Renata

Ik ben Renata, de wedergeborene. Nee, daarmee bedoel ik niet te zeggen dat ik dood was en nu in een andere gedaante teruggekeerd ben. Mijn wedergeboorte herhaalt zich continu met de kringloop van het leven: het is de spirituele vernieuwing die alle ervaringen en veranderingen omvat. Ik ben een nieuw schepsel en toch draag ik de som van al mijn belevenissen nog steeds in mij – ik ben in zeker zin mijn eigen volgende generatie.

Daar hoort voor mij ook bij dat ik terugblik en beoordeel wat ik tot nu toe van mijn ervaringen geleerd heb. Daarbij ben ikzelf mijn strengste criticus – misschien zelfs te streng. Het is voor mij echter van doorslaggevend belang dat ik zelf over mijn leven en mijn doen en alten oordelen kan. Ik probeer eerlijk in te schatten wie ik ben. Eerlijkheid tegenover mezelf en anderen is misschien nog wel belangrijker dan een billijk oordeel. Wanneer ik een fout niet als zodanig erken en in elk geval aan mezelf toegeef, kan ik er geen lering uit trekken. En zo kan ik ook alleen maar tolerant zijn tegenover mijn zonder, wanneer ik ervan geleerd heb of wanneer er ten minste voor anderen iets goeds uit voortgekomen is. 

Zo heb ik al eens iemand een paar van onze diepste geheimen getoond, alhoewel veel andere feeën van mening waren dat hij daar nog niet klaar voor was. Dat ik zo eigengerechtig gehandeld heb, was niet correct, maar mijn instinct bleek uiteindelijk juist te zijn. De man is tegenwoordig een belangrijke ambassadeur voor ons feeënrijk! Toch probeer ik me aan afspraken te houden en risico’s preciezer in te schatten, want er zou in dit geval in plaats van groot profijt ook nog veel groter schade hebben kunnen ontstaan. Tenslotte ben ik niet alleen op de wereld, maar heb ik ook verplichtingen naar anderen toe.

Het heeft zeer lang geduurd voor ik dit inzag, want mijn onafhankelijkheidsdrang en mijn verlangen naar individualiteit zijn sterk ontwikkeld. Ik heb bij het najagen van mijn eigen doelen met niemand rekening gehouden. Pas toen ik uit de feeëngemeenschap gezet dreigde te worden, werd me duidelijk hoe belangrijk het voor mij is om deel uit te maken van deze gemeenschap. 

Een ander deel van mijn wedergeboorte is het overwinnen van oude zeer en het afleggen van oude ketens. Ik weet wanneer de tijd aangebroken is om zich voor nieuwe dingen open te stellen. Overigens heelt de tijd alle wonden niet, maar met het verstrijken van de tijd kunnen we zien of de wonden die we hebben opgelopen levensbedreigend waren of dat het slechts om schrammetjes ging. Ik heb geconstateerd dat de ergste belevenissen vaak bijzonder schitterende juwelen in de schatkist van de ervaringen kunnen opleveren, want juist daaruit kan men zeer veel leren en ze staan onuitwisbaar in het geheugen gegrift. evenals bij echte edelstenen moet men ze echter eerst aan het licht brengen en ze slijpen, bewerken, taxeren en categoriseren. Zonder dit werk zou het geen echte wedergeboorte zijn, maar slecht een eindeloze reeks herhalingen. 

©Loes Raaphorst 05/2005