Overpeinzing

Heb je dat nou ook wel eens? Dat je je afvraagt waar het nou allemaal om draait in het leven? Wat is het? Is het de leeftijd, is het de tijd van het jaar? Of is het gewoon zo dat de één daar wat vaker bij stilstaat dan de ander? Zouden er ook mensen zijn die er helemaal niet bij stilstaan en die gewoon maar verder leven, dag in dag uit, zonder zich af te vragen: Waarom? Waarom doe ik dit? Is dit wat ik wil? Wat wil ik? Of voor de mensen die al alles lijken te hebben: Is dit alles? 

Want is het niet zo dat we druk bezig zijn datgene te vergaren wat we graag hebben willen en op het moment dat we het hebben, vragen we ons af wat we er eigenlijk mee moeten… Een diploma, een goeie baan, een zorgzame partner, een mooi huis, een lief kind… En nu? Wat is de volgende stap? We zijn nog lang niet oud! We hebben nog een heel leven voor ons! Wat gaan we doen? Nog een kind? Of gaan we uit elkaar? Ook weer eens wat anders! 

We houden namelijk niet van sleur, zeg! Oh, nee! We willen het leven proeven! We hebben nu alles dus we kunnen los! En vervolgens ga je zo op zoek naar jezelf dat je die andere persoon, die zo belangrijk voor je was, per ongeluk vergeet… Want je wilt vrij zijn! Je wilt genieten, want je bent teveel bezig geweest met vergaren van datgene waarvan je dacht dat het belangrijk was. En nu wil je iets anders en sta je open voor nieuwe impulsen. 

Uit elkaar groeien noemen ze dat… Omdat je relatie ineens niet belangrijk meer lijkt… Dat is zoals het is… Dat zit wel goed, denk je… Je wilt iets nieuws en je richt je vervolgens op datgene waarvan je denkt dat het gaver is. Maar het is niet gaver, het is niet eens gaaf, het is alleen maar anders… Het is alleen maar anders dan datgene wat je gewend bent… En je zet zoveel op het spel. En waarvoor? Voor een waanidee… want ook iets wat nieuw is, zal eens gewoon worden… 

Waarom moet je nou zo nodig op zoek gaan naar jezelf? Waarom ga je niet samen op zoek naar elkaar?

 

]]>

Bron: Email Elsa©Loes Raaphorst 11/2007