Reactie van Maria – De Boze Stiefmoeder
Tja, moeilijk om het te schrijven, maar ik ga het toch proberen. Wij, mijn zusje en ik, hadden een boze stiefmoeder!!! In 1959 is onze moeder na een lang ziek bed overleden; ik was 12 en mijn zusje 10 jaar. Ik kan jullie vertellen, dat het verlies van een ouder een drama is voor een kind, zelfs nu nog!
In de tussen tijd van de ziekte waren we veel bij Oma en Opa en moesten we ook naar een andere school. Maar na korte tijd kregen wij een tante in huis wonen; voor het huishouden vertelde mijn vader. Wij hoorden dat die tante ook een meisje had, maar eerst bij een ander woonde, maar later bij ons zou komen.
Er kwamen ook mensen praten met Vader en Tante.
Uiteindelijk kwam het zusje, want in de tussentijd waren vader en tante getrouwd. Ik kan jullie met geen pen beschrijven wat er allemaal is gebeurd. ijn zusje heeft het haar hele leven niet kunnen verwerken en is er erg labiel door geworden. Altijd gebeurde het… als mijn vader niet thuis was. Wij kregen geen eten, werden opgesloten en hadden geen schoenen.
Uiteindelijk hebben onze grootouders via de kinderbescherming ons bij hun gekregen, waar een ongetrouwde oom, op zee, hun steunde met geld voor ons. Jaren heeft mijn oma een zak bewaard met ondergoed dat wij aan hadden toen wij bij hun kwamen. Ook het kinderbijslag is nooit afgedragen aan de toen verzorgende, opa en oma. Haar reden om zo te doen, tegen 2 onschuldige meisjes is niet te verklaren. Want zoals jullie weten, durfden wij dat niet in de jaren 60.
Wij hebben alleen contact gehad, toen mijn vader op zijn sterfbed lag, bij hun thuis. Mijn zusje en ik hebben het hem nooit kwalijk genomen dat hij niet opkwam voor ons. Hij zat ook in een hele moeilijke positie, want in de tussentijd waren er ook 2 kinderen van hun samen. Ook daar hebben we nooit geen contact mee gehad. En ook nooit gewild…
Door dit gebeuren hebben wij tweeën geen hechting.
Ook hebben mijn zusje en ik al 5 jaar geen contact. Zo kan een boze stiefmoeder je leven beïnvloeden, tot zelfs op latere leeftijd. Het woord, stief…(moeder) wil er bij mij ook niet uit komen. In mijn gedachten is ze een stief-draak.. in zijn ergste soort.! Waar we nog steeds dankbaar voor moeten zijn, zijn onze, overleden, Oma en Opa, en hun zoon, onze Oom..
Maria
©Loes Raaphorst 09/2005