Psychologische Betekenis Van de Trap vallen – volgens Christiane Beerlandt 

Jij bent te veel als een pauw; jij vergewist je ervan of je verenkleed wel mooi zit, maar in deze fierheid ontgaan jou een hele hoop dingen. Het lijkt er wel op of jij niet echt door hebt wat er in de wereld rondom jou gebeurt. Verwonderd kijk jij om je heen. Dan weer leg jij je fiere verenkleed af om acrobatische toeren of een show, vertoning ten beste te geven. Jij doet wat je voelt te moeten doen, zonder zelfs de reactie van de anderen af te wachten; het interesseert je buitengewoon weinig of de anderen daar zijn of niet zijn. Je vindt het nu eenmaal evident dat je een mooi en getalenteerd persoon bent en niemand hoeft dit in vraag te stellen, je bent er gewoonweg zeker van.

 

Toch heb je niet door dat je in een strak gewoonte-stramien zit dat in feite geen ruimte meer laat voor wérkelijke Originele schepping. Je volgt naar gewoonte, je volgt een bepaald patroon en toont steeds weer dezelfde kunstjes. Het is allemaal een Koud kunstje geworden voor jou… maar jij bent er met je Hart niet echt meer bij betrokken! Een koele vertoning is niet echt mooi… maar zielloos! Wat is een mens zonder warmte, zonder liefde: hij is niet werkelijk in leven. Je hebt als het ware te gevoelloos in het leven gestaan, je hart ontkend. Nu blaast jouw diepste Zelfkern de boel op als met dynamiet. Kilte zal mogen wegvloeien, het ijs in jou zal mogen smelten, elke onaardse robotachtige houding wordt opgeheven. Je zal nu naar ‘emoties’ mogen kijken en vooral de emotie van het warme gevoel, van het warm kloppende levenshart. Elke onverschilligheid en routine wordt nu in vraag gesteld. Ontdooi en kom tot wérkelijk leven! Hou op met het afgrijselijk op de vlakte van het leven te blijven balanceren, als ware het leven slechts een kortstondig circus waarbinnen iedereen zijn rol moet spelen. Jij kan niet langer op dezelfde band verder lopen. Jij moet Afstappen! Een nieuw spoor wordt gevraagd… Een vraag om de kille mantel des doods op definitieve wijze van je Schouders te gooien… want dat weegt Zwaar. Jij moet geen rol opvoeren, slechts aan de oppervlakte van je Zijn vertoevend…: breng jezelf waarachtig tot Leven! Voel toch je hart kloppen, voel het levensbloed in je aderen stromen en ontdooi… treed uit het ijstijdperk, ontwikkel de liefde in de volste zin van het woord… Het is de liefde en de belangstelling voor het leven en de levende wezens die alles licht en blij maakt, het is de kracht van innerlijke liefde die wonderen doet, die wonden geneest en kinderen de weg toont naar het ware leven! Zo, help nu het kind in jezelf… en toon ook de mensenkinderen rondom jou de weg naar het leven! Jij bent nu een écht levend warm-aanwezig, edelmoedig, belangstellend, liefdevol wezen. Jij doet niets ‘zomaar’, maar leeft nu werkelijk bezield met een innig warm, vreugdevol gemoed! 

De Signalenboeken

 

Bron Het Signalenboek ©Loes Raaphorst 05/2006