Sachiko
Men noemt mij Sachiko, het gelukskind. Veel mensen komen me vaak tegen, andere slechts zelden. Dat komt doordat ik niet graag dingen plan en me niet wil opdringen. Ik word liever uitgenodigd en of ik verschijn, wil ik spontaan beslissen.
Overal waar ik opduik, lukt het me degenen die er zijn gelukkig te maken. Ik hou ervan iedereen te verrassen met mijn plotselinge verschijning op een feest wanneer niemand op me gerekend heeft, met een onverwacht geschenk, met een onverwachte meevaller of het vinden van een klavertje vier. En wat verheug ik me elke keer als ik zie hoe de ogen van de gelukkigen stralen. Zo af en toe heb ik het stellige vermoeden dat het onverwachte van een verrassing belangrijker is dan de inhoud ervan!
Schroom niet, want bij mijn geschenken moet men er snel bij zijn. Ik zet mijn feeënmagie in, zodat u tussen duizend anderen het klavertjevier ontdekt – maar u moet het wel zelf plukken. Voor traagheid of te weinig tijd kan ik geen begrip opbrengen en ik word snel ongeduldig. Dan verdwijnen mijn giften weer net zo snel als ik ze aangeboden heb. Wanneer zich een onverwachte kans voordoet die men niet grijpt, is men daaraan in mijn ogen zelf schuldig en verdient men geen medelijden.
Naast het feit dat ik geluk zou brengen, zegt men ook wel van mij dat ik wispelturig en besluiteloos ben. Ik geef toe dat ik verstrooid kan zijn, maar het is nu eenmaal typerend voor het onverwachte dat men het niet op een bepaalde tijd op een bepaalde plaats kan tegenkomen. Toch ben ik opvallend vaak precies op de juiste plek wanneer iemand mijn hulp nodig heeft, juist bij kleine dingen: dan blaas ik bijv. feeënstof op vallende dobbelstenen, zodat zij het juiste getal laten zien, of zet ik gedurende een onmerkbaar nietig ogenblik de tijd stil, zodat u die vallende vaas nog net kunt opvangen.
Vaak ben ik gewoonweg niet in de stemming voor giften en attenties. Dan bak ik iemand zomaar een poets en geeft ik de wankelende vaas een extra zetje. Dat is niet persoonlijk bedoel en meestal heb ik er geen bepaalde reden voor – het gebeurt gewoon. Zelfs mijn eigen geluksketting is al gebroken. Aangezien ik wel van een gokje hou, heb ik gewed en zoals gewoonlijk hoog ingezet. Ik wilde een storm afwenden, maar dat ik faliekant mislukt! Ik heb me niet alleen flink laten afzetten, maar heb bij de weddenschap zelfs mijn dierbare bessenstruiken aan een vriend verloren. Maar geloof maar niet dat ik mijn vleugels lang laat hangen, want ik ben er zeker van dat er zich vroeg of laat weer een gunstige gelegenheid zal voordoen die ik te baat zal nemen.
©Loes Raaphorst 05/2005