Reiki III Inwijding – de weg naar het masterschap 

Afgelopen zaterdag was het dan zover: mijn Reiki III cursus, de laatste inwijding, diende zich aan. Een klein jaar geleden was het al afgesproken; samen met twee cursisten van Reiki II, hadden wij deze datum al geprikt, en besloten ook deze stap samen te nemen. Maar oh jee, wat heb ik lopen twijfelen. Tot op het allerlaatste moment bleef ik mijzelf afvragen of dit voor mij wel de juiste weg is, of ik wel geschikt ben en of ik er wel aan toe ben.

De uitnodiging had ik al ontvangen; de inkopen waren al gedaan, de routebeschrijving uit mijn hoofd geleerd, zelfs mijn tas al ingepakt, kortom alles had ik al geregeld voor de ‘grote’ dag en nóg bleef ik twijfelen. Tot op het laatste moment heb ik heen en weer gemaild met mijn Reiki master. Ook mijn Reiki-mail-vriendin heb ik om advies gevraagd en ten einde raad heb ik zelfs de tarotkaarten gelegd 😉 Wat kan een mens zichzelf toch onzeker maken! 

Onbewust heeft mijn man mij duidelijk gemaakt dat ik het gewoon moest gaan doen. Ondanks dat hij niets van Reiki wil weten, was hij oprecht verontwaardigd toen ik onzeker opperde ‘of ik het niet beter af kon zeggen’. Er is niemand ter wereld die mij beter kent dan hij  en ondanks zijn eigen antipathie tegen alles wat niet te verklaren is, maakte hij mij duidelijk dat hij achter mij staat, met alles, wat ik ook beslis. Hij heeft mij laten zien dat ieder mens het recht heeft zijn eigen gevoel te volgen en zijn dromen waar te maken! 

Toen ik jaren geleden voor het eerst kennis maakte met Reiki, was de opleiding tot Reiki master onbetaalbaar. Zelfs Reiki I en II waren toen voor mij te duur. Gelukkig zijn er in de jaren ook Reiki Masters gekomen die 10.000 euro voor iets wat iedereen kan leren, te veel geld vinden, dus kan ik wel zeggen dat er afgelopen zaterdag inderdaad een droom uit is gekomen, die ik al heel lang koesterde. Reiki is een heel waardevol cadeau. Een cadeau aan jezelf! 

Mijn Reiki Master legt het als volgt uit. De mensheid is verdeeld in twee soorten mensen: gevers en ontvangers. De ontvangers van deze wereld zullen zich niet snel opgeven voor een Reiki-cursus: zij ontvangen liever. Over het algemeen zijn mensen die Reiki wel willen leren, gevers. Het zijn mensen die heel graag anderen willen helpen; Reiki leert hen dat ook zij mogen ontvangen! Reiki I is daarom ook het ultieme cadeautje voor jezelf, een levensles. Pas als je dat goed begrepen hebt, kun je de stap maken naar Reiki II; maar dan moet je wel oppassen voor de valkuil, niet alleen maar met die ander bezig te zijn. Pas als je dat geleerd hebt, kun je verder met III, anderen ook Reiki leren en inwijden, maar ook dan moet je boven alles goed voor jezelf zorgen, want alleen als je heel goed voor jezelf kunt zorgen/zorgt, ben je in staat ook voor anderen te zorgen, omdat je weet dat je jezelf nooit mag vergeten of achterstellen. 

Ineens komt er dan toch het moment dat je toch weer wilt ‘geven’. Je wilt niet alleen meer andere mensen behandelen met Reiki, maar het ook andere mensen leren! Je wilt het echt gaan uitdragen: weggeven, zogezegd! Je ‘gunt’ het namelijk iedereen. Natuurlijk mag de tijd van een Reiki-beoefenaar best betaald worden; we moeten ten slotte allemaal eten en de supermarkt neemt geen genoegen met een tegoedbon voor een Reiki-behandeling. Maar gelukkig zijn de dagen dat Reiki alleen weggelegd is voor de rijke mensen voorbij.  

Via de internetsite van mijn Reiki Master was ik al op de hoogte van de dagindeling: 

– visualisatie
– kennismakingsrondje
– uitleg symbolen en het tekenen van de symbolen
– theorie over het geven van een inwijding
– gelegenheid tot vragen stellen 

thee pauze

– energie verhogende oefening: de grote hemelse omloop
– Reiki III inwijding

lunch pauze

– het oefenen van het geven van een inwijding
– hoe kun je je voorbereiden op het geven van een inwijding?
– hoe bereid je de cursus voor 

theepauze

– het healen van je blauwdruk
– iedereen ontvangt een complete Reiki behandeling en geeft zelf een complete Reiki healing
– energie scheiden
– uitreiking diploma’s

Een heel vol programma dus en elke minuut tussen 10.00 uur en 17.00 uur hebben we nuttig besteed. De sfeer was fantastisch. Waarschijnlijk toch het gevolg van het feit dat we allemaal dezelfde zuivere intentie hebben. Reiki III ‘doe’ je namelijk niet zomaar, zoals ik al eerder aangaf. Daar gaat echt een heel proces aan vooraf en ik bleek ook echt de enige niet te zijn die vreselijk heeft lopen twijfelen. Voor ons allemaal was het een hele grote stap, die we niet licht genomen hebben. 

De afgelopen dagen heb ik van verschillende kanten reacties gekregen variërend van felicitaties tot opmerkingen als: ‘dus nu ben je Reiki Master’ 😉 Tja, mijn diploma heb ik, de theorie ken ik, de praktijk heb ik geoefend, maar Master word je niet van de één op andere dag. Het is een lange weg, die ik dus net pas ingeslagen ben. Ik kan het einde nog niet zien en zoals ik er nu over denk, zal ik het einde ook nooit zien, want niemand is ooit helemaal uitgeleerd. Er zullen steeds weer nieuwe uitdagingen op ons pad komen, waar we van kunnen leren. 

Reiki leert ons onze eigen weg te vinden in plaats van klakkeloos alles over te nemen van anderen. Wilde ik tijdens mijn Reiki II cursus nog heel graag mijn eigen Master ‘kopieren’, inmiddels heb ik geleerd ook op mijn eigen gevoel te vertrouwen 😉 Met alle respect, haar waarheid is niet langer zaligmakend, ik heb mijn eigen waarheid leren kennen. Het is te vergelijken met koken. Je proeft ergens iets en je vindt het heerlijk. Vervolgens vraag je om het recept en gaat het uitproberen: stap voor stap, volgens de beschrijving. Het bevalt prima, maar na het zo’n 20 keer op tafel gezet te hebben, leer je je eigen fantasie ook gebruiken. Eerst heel voorzichtig, je vervangt kerrie voor hot curry, om maar een dwarsstraat te noemen, maar uiteindelijk maak je je ‘eigen’ gerecht 😉

Dit brengt mij trouwens bij de afsluiting van de Reiki III cursus; mijn Reiki Master had iedereen vooraf gevraagd iets lekkers klaar te maken om de inwijding te vieren! Nu weet iedereen die mij een klein beetje kent, dat ik er niet voor in de wieg gelegd ben om voor anderen te koken, dus heb ik het anders opgelost. Na de uitreiking  van de diploma’s heb ik iedereen een kwart litertje wijn gegeven, met de vraag of we ’s avonds allemaal even in gedachten konden toosten op de fantastische dag! 

©Loes Raaphorst < 2005