My TCB Band – Jerry’s eerste maand
Waar het aan ligt weet ik niet zeker, maar dat mijn poezels de makkelijkste van de hele wereld zijn is een feit. Er is niets, maar dan ook helemaal niets voorgevallen qua onenigheid na de komst van Jerry. En we hebben het hier toch over katers tussen de 5 en 7 jaar oud! Glen ligt hier ook volkomen op z’n gemak met z’n pootjes in de lucht. Hij ligt hier graag, maar heel af en toe raken z’n poten de versterker en hebben we ineens heel ander geluid in huis. Moet kunnen vind ik, al vindt Lex het minder geslaagd. Maarja, het is Glen die het doet, en Glen kan een potje breken bij de baas!
Jerry had bij mijn dochter ook zo’n krabpaal met hangmandje, maar moest hier wel even ‘op z’n beurt’ wachten,
want de hangmandjes zijn nu eenmaal favoriet! We hebben er maar 2 en die zijn meestal bezet.
Opgestaan, plaatsje vergaan, want nu ligt Scheff er weer in 🙂
Ze lijken erg op elkaar, de broertjes! Scheff is alleen iets minder ‘zwart’. Er schijnt wat meer bruin doorheen!
Hieronder heeft Jerry het mandje weer ingepikt. Net als Scheff heeft hij af en toe last van een snotneus!
Tutt heeft het als enige poes in huis goed voor elkaar. De heren hebben allemaal ontzag voor deze tante Cato!
Zo groot en stoer als Guercio eruit ziet, zo bang is hij voor de stofzuiger. Meestal springt hij meteen in het hoogste mandje, in de hoop dat ik het kussen oversla. Jerry is niet bang van de stofzuiger, maar sprong zonder na te denken ook in het mandje en vond het blijkbaar wel gezellig, want ze bleven samen een hele tijd zo liggen. En dit gebeurde dus al amper een week nadat hij bij ons is komen wonen he!
De rest is absoluut niet onder de indruk van de stofzuiger, maar weten dat ik ze vaak toch even uit hun slaap haal, omdat juist in de mandjes altijd heel veel dotten haar achterblijven. Juist omdat we met zoveel op zo weinig vierkante meters bivakkeren, moet het wel bijgehouden worden natuurlijk! Ik stofzuig dus elke dag!
Guercio vertrouwt het nog niet erg: Jerry wel, die vindt de stofzuiger zelfs slaapverwekkend!
King
Meteen naast de krabpaal staat één van onze boxen. Er staat een halogeenlamp voor zodat de foto van Elvis mooi verlicht wordt.
Maar, de box wordt ook gebruikt door de poezels als springplank om meteen op de bovenste etage van de krabpaal te springen. Je zou toch denken dat ze dit plekje overslaan als de lamp aan is, maar nee hoor, King heeft er maling aan en gaat er gewoon lekker voor zitten.
Volgens mij is het toch best warm, zo vlakbij de lamp! Ik kan er maar niet achter komen of King het nu gewoon lekker warm vindt, of dat hij elke keer weer verrast is dat het daar warm is. Maar het levert in ieder geval wel grappige plaatjes op.
Héé joh, pas op je snorharen!!
Wat is King toch een beauty he? Al moesten we vorige week wel weer even met hem langs de dierenarts. Zijn tandvlees was weer flink ontstoken dus hij moet een antibioticakuur!
De dierenarts vroeg nog: heeft hij er last van met eten?
Nee, zei Lex, maar wij wel van zijn adem!
Het arme beest! Maar na de eerste pillen zonder morren doorgeslikt te hebben maakt hij er momenteel een hele strijd van. Ik ben bang dat ik morgen de pineut ben, want op dit moment ligt Lex’ hand flink open!
Jerry en Scheff hebben allebei heel snel last van hun luchtwegen. Nu laat ik de poezels met regen toch al niet naar buiten, maar als het waterig koud is buiten, hou ik ze ook liever binnen. Vrieskou is natuurlijk geen enkel probleem. Afgelopen week mochten ze met de vorst dus toch even naar buiten! En Jerry vond het ook zalig! Hij had meteen in de gaten hoe het kattenluik werkt en heeft een hele tijd buiten naar de vogeltjes zitten turen!
Ja ik weet het…. foto’s maken door het raam heen is niet handig! Maar ik ben dan ook géén fotograaf!
Na lekker buiten gespeeld te hebben is het goed toeven in de warme huiskamer. En waar kun je dan het beste liggen voor het middagdutje? Precies, náást het vrouwtje op de krabpaal. Jerry ligt hier nu pal naast Glen en ook dat heeft geen enkel probleem gegeven. Nu is Glen natuurlijk ook wel heel makkelijk en bijna niet boos te krijgen!
Eindelijk heb ik de broertjes samen op één foto weten te krijgen. Hier lijken ze niet zo heel erg veel op elkaar,
maar geloof me, ik vergis me inmiddels regelmatig!
Tja en van deze kanjer moest ik wel even een close-up maken!
Soms vragen mensen wel eens.. wie is nu jouw favoriet?
Scheff, hierboven, of Guercio, hieronder, ze zijn allebei prachtig op hun eigen manier!
Zelfs Tutt, met haar poederroze kleurtje is een mooie poes, al zou ik deze kleur zelf nooit uitgekozen hebben.
Tutt is echter wel heel erg aanhankelijk geworden nu ze wat ouder is. Zij is ook de enige wiens vacht nooit problemen geeft.
Ze poetst zichzelf echt zoals het hoort!
Vier grote zware katers bij elkaar: wat een weelde! Dus nee, ik heb geen favoriet!
Het hebben van een hele poezenband is juist fantastisch!
©Loes Raaphorst 01/2017