Reactie van Nathalie – Moeder zonder Kinderen
Hoi Loesje,
Klinkt misschien raar maar ik was blij om eens een verhaal van een lotgenoot te lezen. Ook ik heb mijn kinderen achter gelaten omdat mijn relatie niet meer was wat het was en ik niet meer verder kon. Ook ik maakte de keuze om ze in hun vertrouwde omgeving achter te laten ipv ze mee te slepen naar iets nieuws.
Gelukkig zie ik mijn kinderen 3 dagen per week en alle vakanties en hebben mijn ex en ik heel erg goed contact. Maar de pijn die je voor je kiezen krijgt wens ik geen 1 ouder toe. Ook vanuit de maatschappij ben ik helemaal afgebrand want wat voor moeder ben je nou als je je kinderen achter laat? Niemand zag dat ik op dat moment de juiste keuze maakte juist voor mijn kinderen. Dus op steun heb ik ook niet kunnen rekenen van niemand niet eigenlijk.
Inmiddels leef ik al anderhalf jaar in deze situatie en moet ik zeggen langzaam aan went het. Het maakt de pijn en het verdriet er niet minder op, en ik leef uit naar elke woensdag en elk weekend tot ik die blije snuitjes weer zie en de dagen daar tussen in , tja die overleef je door je proberen bezig te houden met andere dingen.
Ik vind het in ieder geval fijn dat ik hier jouw verhaal tegen kwam, dat geeft weer een stukje moed dat ik in ieder geval niet de enigste ben die deze moeilijke beslissing heeft gemaakt en die de zelfde pijn draagt en voelt. Sterkte hier voor alle ouders die dit meemaken en dit lezen. Mocht iemand reageren of contact willen , sta ik daar altijd voor open.
Liefs en sterkte,
Nathalie
Bron Email ©Loes Raaphorst 03/2006