Myrna – Asielzoeken op 9 hoog
Soms, heel soms, kom je voor de meest idiote verrassingen te staan. Er was een poes in de cattery die niet zo lekker in de groep lag én chronisch verkouden is. Dat is natuurlijk niet zo handig in een cattery. Ik had de poes toen zelf nog niet gezien want ze was al ergens op proef toen wij er waren om James te bekijken en Charlie meekregen. De mensen waar ze in eerste instantie mocht wonen, vonden haar bij nader inzien toch té snotterig en de poes kwam dus terug in de cattery. Ik heb toen bemiddeld tussen de fokker van James en Charlie en een buurvrouw. Omdat ik James heel graag nog een keer voor m’n vakantie wilde zien, heb ik aangeboden de poes voor de buren op te halen en naar hen toe te brengen. Zo kwam het dus dat ik vorige week donderdag 6 uur (!!!) in de auto heb gezeten. Het was een hele rit, maar de poes deed het prima. Had ik al verteld dat ze ook nog eens de mama van Charlie is?? Nou, bij deze dan! Ik heb haar aan het einde van de middag bij de buren afgeleverd en ben weer naar mijn eigen poezels gegaan. Vrijdag en zaterdag nog contact gehad met de buren en het ging allemaal prima. Tot ik zondagochtend uit m’n bed kwam en mijn telefoon werkelijk ontplofte van de berichtjes: eentje van de buurvrouw, maar de meeste van de cattery! De poes moest NU weg bij de buren en de fokker kon onmogelijk haar 2 jonge kinderen alleen laten en 460 km met de auto afleggen om de poes op te halen. Nederland mag dan een klein landje zijn, maar als je van oost naar west, of van noord naar zuid moet, is het toch veel groter dan je denkt. Ouders van de fokker werden ook nog ingeschakeld, terwijl die mensen notabene op vakantie waren! Lex heeft met zijn hand over zijn hart gestreken en is de poes op gaan halen: in ieder geval weg waar ze niet langer welkom was!
Daar sta je dan op zondagmiddag… ineens met een net gesteriliseerde poes in je armen die niet weet wat haar overkomt! We hebben géén idee hoe ze zich zal gedragen in de groep en ook geen idee hoe erg het met haar gesnotter zal zijn. Ik ben geen poezenmens.. ik ben veel meer van de katers, maar deze dame vind ik wél prachtig om te zien. Lex had helemaal nog geen idee hoe ze eruit zou zien en het viel hem ook alles mee. Ik ben met haar even het huis doorgelopen, zoals ik ook 3 dagen ervoor bij de buren had gedaan en heb haar alles aangewezen wat voor haar van belang is. Eten, drinken, kattenbak en krabpaal en haar toen op de grond gezet.
Aanvankelijk heeft ze heel lang achter onze bank gezeten. Beetje lastig, want daar kan ik dus absoluut niet bij, maar een kat kun je nu eenmaal niet dwingen. We zijn wel even gaan brainstormen over de naam. Ze heette Whitney, maar ik wil mijn katten nu eenmaal graag eigen namen geven. Myrna Smith, een zangeres van de Sweet Inspirations, backing vocals van Elvis, hebben wij zelf ooit ontmoet en is eigenlijk de enige naam die mij te binnen schiet. Het is even wennen, maar Myrna it is! Zelf moet ze er overduidelijk ook nog aan wennen, maar dat is niet erg. Katten zijn slim genoeg en leren snel. Zeker als er eten in het spel is! In de loop van de avond is Myrna wel tevoorschijn gekomen en ze kwam ons uiteindelijk zelfs achterna de slaapkamer in.
Het is natuurlijk niet niets voor een poes, om binnen een maand tijd, 3 x te moeten verhuizen en ook nog eens geopereerd te worden. Myrna heeft duidelijk wat tijd nodig en ik laat haar rustig haar gang gaan. Ik heb de rest van de week geen gekke dingen op het programma staan, dus ze kan in alle rust alles ontdekken en wennen aan mijn ritme hier in huis. Eten is overduidelijk haar hobby en daar ben ik wel blij om, want er mogen best een paar pondjes bij. Ze verzorgt zich gelukkig goed en het gaat elke dag een beetje beter. Ze doet niet lelijk tegen de rest en het lijkt wel een beetje alsof Charlie haar herkent! Ik heb geen idee hoe dat werkt bij katten, maar ik denk toch dat ze het wel ruiken. Hier mag ze in ieder geval langer dan 3 dagen blijven!
Myrna had een huis met een afgeschermde tuin en moet hier op 9 hoog dus best wel wennen.
Ze heeft inmiddels het balkon ook al ontdekt.
inderdaad: die kant moet je op meisje!
Maar voorlopig hebben moeder en zoon een heerlijk plekje in het zonnetje gevonden.
Charlie is een echte peuter… lekker plagen he knul?
Myrna is inmiddels 4 dagen bij ons en we hebben besloten dat ze mag blijven.
Ze gedraagt zich prima, de andere poezels doen ook niet moeilijk dus waarom ook niet?
Tutt is nog erg op haar hoede, maar dat is Tutt altijd.
Ik kon in ieder geval ze al in één foto vangen, wat heel snel is voor Tutt haar doen.
Okee, na het eerste oogcontact wist ze niet hoe snel ze weer de andere kant op moest kijken,
maar er werd in ieder geval niet meteen geblazen.
Het zal Guercio helemaal een zorg zijn, als hij maar lekker kan slapen,
vindt die grote man alles goed.
Zo te zien vindt Myrna het zelf ook wel okee!
©Loes Raaphorst 04/2019