Poezels – januari 2020 – ziek en zeer en.. gezinsuitbreiding!
Eind Januari is er ineens paniek in huis. Het viel me op dat Myrna er niet lekker bij lag… ze was ook warm… vacht op standje oorlog en heel erg verkouden. Maar nog belangrijker, ze zwalkte met en op haar achterpoten. Ik heb haar meteen op de weegschaal gezet en ze was nog maar 3,8 kilo, terwijl ze vorige maand nog 4,8 woog! Ik ben niet zo’n ‘kattensjouwer’ en laat m’n katten meestal gewoon lekker doen wat ze zelf willen, dus vandaar dat ik deze kilo verschil niet had opgemerkt. Ze wilde niet eten, niet drinken en kwam ook niet aanrennen toen de kraan aanging. Ook haar cupje kattenmelk liet ze staan.
De dierenarts schrok ook overduidelijk toen zij haar zag. Er is toen meteen een echo gemaakt. Er zat vocht in de buikholte. Dat kán FIP betekeken, waar niets aan te doen is en waar katten altijd aan overlijden. De dierenarts heeft meteen een punctie in de buikholte gedaan en geprobeerd wat vocht te vangen met een naald. Het is tot 2 keer aan toe mislukt, maar bij de 3e poging had ze beet. Het was doorzichtige pus en (gelukkig) niet dradentrekkend geel, wat dus FIP zou hebben betekend.
Omdat ze toch al met de echo bezig was, heeft de arts ook de andere organen bekeken. Haar lever was vergroot, maar de rest leek okee. Een vergrote lever zou wel verklaren waarom ze dus zwalkte op haar poten, wat men ook wel de dronkenmansloop noemt. Tevens was haar oogwit wat gelig, wat dus ook met de lever te maken heeft. Myrna heeft nu pijnstilling die ook ontstekingremmend werkt, ze heeft een injectie tegen de misselijkheid gekregen en er is gestart met antibiotica.
Als het aanslaat, moet ze dit 3 weken blijven slikken. Ik ben me rot geschrokken! Toen ik ben de dierenarts binnen kwam zei ik meteen al.. ik ben doodsbang dat ik haar niet eens meer mee krijg…. maar ze heeft dus toch nog een kans, mits het zou aanslaan. Na advies van de fokker heb ik ook natvoer gekocht om Myrna aan het eten te krijgen en dat is gelukt! Ze heeft hier tenminste eindelijk weer wat eten binnen. Dat tongetje paste er zeker niet meer in.
Met Jerry heb ik wel wat ervaring opgedaan met chronische niesziekte, maar Myrna begon dus ook heel erg verkouden te worden. Nog meer dan anders! Logisch natuurlijk, haar afweer was minder geworden, dus speelt zo’n chronische aandoening meteen op. Op advies van de fokker (Petra, nogmaals, dank je wel, je bent echt mijn reddende Engel!) ben ik met Myrna gaan stomen. Dat zijn dan van die tips die je misschien best wel zelf kan verzinnen, maar ik was er zelf echt niet opgekomen! Stomen met een kat?! Hoe dan????
Nou, zo dus! Kat in het bakkie, pan met stomend water ervoor en handdoek eroverheen!
Myrna knapte na een paar dagen antibiotica gelukkig weer lekker op. Ze is weer begonnen met eten en het hoesten wordt ook minder.
Maar…. toen begonnen Charlie en James! James zelfs zo erg dat hij ineens hele hoge koorts kreeg en ik ook voor hem dus antibiotica heb gekregen.
Dus nu had ik ineens 3 katten die snotverkouden waren én aan het hoesten waren. Dat hebben we dus als volgt opgelost….
Twee bakken tegenover elkaar en pannetje in het midden.
De bakken staan normaal gesproken altijd in mijn slaapkamer en
worden (zonder deurtjes) graag gebruikt om in te slapen.
Dus, geen van mijn katten heeft problemen met liggen in een transportmand: ze zijn het gewend.
Burton is ook wel een beetje verkouden geweest, maar dat zette gelukkig niet door!
Tutt en Guercio hebben werkelijk nergens last van gehad, gelukkig!
Myrna kijkt ook weer wat beter uit haar oogjes!
En toen… toen kwamen we in een stroomversnelling terecht!
Mijn fokker, Cattery van de Dinkelweide, had een poes die al een paar miskramen had gehad. Petra wilde met deze poes dus niet meer fokken. Het is gewoon té zielig om dat een poes telkens aan te doen. Het probleem zat echter in het feit dat een ándere poes net bevallen was. Het hele huis daar staat dus bol van de katten en kitten hormonen. Dit is helemaal niet goed voor een poes die net weer een miskraam gehad heeft, dus Petra wilde haar herplaatsen. Maar tussen willen en doen zit ook bij een fokker nog een stukje gevoel en ze wilde háár fokpoes dus niet zomaar aan iemand kwijt. Toen ik dus opperde dat wij haar misschien wel op konden vangen, bedacht Petra zich geen ogenblik en zei meteen, kom haar maar halen!
Ik wist niet wat ik hoorde en het enige wat ik dus kon doen, was het gewoon aan Lex vragen! Die schat zei JA! Vraag me niet hoe en waarom hij dit zei, want ik had het eerlijk niet meer verwacht… maar wat kan mij dat schelen, ze mag dus komen!! En het werd nog beter: Petra is haar gewoon komen brengen!!!!!!!!! Echt waar, er bestaan dus nog wél lieve mensen die wat voor een ander overhebben! Ik ben haar zo dankbaar! Gewoon met een ziek kind in de auto stappen en 200 km rijden (400, want ze wilde ook weer terug) om een poes te brengen! Eivin mocht dus mee en we zijn vriendjes geworden!
Kijk die banjers van mij eens stiekem om het hoekje gluren?!
En kijk eens hoe lief Eivn helpt om de box open te maken?!
Hoppa en wég is ze!
Mijn poezels hadden niet zo veel oog voor haar… ze waren ernstig onder de indruk van Tippie, het hondje!
James werd een keer zo groot en ik heb nu ook gehoord dat hij kan brommen!
Wat een held he? Zich verschuilen achter een stoel 🙂
Helaas moest Petra snel weer terug. Haar dochter moest uit school gehaald worden! Toen het weer helemaal rustig in huis is ben ik op zoek gegaan naar mijn nieuwe dame! Ze is dus 3 jaar en haar naam was Daisy…. Ik zal het met Petra altijd over Daisy blijven hebben, net zoals Myrna dus voor haar nog steeds Whitney heet, maar wij hebben een andere naam voor haar. Een nieuw huis, een nieuw baasje, een nieuw leven.. dus een nieuwe naam.
Welkom Millie! Je bent vernoemd naar Millie Kirkham, één van Elvis achtergrond zangeressen, waar hij heel erg dol op was!
©Loes Raaphorst 02/2020