Only the Strong survive…..
Tja, toen waren er nog maar vier…. en haal het niet in je hoofd om nu te zeggen dat vier er veel zijn. Wanneer je op een bepaald moment acht poezels tegelijk hebt gehad, dan zijn vier poezels echt niet veel meer.
Maar zoals Lex op precies het juiste moment fijntjes opmerkte dat ik best wel verdriet mag hebben om Scheff en ook nog om Jerry…. hebben de vier die er nu nog zijn wel recht op het beste van het beste: mijn aandacht en liefde!
Hardin en Glen waren weg voor we er erg in hadden en waren onmogelijk te redden geweest, maar voor Jerry en Scheff hebben we echt alles gedaan wat mogelijk was. Nu is het tijd om weer verder te gaan en moet ik het verdriet gaan loslaten.
Het is al een hele tijd geleden dat ik iets over mn poezels heb geschreven, dus even met terugwerkende kracht: Tutt is ook een paar keer bij de dierenarts geweest. Zij had twee bultjes in haar nek en hals. Om het zekere voor het onzekere te nemen heb ik die weg laten halen. Ik mocht bij de ingreep zijn en het is allemaal prima gegaan. Tutt heeft het prima gedaan en hoefde gelukkig geen kap om, omdat ze toch niet bij de hechtingen kon. Ik moet zeggen, ze deed het voorbeeldig. Ik was absoluut van plan om de hechtingen er zelf uit te halen, maar door alles wat er speelde was ik te nerveus om daar goed de tijd voor te nemen. Dus Tuttebol weer in de krat gezet en mee naar de dierenarts genomen. De wondjes zijn prima genezen en er groeit al weer gewoon haar op de plaats waar ze geopereerd is.
King controleert even waar Tutt vandaan komt!
King is ook aan de beurt geweest. Hij heeft al een flinke tijd last van zijn tandvlees en een paar jaar geleden zijn er ook al wat tanden en kiezen getrokken. De reden dat ik naar de dierenarts ging was echter iets anders: zijn vacht. King was altijd een prachtige kater met een heerlijke vacht. Dát is helaas verleden tijd en mijn vraag aan de dierenarts was dan ook: heb ik een kater met een Bad Hair Day… eh Year, of is er iets anders aan de hand.
Ze hebben een bloedonderzoek gedaan en urine nagekeken, maar konden niets vinden. De dierenarts vond echter wel dat King bepaald niet lekker uit zn giecheltje rook. Natuurlijk ruik je dat als baasje zelf ook wel, maar je went er ook wel aan. Ik had zelf niet in de gaten gehad dat het anders, of erger was geworden. De dierenarts vond het dus echt wel nodig om de rest van tanden en kiezen te trekken en zijn gebit te reinigen. Dus ook King moest onder narcose. Zijn hoektanden heeft hij nog wel, maar dat is dan ook alles. Nu maar hopen dat zijn vacht zich gaat herstellen.
Thuis verder warm worden! 
Tot op heden is dat nog niet het geval. Maar, we hebben dan ook heel wat meegemaakt in Huize Raaphorst en ook katten kunnen last van stress hebben. Zeker als het baasje zelf ook niet lekker in haar vel zit! Dus het is nu echt van het grootste belang dat er rust in de tent komt! Ik ben letterlijk terug naar de basis gegaan. Het natte voer is afgeschaft. Het dieetvoer wordt inmiddels gemixt met het oude vertrouwde voer en het voer staat ook weer op de oorspronkelijke plek.
De kattenbakken rol ik tegenwoordig extra vaak, want sinds het overlijden van Scheff is met name King aan de diarree. De ene dag gaat het beter dan de andere dag, maar normaal is het nog niet. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik een paar maanden geleden ook van kattengrit ben veranderd en dat was overduidelijk geen goed idee. Dus ook op dat gebied ga ik weer terug naar af!
Rust, reinheid en regelmaat… het is niet alleen voor babys belangrijk, maar ook zeer zeker voor een groep poezels. De groep heeft nu in korte tijd zo veel meegemaakt dat ook de dynamiek binnen de groep aan het veranderen is. Guercio, de jongste in leeftijd, voelt zich tegenwoordig echt het mannetje en probeert King van de troon te stoten. Zelfs Burton, die eigenlijk nooit belaagd wordt door welke andere poezel dan ook, moet het af en toe ontgelden. (Burton, te klein om een bedreiging te zijn, en te gemeen om aan te vallen)
Ik probeer zo goed mogelijk elke poezel apart quality aandacht te geven en de groep rustig te houden. Natuurlijk weet ik dat ik me niet moet bemoeien met een machtsgreep binnen de groep, maar als die machtsgreep twee meter boven de grond, bovenop de krabpaal plaats vindt, verplaats ik ze toch echt naar de grond hoor. Ik kan even niet nóg meer ongelukken verdragen!
Voorlopig hebben we dus 4 poezels: King, Burton, Tutt en Guercio. Als de rust hersteld is, hoop ik in de toekomst wel weer een kitten te mogen verwelkomen. Mijn voorliefde voor een hele grijze en hele zwarte Maine Coon is er nog steeds, maar voor nu knijp ik mijn handen dicht met dit kwartet! Bovendien zijn we flink failliet door alle kosten bij de dierenarts.
©Loes Raaphorst 02/2019