Psychologische Oorsprong Burnout – – volgens Christiane Beerlandt
Je zou zo ver ‘doorbuigen’ dat je kniegewricht ervan zou knarsen. Buig jij zodanig ver door in het leven zodat jij je tot ‘niets’ zou brengen? Je doet jezelf pijn; je bent hard voor jezelf. Een ingehouden weerstand. En blijven volhouden, hoeveel stokslagen je ook zou krijgen, hoeveel signalen ook. Jij begeeft niet, jij houdt koppig vol, ondanks je pijn. Een achterhouden en inhouden van energieën, van informatie, van dingen die je beter wél zou zeggen, meedelen, uiten tov je omgeving. Maar jij duikt in elkaar en doet jezelf pijn, in plaats van ermee op te houden jezelf zo te kastijden. Jij houdt alles in, jij slikt veel, je slikt alles binnen en je weigert soms waarheidswoorden naar buiten te brengen. Waarom jezelf zo martelen? Waarom zwijgen daar waar jij voelt te moeten spreken? Verkoop jij je ziel, je gezondheid, om je zoveel mogelijk te kunnen ‘vullen’ met dingen buiten jezelf? Om niet echt jezelf te moeten worden: bang ‘niets’ te zijn buiten dit werk, of buiten het je vullen met anderen, met dingen, met mensen, met arbeid? Als het ware in een zwart gat te vallen? Een soort van koppigheid, weerstand om los te laten, ook al lijd je eronder: ik wil en zal niet stoppen! Jij zal en jij wil volhouden totdat je erbij bezwijkt. Een Verraad ten opzicht van je zelf, van je hartje, niet alleen uit angst anders in een zwart gat te vallen, maar omdat jij de eigenlijke waarden van jezelf nog niet erkent en mogelijk vulling zoekt in een werk, in geld-verdienen, in erkenning via je taak, enz. maar mogelijk ook koste wat kost ‘volhouden’ om anderen niet ontrouw te zijn, om anderen te sparen, te helpen (zo denk je)..
Weet dan dat het leven je eerst en vooral vraagt om de waarde van jezelf diep inwaarts te zoeken, om je niet vast te klampen, je niet langer te ‘vullen’ met dingen die jouw leven een soort van ‘zin en waarden’ zouden moeten geven. Dit kan niet: de échte waarde gaan zoeken, diep in jezelf en loslaten waar dit moet, ‘neen’ zeggen waar dit moet, stoppen waar je het voelt, een TROUW-zijn aan jezelf hierbij! Geen koppige volharding meer! Eerst en vooral jezelf beminnen, dán pas kan je goed doen voor een ander. Goeddoen voor anderen ten koste van jezelf: dit kan het leven niet langer toestaan.
Jij slikt en jij houdt je hooft naar achteren; je haalt binnen, jij staat toe, als een zich niet-transformerende slang. Jij kan veel aan, maar de maat is nu vol. Weiger niet om op te staan als mens en je energieën naar buiten uit te galmen, eerlijk te spreken: in woorden, daden en gevoelens jezelf te zijn, je te extoriseren. Hou je niet langer in. Slik niet langer meer, maar stuw krachten buitenwaarts, vul je niet langer met dingen, werk, mensen, maar sta recht als IK. Rijs op, als mens, en transformeer. Word wie je echt bent en sta op uit je oude stadium van nog niet echt jezelf willen/durven zijn. Jij als jij jouw plaats voluit innemen; laat jezelf niet vullen met dingen, energieën, mensen van buiten jezelf. Recht die skeletbouw in je wezen. Bouw op die oerdegelijke structuur van je wezen en sta flink recht, buig niet langer door… Vul je niet langer met dingen van buiten jezelf, maar breng nu jezelf in vervulling; besef jouw volheid, je kracht en leef naar eerlijkheid met je kerninhoud. Of ligt dit jou nu juist zo moeilijk: je gaan ‘invullen’ alleen maar ‘met jezelf’? Een onbewuste weigering om jezelf écht te laten geboren worden als mens?
Doe jezelf niet langer pijn. Richt je krachten nu buitenwaarts, kom met al die energieën naar buiten in gevende zin, aan jezelf, aan de anderen, zonder jezelf nog langer toe te trekken, in te krimpen, je mond te openen als de muil van de slang waar alles in mag verdwijnen. Transformeer! Haal niet meer binnen, martel jezelf niet langer, hou ermee op je koppig te vullen met werkpatronen en bepaalde zaken/mensen. Slok niet meer binnen. Spuug het als het ware allemaal een keer uit en word zuiver JEZELF. Sta op en ga door als IK, niet meer als iemand die meent voortdurend te moeten plooien, buigen, mee kronkelen met een systeem: sta recht, op eigen voeten, en maak nu jezelf waar, los van iets of iemand buiten jezelf.
Stel NIETS boven HET LEVEN zelf en dan zal het goed met je gaan, dán is het Leven met jou. Stel ook het financiële, noch de prestatie, noch eer boven het leven; wanneer jij leeft, trouw naar jezelf toe, zal het leven je op elk moment geven wat jij nodig hebt. Eérst loslaten, éérst voor jezelf opkomen en jezelf naar eerlijkheid geboren laten worden. Leven! Dán komt het nieuwe op je weg. Vertrouw hierop! Grijp je leven kordaat beet, neem maatregelen en laat los, tracht je niet langer te buigen en te plooien in alle mogelijke richtingen om het toch nog maar allemaal te kunnen slikken. Slik niets meer nu. JIJ bepaalt jouw leven: richt het anders in. Kom in LIEFDE tot jezelf, vergiftig jezelf niet langer door zoveel tot je te nemen dat jij NIET bent. Ontdek je ware zelf, ontdoe je van ballast en geeft jezelf alle ruimte voor een écht bestaan. Kap met bepaalde zaken waar nodig.
Kruip niet, buig niet, vul je niet, forceer je niet. Kom in alle eerlijkheid thuis bij jouw levende Zelf en doe wat je hierbij voelt te moeten doen en laten. Leef niet naar de overtuiging dat het leven een lijdensweg is, een calvarieberg waarin jij MOET volhouden, stop ermee jezelf dit wijs te maken en breng veranderingen aan. Breek die hardheid jegens jezelf. Niets Boven het leven zelf stellen! Zorg voed voor jezelf; niemand zal dit in jouw plaats doen. Of ben je bang op zoek te gaan naar jezelf, los van je werk? Vertrouw, laat los en stel je open zodat alle inhoudelijke, nog ongekende schatten/ talenten/ mogelijkheden uit jezelf zich kenbaar kunnen maken!
De sleutel tot zelf-bevrijding
Christiane Beerlandt
Bron De Sleutel tot Zelf-Bevrijding©Loes Raaphorst 02/2006