Ongerust! – tegen beter weten in?

Okee, het is weer eens zover: ik ben weer dodelijk ongerust. Blijkbaar is het een gevoel wat mij van tijd tot tijd bekruipt; meestal ten onrechte, moet ik zeggen. Maar of dat deze keer weer zo is weet ik op dit moment nog niet zeker. Laat ik eerst even uitleggen waar ik het over heb. 

Mijn dochter heeft 16 jaar geleden acute lymfatische leukemie gehad en is 8 jaar geleden genezen verklaard. Dat betekent dus dat zij net zoveel kans heeft als ieder ander om leukemie te krijgen. Mijn verstand weet dat, maar mijn hart kan er maar niet mee omgaan.

Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat als er 1 meisje van 18 op deze aardbodem rond loopt die gezond is, het mijn dochter is. Ze heeft in haar ‘ziekenhuis-periode’ geen enkele infectie naast de ALL opgelopen en daarna zijn de keren dat zij verkouden is geweest op 1 hand te tellen.

Behalve haar overgewicht, cadeautje van de vele maanden Prednisolon, is zij werkelijk zo gezond als een vis. Wanneer de helft van Nederland met griep op bed ligt, zit zij trouw op haar fiets met rode blozende wangen en gaat door weer en wind naar school. 

Ze eet nog steeds liever een appel dan patat, en is gek op alle soorten groentes. Over hygiëne hoef je haar ook niets meer te vertellen, want door al haar ervaring met ziekenhuizen, werkt ze er inmiddels in eentje. Maar nu dus even niet…..

Ze is al een week of drie niet in orde. Ze heeft veel hoofdpijn en is zowaar verkouden geworden en hoest veel. Een griepje, hoor ik iedereen denken. Een griepje, zeg ik tegen mijzelf. Zal wel griep zijn, zeggen we tegen elkaar. Maar, er is inmiddels bloed geprikt. De bezinking was te hoog. Hoe hoog dan? Want al ben ik dan geen laborante, door alle ervaring in het verleden hoeft niemand mij meer iets te vertellen over bloeduitslagen.

Inmiddels overnieuw geprikt: bezinking is nog niet in orde. Ik weet het, het kan van alles zijn. Maar, ze heeft ineens ook opgezette klieren in haar hals en onder haar oksel. Kan ik het helpen dat ik weer terug moet denken aan die enorme bult in de hals van mijn kleintje van nog geen 2 jaar? Operatief verwijderd, en meteen 9 maanden chemo en bestraling erachteraan. 

Sorry, dat ik terug moet denken en dus geen oog meer dicht doe. Maar, ik heb ‘ons’ 2 weken gegeven. Stel dat het namelijk wel een virus is dan zou het met 6 weken toch echt wel weg moeten zijn. Dus wacht ik het nog even af. Destijds hebben ze ons ruim een half jaar aan het lijntje gehouden, DAT laat ik niet nog een keer gebeuren.

Maar ik draaf weer door. Heel Nederland heeft toch griep op het moment? Ja.. heel Nederland heeft dat elk jaar… mijn dochter niet…… en doodsangst om je kind, is iets wat je nooit meer kwijt raakt!

Reageren? Gebruik de reactieknop bovenaan de pagina!

©Loes Raaphorst < 2005