Reactie van Morgana – De Boze Stiefmoeder
Tja.. wat zal ik schrijven denk ik nu, maar goed laat ik maar eens beginnen. Zo een 12 jaar geleden kreeg ik verkering met een jongen uit België. Na een tijdje gingen we samen wonen. Ik wist dat hij een kind had, een zoontje van 4 jaar. Hij woonde de ene keer bij zijn moeder dan weer bij een oma of bij een tante. Dat jongetje had dus helemaal geen stabiliteit in het leven.
Tot op een gegeven moment de oom van het jongetje bij mij aan de deur stond samen met het kind. Of hij een weekje mocht logeren. Dat weekje werd uiteindelijk10 jaar. Het was heel erg moeilijk voor mij. Ik had ook al een kind uit een vorige relatie maar mijn zoontje woonde niet bij mij omdat ik toen te jong was om de opvoeding aan te kunnen. Maar goed ik heb echt mijn uiterste best gedaan voor het zoontje van mijn vriend. In het begin ging het wel ook al vroeg hij veel aandacht, maar het was een jong mannetje dat in zijn korte leventje al heel veel mee had gemaakt.
Uiteindelijk trouwden mijn vriend en ik. En we kregen er samen nog een kindje bij. Weer een jongetje. De kroon op ons huwelijk zou je zo zeggen, maar nee hoor, het werd alleen maar erger. Mijn man liet zijn oudste zoon helemaal links liggen en gaf mijn oudste en ons kleintje de volledige aandacht. Iedere keer moest ik alles maar op lossen en aandacht aan het ventje geven. Dat deed ik ook wel, maar ik vond het moeilijk. Ik hield ook erg veel van hem maar toch anders dan van mijn eigen kinderen.
Uiteindelijk bleek de zoon van mijn man een zware hechting stoornis te hebben en zijn gedrag was vreselijk. Hij sloopte alles en als hij zijn zin niet kreeg speelde hij mij tegen mijn ex man uit en zei dan ook nog dat hij van zijn eigen mama alles kreeg. Dit was zo moeilijk! Hij begon te liegen en te stelen en uiteindelijk heeft mijn man hem in een internaat geplaatst, omdat ons hele gezin er op den duur onder leed.
Hij was inmiddels 12 jaar toen hij naar het internaat ging. Ik heb nog goed mijn best gedaan op een sociale vaardigheidscursus die we op het internaat gevolgd hebben, om beter om te gaan met probleem kinderen, terwijl mijn man er altijd maar apathisch bij hing. Op een gegeven moment trok ik het echt niet meer en besloot te gaan scheiden. Niet alleen voor het jongetje, maar ik had alleen maar jaren van stress.
Uiteindelijk zijn we ook gescheiden en ik heb alles maar ook alles in mijn schoenen geschoven gekregen. Dus ja ik was dus echt DE BOZE STIEFMOEDER maar dan niet in de ogen van het kind, maar in de ogen van mijn ex man. De jongen is nu 17 jaar en woont in een tehuis voor daklozen want zijn vader wilt hem niet meer hebben. Ik vind dit zo een triest verhaal en nog voel ik me schuldig.
Morgana
Reacties op deze bijdrage zijn welkom en kunnen op verzoek doorgestuurd worden naar Morgana, of online geplaatst worden. Gebruik de reactieknop bovenaan de pagina.