New York City – een reisverslag over The Big Apple
Eindelijk was het dan zover; de wekker was al vroeg afgegaan, de koffer stond al gepakt, de laatste toiletspulletjes werden nog even in de handbagage gepropt en daarna: op weg naar Schiphol! Voor het eerst in een lange tijd weer vliegen, heerlijk, alhoewel acht uur niet echt bemoedigend klinkt voor stevige rokers 😉 De voorspelling dat ik een eigen videoschermpje zou hebben en voldoende beenruimte kwam niet helemaal uit: de Boeing 767 van de KLM is niet echt een modern en luxe toestel, maar ach, de bestemming maakte veel goed.
Na een lange, maar voorspoedige vlucht mochten we eindelijk voet op Amerikaanse bodem zetten; ik mocht geen gekheid met douane maken, was mij verteld, want door de strenge veiligheidseisen zou men niet meer in zijn voor een grapje, dus hielden wij onze gezichten in de plooi. Als laatste werden onze paspoorten gecontroleerd en met een priemende vinger in ons paspoort wijzend, vroeg de douanebeambte: “what is this?” We begrepen er aanvankelijk niets van; de beste man wees op een lege bladzijde van het sterk verouderde paspoort van mijn man. Terwijl de vraag herhaald werd, kwamen wij tot de ontdekking dat er niet echt iets mis was; wij kregen een geschiedenislesje!
In het oude paspoort staan namelijk nog hele tekeningen van oude veldslagen en de beste man was van mening dat onze hele geschiedenis terug te vinden was op die bladzijden 😉 Heel leuk natuurlijk, maar als je al ruim 9 uur niet gerookt hebt, wil je eigenlijk maar 1 ding en dat is nu niet bepaald een gesprek van 20 minuten met een douanebeambte, maar nadat hij ons ook nog even ongevraagd het adres van Tiffany’s had gegeven mochten we eindelijk doorlopen. Na de nodige nicotine BUITEN tot ons genomen te hebben, werd het tijd om een taxi te zoeken. Van het vliegveld Newark op New Jersey is het nog zo’n drie kwartier rijden naar Manhattan, wat aan de andere kant van de Hudson ligt. De taxi was snel gevonden, de koffer lag al achterin en eindelijk begon het avontuur dan echt!
Men neme de A4, ter hoogte van Schiphol, dus 8 rijbanen. Doe daar de wegbedekking van de wegen in België overheen, trek vervolgens een blik limousines open, strooi er dan zo’n 84 gele taxi’s op, besprenkel dat met een dozijn Lincoln’s en Cadillac’s en je hebt de weg van Newark naar Manhattan voor ogen; althans het eerste stuk, want niets ter wereld is te vergelijken met het volgende: de eerste blik van het in de verte opdoemende New York City!
Geen foto of film ooit gemaakt is in staat je voor te bereiden op deze aanblik: zo groots, zo indrukwekkend, zo mooi… de juiste woorden zijn hier simpelweg niet voor te vinden! Ademloos vervolgen wij onze reis en al snel komen wij de tunnel onder de Hudson uit en rijden we Manhattan binnen. We komen ogen tekort en beseffen direct dat een week tekort zal zijn om alles te bekijken. Enorme rijen gele taxi’s, waar we maar kijken, die zich als mieren met een loeiende misthoorn op hun nek door de stad begeven. Iedereen toetert er hier vrolijk op los, zelfs zonder dat Nederland gescoord heeft 😉
Het hotel was snel gevonden en de koffer nog sneller uitgepakt; we popelden om op weg te gaan, ware het niet dat duidelijk werd dat ik mijn beautycase kwijt was! Zeer waarschijnlijk heb ik hem op het vliegveld laten staan… alle toiletartikelen waren dus weg, maar erger nog: ook de anticonceptiepil en mijn medicijnen zaten daar in. Verschillende telefoontjes naar het vliegveld leverden niets op en we moesten ons er dus bij neerleggen: behalve toiletspullen en tampons kopen, moest er dus gewoon afgekickt worden 😉 Geen pillen meer dus! Nadat we van de schrik bekomen waren begon onze eerste wandeltocht. Er zouden er nog velen volgen.
Nu hebben wij vrienden in NYC en uiteraard hebben we die eerst opgezocht. Het was voor het eerst sinds Nine-Eleven dat we face-to-face konden praten over deze ramp. Het is mij heel duidelijk geworden, hoe Newyorkers dit ervaren hebben. Men voelt het niet als een daad tegen Amerika, maar veel en veel meer als een persoonlijke aanval. Het zijn HUN eigen torens die verwoest zijn! Het voelt als een persoonlijk verlies, ook voor de mensen die geen familieleden verloren hebben. Men is werkelijk nog dagelijks bezig met de verwerking van de aanslag. Ook is men bang voor hun eigen leven.
Onze vriendin leeft met een constante aanwezigheid van angst. Letterlijk wordt er gezegd: ze willen mij dood hebben en zo denken bijna alle Newyorkers erover! Alle beelden op de televisie hebben mij niet duidelijk kunnen maken wat ik in één ogenblik in haar ogen heb gezien: de vreselijkste werkelijkheid om dag in dag uit in angst te leven. Ook haat spreekt uit haar ogen, wat niet verwonderlijk is als je beseft dat er speciale gebouwen geopend moesten worden om de menselijke restanten, zoals vingers, duimen en tenen, die onder het puin vandaan kwamen, op te slaan voor DNA onderzoek. Deze gebouwen zijn ruim een jaar nodig geweest! Bij elke brandweerkazerne en politiegebouw hangen de foto’s van de medewerkers die de slachtoffers te hulp zijn geschoten, maar daar zelf het leven bij hebben gelaten. Nine-Eleven is hier in Manhattan nog niet voorbij.
Maar het leven gaat toch door, en zo ook onze vakantie. Tijdens de vele wandelingen door de stad wordt mij al snel duidelijk dat de beelden van dikke, hotdog-etende en cola-drinkende Amerikanen hier in Manhattan beslist niet opgaat! Dit eiland, dit centrum van de wereld, dit plekje op de wereld is in werkelijkheid zeer ‘sophisticated’ en alle ‘dure’ merken ter wereld zijn hier vertegenwoordigd: Chanel, Louis Vuitton, Armani, Jill Sander om maar een paar namen te noemen. Op straat is het weliswaar een bonte mix van nationaliteiten, maar de goedgeklede zakenvrouw zie je hier toch zeer regelmatig 😉 en de gemiddelde New Yorkse vrouw doorstaat de vergelijking met een dame uit Parijs makkelijk! En je hoeft maar even naar de Trump Tower te kijken en je beseft waar de woorden glimmer en glamour vandaan komen.
De straten zijn uitermate schoon; overal lopen hotelmedewerkers met stoffer en blik en alhoewel de mensen van Manhattan ware hondenliefhebbers zijn, is hondenpoep niet te vinden. Leren wij onze honden hun behoefte in de goot of in het bos te doen, hier weten de honden niet beter dan dat het baasje een krant bij zich heeft en die bij voorkeur op het juiste moment op de juiste plaats legt 😉 Het is even mikken soms, maar het resultaat is er dan ook naar: schone straten!
Heel grappig is het om de sirene van de ‘en-wai-pie-die’ oftewel NYPD (New York Police Department) te horen: de herkenning van televisie gaat hier wel op! Maar daar houdt het dan ook wel mee op. De herkenning bedoel ik. Heel vreemd is het als je ’s ochtends het hotel uit wilt gaan en je door een politieman wordt tegengehouden met de mededeling dat je je zo snel mogelijk rechts onder het gele lint door uit de voeten moet maken. Er is een verdacht pakketje gesignaleerd en de hele avenue is afgezet. Politiebusjes, politieauto’s, snuffelhonden, het hele circus is in rep en roer. Van een andere agent horen we dat het mogelijk een bommelding is. Nog even vragen wij ons af of het misschien slimmer is de paspoorten en de tickets uit onze hotelkamer te gaan halen, maar bij nader inzien zijn we maar gewoon op pad gegaan. Een week langer in New York zou geen straf zijn, toch?
Hebben we misschien wel foto’s van de bekende gebouwen gezien, niets haalt het bij de werkelijkheid. Een cruise rond Manhattan maakt goed duidelijk hoeveel gebouwen men op dit relatief kleine eiland neergezet heeft. Bovenop het Empire State Building kun je werkelijk Noord-Oost-Zuid-West bekijken en het hele eiland overzien. De gedachte dat er ter hoogte van Wall Street, beslist geen laagbouw, eigenlijk de torens hoorden te staan, die daar nog eens ruim een-derde bovenUIT kwamen, doet ons weer een keer slikken.
Heel Manhattan gonst 24 uur per dag: auto’s, claxons, stemmen etc. het gaat maar door en maar door, totdat… we bij Ground Zero komen. Het is net alsof iedereen hier veel stiller is en het verkeer minder lawaai maakt. Het lijkt alsof iedereen hier een gepaste stilte in acht neemt. We hebben geen foto’s gemaakt. Aangeslagen vervolgen wij onze weg, richting Statue of Liberty. Eén blik op de Hudson brengt ons weer in vakantiestemming! Alhoewel onze voeten het inmiddels uitschreeuwen van overbelasting, na onze voettocht door Little Italy, China Town en Wall Street, zien we eindelijk onze vriendin trots en fier op Staten Island staan: zij is er gelukkig nog wel! Gelukkig komen we, nog voor de vakantie om is, nog een keer heel dichtbij, tijdens een cruise rond Manhattan, zodat we tijd genoeg hebben om haar op de foto te zetten.
Op het moment dat je in Midtown tussen alle hoge gebouwen doorloopt, zou je bijna vergeten dat je je op een eiland bevindt en een cruise rond Manhattan is dan ook bij uitstek geschikt om alles eens vanaf het water te bekijken. Een duidelijk verschil tussen Oost en West: de Hudson of East river. Drie uur duurt de rondvaart en is mede na het benauwde weer van de laatste dagen een verademing! Natuurlijk is New York City ook de plek voor musicals en shows, maar wij hebben ons beperkt tot de buitenactiviteiten: in Nederland kunnen we al genoeg binnen zitten toch?
Heerlijk is het dan ook ’s avonds laat. We wilden perse ’s avonds naar Time Square, om het effect van alle lichtreclames te kunnen zien. Weer kan ik alleen maar zeggen dat geen plaatje tegen de werkelijkheid op kan. Wat een licht! Wat een mensen! Het is heel indrukwekkend! Na een heerlijke maaltijd in een buurtrestaurant, waar de kok niet onder doet voor welke chéf de cuisine dan ook, is het heerlijk toeven op Broadway en Fifth Avenue. Wat nou, hotdogs met zuurkool? De Amerikanen in Manhattan eten echt wel iets anders hoor! Vooral salades, vers fruit en water zijn favoriet. De vitamine winkels zijn in elke winkelstraat aanwezig; men is zich hier duidelijk bewust geworden van gezond eten en drinken. Nergens mag nog gerookt worden en drank is duur, waardoor men aanzienlijk meer water drinkt dan we hier in Nederland gewend zijn.
Ook de natuur is goed vertegenwoordigd. Ten eerste zie je veel bloemenwinkels op de avenues en bovenop menig flatgebouw zijn terrassen aangelegd met de nodige plantenbakken. Ten tweede kun je natuurlijk niet om Central Park heen. Nou ja, het kán wel, als je tenminste bereid bent om van 59 tot 110th street te lopen en terug 😉 34 hectare beslaat het recreatiegebied middenin Manhattan en het elke centimeter wordt gebruikt! Newyorkers genieten elke vrije seconde van het park: er wordt gerolschaatst, gefietst, gezond, muziek gemaakt, gevist en geluncht 😉 Ook eekhoorntjes lopen af en aan tussen de mensen door op zoek naar lekkernijen. Temidden van dit alles ligt het Jackie Onassis Waterreservoir, wat gebruikt wordt als reserve voor het drinkwater van Manhattan. Ook de gedenksteen voor John Lennon vinden we in Central Park.
We mogen ook nog een première meemaken: de screening van de vernieuwde NBC-Special en Aloha from Hawaii DVD van Elvis. Behalve de vrienden die wij al kennen, maken we nu ook kennis met de andere Elvis-fans in New York. Eh… laten we maar een stukje verderop gaan staan schat, voordat men denkt dat we erbij horen 😉 Helaas is het na zes volle dagen weer gedaan met de pret; we moeten terug naar ons kleine kikkerlandje, waar het, met al die regen en stormen, wel weer heel erg wennen is. Gelukkig hebben we last van het tijdsverschil en kunnen we rustig bijkomen in ons eigen bed 😉 New York City: het was geweldig! Als we ooit de loterij winnen, weet ik wel een leuk penthouse-je te vinden in Manhattan. De terugreis verliep ook voorspoedig, ware het niet dat bij mij de alarmpieper afging bij het douanepoortje 🙁 Na veel vieren en vijven, kwam de douanebeambte met het verlossende woord: too much jewelry! pfffft…..
©Loes Raaphorst < 2005