Reactie van Haike – Scheiding – bestaat dat ook tussen vrienden?

Scheiden is nooit leuk, en daar ben ik inmiddels ook achter. Ongeveer 3,5 jaar geleden was ik plotseling zwanger van mijn toenmalige vriend (ik was aan de pil). Op dat moment hadden we al 3,5 jaar een relatie. Ik zat op school, maar was er zeker van dat ik met hem oud wilde worden. Ik ben gestopt met school, toen ik 5,5 maanden zwanger was zijn we getrouwd, en toen ik 8 maanden zwanger was kregen we eindelijk een huis. Mijn zoontje is geboren. 

Ik was toentertijd al minder gelukkig. Ik ben na 1,5 jaar toch weer begonnen met studeren omdat ik niet gelukkig was met mijn werk, en ik meer wilde. In dat jaar wat daarop volgde is ontzettend veel gebeurd. Onze beste vriend is in januari overleden aan kanker, in februari heb ik een overstap gemaakt van MBO naar HBO. In juni dat jaar is de vader van een andere goed vriend ook plotseling overleden aan kanker. In september is mijn peetoom plotseling overleden. 

Het is voor ons beiden een heel zwaar jaar geweest, en we hadden het ook zeker niet ruim met het geld. Maar doordat we allebei anders omgingen met deze situaties zijn we veranderd. Onze relatie liep helemaal niet lekker meer. Allebei hebben we er veel aan geprobeerd om het weer te veranderen, maar het lukte niet echt. In Maart dit jaar heb ik besloten dat ik wilde scheiden. Ik wilde weer gelukkig worden, ik koos voor mezelf. 

Nu kun je je waarschijnlijk wel voorstellen dat dat voor mijn (ex)man als een donderslag bij heldere hemel op hem neerkwam. En zo ook bij mijn omgeving. We hebben ontzettend veel gepraat, gepraat en gepraat. Maar het was voor mij echt over. Ik voelde nog wel vriendschap voor hem, maar geen liefde meer. Nu is het ook zo dat heel veel mensen dit mij kwalijk namen (en nog steeds nemen), waaronder ook mijn ouders. Eerst had ik een zeer goed contact met hun, maar dat is nu helemaal omgedraaid. 

Maar goed, eind juli dit jaar heb ik eindelijk mijn eigen woning kunnen betrekken. Al die tijd daarvoor heb ik dus nog samen met mijn ex man in 1 huis gewoond. Ik kon niet bij mijn ouders terecht, maar ook niet bij vrienden, omdat ze geen partij wilden kiezen, of het juist hadden gedaan. Het is een ontzettend zware tijd voor ons allebei geweest, maar ik kan niet ontkennen dat ik nu blij ben met de situatie. 

Oke, ik woon ver van al mijn vrienden af, en oke, ik zie mijn zoontje maar 2x per week. Maar hier heb ik voor gekozen. Omdat mijn zoontje het belangrijkste is in mijn leven, en ik ook wil dat hij gelukkig is. Natuurlijk is het dan makkelijk om te zeggen dat je dan beter niet had kunnen scheiden. Maar is het voor een kind fijn dat als hij weet dat zijn ouders niet van elkaar houden? Krijgt hij dan ook niet een scheef beeld van de samenleving? Je moet er zelf voor zorgen dat je gelukkig wordt. Dat staat als eerste voorop, en daarna komen de andere pas. 

Ik heb er voor gekozen (na overleg natuurlijk) dat mijn zoontje bij mijn (ex)man blijft wonen. En dat had meerdere redenen. Hij is in zijn eigen omgeving, de oppas zit daar, maar ook omdat ik mijn (ex)man niet alles wilde afnemen. Hij is er nu ook aan het onderdoor gaan, maar ik ben er zoveel mogelijk voor hem. Hij zal het zelf moeten doen, maar hij kan wel hulp gebruiken. 

Natuurlijk baal ik wel eens van de hele situatie. Ik heb nu bijna geen geld meer om rond te komen, ik betaal alles zelf, waaronder ook mijn schoolgeld. En ik baal er zeker van dat ik het niet ruimer heb, dat ik mijn zoontje maar zo weinig kan zien, dat ik veel vrienden ben verloren. Maar ik heb het gedaan om maar 1 ding te bereiken, en dat is gelukkig worden. En als mensen om mijn heen partij kiezen voor mijn (ex)man, moeten ze dat vooral doen, ik kom er wel op mijn eigen manier. Ik neem het ze niet kwalijk, ik begrijp het zelfs (al zal ik niet ontkennen dat het steekt). Maar het is altijd beter als door rommelen in een relatie waar je allebei niet gelukkig bent. 

Haike

©Loes Raaphorst 09/2005