten niet té dik en té lui worden en vooral gestimuleerd blijven worden om hun dagen actief te vullen! Elke kartonnen doos in ons huis wordt eerst een paar dagen in de kamer tot kattenspeelgoed gebombardeerd. Daarnaast gooi ik bijna elk dopje wat ik anders toch weggooi, eerst even op de grond. Kom ik vanzelf een paar dagen later wel weer tegen als ze erop uitgekeken zijn. En zo af en toe koop ik een nieuw stuk speelgoed voor ze. Of zoals nu, een gratis kaasblok met hengel, wat ik met punten bij elkaar gespaard heb. Kost niets dus en ze hebben er veel plezier van! Eerst maar eens ruiken wat dit nu weer is…
Burton je zit voor gek met die tong uit je bek!
Maarja, het ruikt ook allemaal zo lekker he? En wat zit er nu nog meer in?
De muis is interessanter…
Even laten bezinken hoor….
Nummer vijf komt het nu inspecteren….
En jawel hoor, last but nog least: King!
King is geen held! Bij nieuwe dingen in huis laat hij altijd de rest voor gaan!
Maar oh jee… ho wacht…. dit is wel heel erg leuk speelgoed!
Niemand de deur uit, This is FUN!
Actie!!!
King heeft het weer naar z’n zin. En ik dus ook! Heerlijk om te zien hoe de poezels om de beurt met de speelgoedmuis in de weer zijn. De laatste drie poezels die ik gekregen heb, Wilkinson, Glen en Jerry, kwamen hier alledrie als volwassen kater. Niets mis mee hoor, maar na het afscheid van Hardin, Zita, Wilky en Glen zou ik heel erg graag weer een kitten in huis willen. En ja, nadat de fokker mij verzekerd heeft dat de kleur grijs (Blue, of Blue Smoke) helemaal niets met HCM (waarschijnlijk de doodsoorzaak van zowel Hardin als Glen) te maken heeft, wil ik dus een klein grijs katertje. Zo eentje die we weer helemaal zélf kunnen opvoeden! Zo eentje die we alles weer zélf kunnen leren! En vooral eentje die de nu volwassen en toch wat slaperige Band weer tot leven rockt!
Onze cattery heeft regelmatig nestjes. Ik hoorde dat ze zelfs grijze hebben op het moment, maar blijkbaar allemaal al besproken want ik heb niets gehoord. De fokker weet dat ik totaal verliefd ben op grijze poezels dus ik hoop dat ze aan mij denkt…. maarja, dan hebben we nog het probleem van de kosten. Ik heb geen baan, dus ik ben aangewezen op crowdfunding. Of liever gezegd op cadeautjes! Dus bovenaan mijn verlanglijstje voor mijn aankomende verjaardag staat een James! Ja, jullie lezen het goed, zelfs de naam heb ik al klaar! En niet James de Butler (al zou dat ook heeeeel toepasselijk zijn omdat die grijze mannen hier in huis allemaal naar de deur toe rennen als Lex uit het werk thuis komt), maar James als in James Burton, één van de beste gitaristen ter wereld en zoals Elvis vaak zei: Go James!
©Loes Raaphorst 03/2017