Sabira
Heeft u goede vrienden? Ik hoop het van harte voor u, want ik kan mij geen leven zonder vrienden voorstellen. Mijn naam, Sabira, betekent ‘de geduldige’. Geduld is dat wat men nodig heeft om een vriendschap te laten groeien, rijpen en hecht worden. Nabijheid en vertrouwen laten zich door niets bespoedigen. Net als bij het groeien van een plant en het rijpen van een vrucht zijn geduld en opmerkzaamheid nodig, anders kan er niets tot ontwikkeling komen. Precies de juiste mix van steun en rust, zoals ook planten die nodig hebben om te groeien, is niet altijd makkelijk te vinden. En ik hou me niet altijd even graag aan mijn eigen adviezen!
Vaak gaat mijn hart uit naar iemand met wie ik direct heel intiem zou willen zijn, Ik kan er absoluut geen begrip voor opbrengen wanneer de ander niet inziet hoezeer wij op elkaar lijken, elkaar aanvullen of met elkaar in harmonie zijn. Gelukkig helpt mijn geduld me om op de ander te wachten. Dan zijn er nog de situaties waarin ik me vreselijk eenzaam en door iedereen in de steek gelaten voel. Iedereen lijkt het druk te hebben of men toont gewoonweg geen begrip voor mijn bekommernissen. Toen ik zo’n haast had om mijn eenzaamheid te ontvluchten, heb ik vaak geprobeerd vriendschap af te dwingen. Ik heb vrienden gezien waar ze in werkelijkheid niet waren. op die momenten moet ik geduld hebben met mezelf!
Geduld is natuurlijk ook belangrijk wanneer mijn eigen vrienden zich in een lastig parket bevinden, weinig tijd hebben of niet kunnen luisteren. Het is weliswaar het mooist om met goede vrienden in de glinstering van de dauwdruppels over de weiden te dansen, maar het is net zo belangrijk om in te zien wanneer mijn vrienden mijn troost of steun nodig hebben. Omgekeerd hoop ik dat ik eveneens begrip ontvang wanneer ik eens niet de kracht heb om, zoals gewoonlijk, het rustpunt te zijn. Geven en nemen horen met elkaar in evenwicht te zijn in een vriendschap. Dit gevoel voor evenwichtigheid speelt in ons rijk een grote rol, misschien omdat in de natuur alles naar harmonie streeft. Een tegengift is voor mij belangrijker dan een formeel bedankje: ik heb liever geen woorden maar daden.
Kijk rustig rond in mijn paviljoen. Het is de bedoeling dat iedereen zich er welkom voelt. Goede vrienden hebben een speciale plaats die ik voor hen vrijhoud. Helaas kunnen niet al mijn vrienden goed met elkaar overweg, aangezien het feeënrijk uit zoveel verschillende clans met uiteenlopende temperamenten bestaat. Wanneer die elkaar vervolgens hier bij mij in het paviljoen treffen, is de spanning voelbaar en vaak schieten de bliksemschichten zelfs door de lucht. Het is dan moeilijk overeenstemming te bereiken. Ik ben er dan ook trots op dat het me vaak lukt om te bemiddelen en hen uiteindelijk toch weer met z’n allen om de tafel te krijgen. Uit onze meningsverschillen ontstaan oplossingen voor problemen die voor iemand alleen onoverkomelijk zijn. Vaak leidt dit ook tot fantastische belevenissen, zoals die keer dat wij voor een feest lichteffecten uit vurige vonken getoverd hebben, die weerkaatsen in glinsterende ijspegels. Dat is voor ons allemaal een onvergetelijke gebeurtenis.
©Loes Raaphorst 05/2005