Praktijk – van jezelf houden….en jezelf accepteren.
Het eerste kwartaal van de Reiki Regenboog zit erop en we mogen niet klagen. Heel in het begin heb ik met iemand een gesprek gehad over het al dan niet slagen van mijn praktijk. Ik kreeg toen een heel wijs antwoord:
“Wat is een succes Loes? Als jij er al eentje hebt kunnen helpen met jouw Reiki is dat al een succes op zich en succes hangt niet af van de grootte of de hoeveelheid, maar hoe je voor anderen klaarstaat en hoe je dit doet en……. dat doe jij heel goed”.
Vandaar dat ik nu naar waarheid kan zeggen dat het goed gaat met de Reiki Regenboog. Er zijn inmiddels al aardig wat klantjes geweest, waarvan een aantal op een regelmatige basis. Men komt dus ’terug’ voor een vervolgbehandeling. In mijn verleden in de directe verkoop heb ik geleerd dat het helemaal niet zo moeilijk is klanten te krijgen, maar dat juist klanten te houden veel lastiger is.
Mensen zijn heel bevattelijk voor ‘reclame’ en lang niet meer zo loyaal als dertig jaar geleden, toen de plaatselijke groenteboer het nog prima vol kon houden, naast de opkomende supermarkten. Persoonlijke service stond vroeger hoger in het vaandel dan tegenwoordig, alhoewel het wel lijkt alsof het tij aan het keren is. Gelukkig maar, want echt persoonlijke aandacht is alleen maar te leveren als mensen terug willen komen.
Is het dan de bedoeling dat iemand tot in lengte van dagen ‘onder behandeling’ blijft? Nee, natuurlijk niet. Als de klachten of de spanningen verdwenen zijn, én men zelf in staat is zich op een goede manier te ontspannen, is daar geen noodzaak meer voor. Mond op mond reclame is dan wel zo prettig natuurlijk 😉
Toch vallen er mij na dit eerste kwartaal een aantal dingen op. Veel mensen hebben er toch moeite mee om zichzelf volledig te accepteren zoals zij zijn, en dus van zichzelf te houden! Maar hoe kun je nu van een ander houden, als je jezelf niet eens aardig vindt? Houd je ook alleen maar van die ander, als die volkomen perfect is? Accepteer je van een ander ook geen onvolkomenheden? Nee toch?
Waarom maken wij het onszelf dan soms zo vreselijk moeilijk? Waarom maken wij onszelf zoveel verwijten? Regelmatig hoor ik: ja, maar zo bén ik helemaal niet. Men heeft misschien onaardig gereageerd en voelt zich daar vreselijk schuldig over, waardoor de spanning in een lichaam alleen maar meer oploopt en men dus doodmoe wordt van zichzelf. We zijn allemaal maar mensen en het zou wel heel erg vreemd zijn als wij geen van allen geen ‘mindere’ kanten zouden hebben.
Kijk eens naar jezelf in de spiegel en zeg hardop: ik houd van jou! Ik vind jou een hartstikke lief mens! Het lijkt misschien heel makkelijk, maar ga het maar eens uitproberen. Zonder blikken of blozen, het hardop zeggen, en niet vals spelen, het ook echt menen!!! Als een kind iets vervelends doet, houden we dan meteen niet meer van hem of haar? Als je partner een slechte bui heeft, ga je dan meteen bij hem weg?
We accepteren de fouten van anderen om ons heen vaak heel gemakkelijk, maar de dingen die wij van onszelf niet leuk vinden, proberen we weg te stoppen. Je kunt je alleen maar een heel mens voelen als je ALLE stukjes van jou accepteert! Ook die onredelijke buien. Ook dat lichaam wat niet ‘mooi’ is. We hoeven niet perfect te zijn. We mogen wel onszelf zijn en daarvan genieten!
©Loes Raaphorst < 2005