Reactie van een Vader – Moeder zonder Kinderen
Na een aantal hele nare reacties, die ik jullie verder zal besparen, kreeg ik eindelijk een reactie van een vader zonder kinderen. De reactie die ik van mijn eigen sekse verwacht had, kreeg ik uiteindelijk uit een onverwachte hoek…
Hoi,
Hier is een pap die zich voor kan stellen dat het voor een moeder nog VEEL moeilijker is zonder haar kinderen. Ook nog eens doordat het veel minder maatschappelijk aanvaard is, dus de maatschappelijke veroordelingen krijg je als moeder ook nog eens keihard voor je kiezen. Een moeder die haar kinderen verlaat is in de ogen van de meesten (niet nadenkenden) een ontaarde moeder. Dat zo iemand eigenlijk kapot gaat van ellende en vaak tegen de muren omhoog zou kunnen vliegen is dan haar eigen schuld. Dan ben ik als vader nog in de gelukkige situatie dat ik minimaal 2 keer per week mijn kinderen zie. Drie dagen zonder hen trek ik juist maar als het daar over heen gaat dan kan men mij beter niet te veel lastig vallen. Ik zou het graag anders zien, een soort co-ouderschap. Maar als toevallig de vader altijd het leeuwendeel van het inkomen heeft binnengebracht en hij zijn gezin nog steeds heel goed wil blijven verzorgen dan heeft hij daarom niet de mogelijkheid om minder te gaan werken zodat hij co-ouder kan zijn. Kun jij niet de moeder zijn die je zou willen zijn puur omdat je huidige
situatie qua wonen en inkomen of iets dergelijks dat niet toe laat, of is het een keuze van de kinderen om bij de vader te blijven wonen waarbij je je maar hebt neergelegd ? Dat lijkt me als moeder echt een ramp want gevoelsmatig kom je dan toch veel te kort en moet je je voelen of je hen danig in de steek laat.
Voor nu even groetjes, P.
Hoi P,
Eigenlijk wil ik je wel nog iets vragen. Juist omdat er zoveel mensen negatief reageren, zou ik je willen vragen of je het goed vindt dat ik jouw mail als reactie bij mijn artikel zet, zodat men ook kan lezen dat er wel mensen bestaan die het begrijpen!
Groetjes, L.
Hoi,
Zet die mail er maar gerust bij hoor want die sufferds die zo maar oordelen en dan ook nog vaak bij een echtscheiding de “specialist” uithangen daar ken ik er genoeg van. Gelukkig dat ik in de positie ben om daar zonder meer schijt aan te hebben en dat helpt want dan durven ze de confrontatie openlijk niet aan. Er zijn er maar weinigen die voor de lol gaan scheiden en dan ook nog eens blij zijn dat ze van hun kinderen af zijn. Er zijn er wel die kinderalimentatie betalen in zo een geval niet als grootste hobby zien en er onderuit willen komen ten koste van hun kinderen. Die “help” ik dan graag zich te herinneren dat dat een beetje ongepast is. Als dat niet goedschiks gaat dan maar wat harder. Zoals een aantal mensen jou niet zullen mogen, zullen een aantal gescheiden vaders mij niet meer mogen maar dan puur omdat ze het materieel niet zo makkelijk hebben gekregen als ze gedacht hadden. Hun ex-vrouwen zijn dan wel blijer met mij dan de ex-mannen.
Groeten P.
* P, dank je wel voor deze reactie, en voor het delen van jouw gevoelens. Ik hoop dat jij jouw kinderen altijd zult blijven zien; je hebt volgens mij in ieder geval de juiste instelling*
Reacties op deze bijdrage zijn welkom en kunnen op verzoek doorgestuurd worden naar P, of online geplaatst worden. Gebruik de reactieknop bovenaan de pagina.