One Night In Amsterdam – 8 juni 2003
Het doek is nu definitief gevallen: voor de allerlaatste keer Elvis The Concert… Helaas kwamen wij onderweg toen wij nog iets gingen eten een paar verschrikkelijke ‘nep’ Elvissen tegen (je gaat je haast schamen dat je onderweg naar hetzelfde concert bent). Rond half acht arriveerden wij in een al bijna volle Heineken Music Hall. Terwijl ik mij al de hele week verheugd had op een ‘staand’ concert, zaten tot mijn verbazing de tribunes al vol. De benedenvloer was ook al aardig gevuld en wij kwamen al rap weer de nodige bekenden tegen. Tegen achten bleek dat we een ‘volle bak’ hadden en eindelijk klonken de eerste tonen van Also Sprach Zarathustra!
Terwijl in Ahoy, een paar dagen eerder, de zaallichten te laat uitgingen, was de timing hier perfect. Eén moment was het aarde donker, en toen barstte het geweld los. De zaal stond letterlijk op z’n kop en Elvis en zijn band kregen een staande ovatie, of liever gezegd een ‘springende’ ovatie 😉 Het geluid was dankzij de akoestiek van de hal werkelijk fabelachtig. Nog nooit was de sfeer zo goed en waar de band een paar dagen eerder nog iets te laat inzette, hier was Elvis meer dan trots op zijn bandleden.
Voor sommige mensen was dit de 14e keer, omdat zij in de gelukkige omstandigheid verkeren, regelmatig met de band mee te mogen reizen. Naast mij stond echter een man van middelbare leeftijd, alleen, voor wie het de eerste keer was. Na een kwartier met open mond totaal stil gestaan te hebben, kwamen daar eindelijk de eerste tranen. Eerst nog wat stiekem, maar al rap geneerde hij zich nergens meer voor en kwam de zakdoek er aan te pas. De man had waarschijnlijk al moeite gehad, thuis uit te leggen waarom hij überhaupt 40 euro uitgaf om Elvis op een videoscherm te kunnen zien, deze ervaring met deze emoties, zullen voor hem wel helemaal onmogelijk zijn over te brengen naar het thuisfront!
En zo is het ook!!! Dit evenement is niet onder woorden te brengen. Iemand zei iets voordat het begon: nou kom maar, ik ben er klaar voor….. De enige reactie die wij dan kunnen geven is: hier ben je nooit klaar voor… je weet niet wat je overkomt! Natuurlijk weet iedereen dat het ‘maar’ een videoscherm is, maar het podium staat toch vol met mensen, die allemaal stuk voor stuk de sterren van de hemel spelen. Mensen die met Elvis gewerkt hebben, en al sinds 1997 bereid zijn de hele wereld over te trekken met de show.
Elvis, James Burton, Glen Hardin, Jerry Scheff, Ronnie Tutt, Estelle Brown, Portia Griffin, Kelly Jones, Myrna Smith, Ed Enoch, Ed Hill, Bidwell Owens, Lynn Taylor, Joe Guercio en alle andere orkestleden en medewerkers, dank jullie wel, voor de beste show ooit!